ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΙΑ...... ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΡΓΙΑ

Πριν το 1886 η Πρωτομαγιά ήταν η μέρα των λουλουδιών, Όλα άρχισαν πριν από έναν αιώνα όταν η Αμερικανική Ομοσπονδία Εργαζομένων ενέκρινε ένα ιστορικό ψήφισμα που διακήρυξε ότι «οκτώ ώρες θα αποτελούν τη νόμιμη εργασία μιας ημέρας από την 1η Μαΐου 1886 και μετά». Τους μήνες πριν από αυτή την ημερομηνία χιλιάδες εργάτες συμμετείχαν στον αγώνα για μικρότερο ωράριο. Ειδικευμένοι και ανειδίκευτοι, μαύροι και άσπροι, άνδρες και γυναίκες, ντόπιοι και μετανάστες όλοι ενώθηκαν. Στο Σικάγο μόνο, 400.000 συμμετείχαν στην απεργία, η απόφαση είχε παρθεί δυο χρόνια πριν στο συνέδριο της
Αμερικανικής Ομοσπονδίας Εργασίας. Το σύνθημα ήταν: «Οχτώ ώρες δουλειά, οχτώ ώρες ανάπαυση, οχτώ ώρες ύπνο». Ο δρόμος στο σικαγο με τον κοσμο να διαδηλωνει ειρινικα είχε αποκτήσει ατμόσφαιρα γιορτής. Όμως η εξουσια είχε αντίθετη γνώμη και σε συνεργασία με αστυνομία, εθνοφρουρά και με οπλισμένους μπράβους , Ενώ το συγκεντρωμένο πλήθος στην πλατεία Χεϊμάρκετ παρακολουθούσε τις ομιλίες, ο επικεφαλής της αστυνομικής δύναμης διατάσσει να διαλυθεί η συγκέντρωση. Μια βόμβα σκάει μέσα στην διαδήλωση. Το αίμα αρχίζει να
βάφει το χώρο της συγκέντρωσης. Η αστυνομία και οι ρουφιανοι χτυπάνε στο
ψαχνό προς όλες τις κατευθύνσεις...
Οκτώ άνθρωποι συνελήφθησαν ως οργανωτές της συγκέντρωσης και υπεύθυνοι για το θάνατο αστυνομικού. Ήταν οι αναρχικοί Αύγουστος Σπίες, Αλβέρτος Πάρσονς, Αδόλφος Φίσερ, Γεώργιος Ένγελ, Λουδοβίκος Λινγκ, Μιχαήλ Δουάμπ, Σαμουήλ Φήλντεν και Όσκαρ Νήμπ, δικάστηκαν σε μία στημένη δίκη… Από τους πέντε που επρόκειτο να εκτελεσθούν, εκτελέστηκαν οι τέσσερις. Ο Λινγκ "τους την έφερε", όπως έγραφε και στο σημείωμα που άφησε: άναψε ένα μπαστούνι δυναμίτη σαν τσιγάρο κι αυτοκτόνησε στο κελί του
Η εργατική Πρωτομαγιά, καθιερώθηκε ως ημέρα προβολής των εργατικών διεκδικήσεων και με βασικό αίτημα το οκτάωρο καθημερινής εργασίας με ομόφωνη απόφαση του ιδρυτικού συνεδρίου της Δεύτερης Διεθνούς στις 20 Ιούλη του 1889 στο Παρίσι…. Πολλά χρόνια αργότερα αναγνωρίστηκε κι επίσημα από τις κυβερνήσεις, ενώ ακόμη και σήμερα είναι απαγορευμένες οι εκδηλώσεις των εργατών τη μέρα αυτή σε αρκετά μέρη του κόσμου.

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ

Με οδηγό το Άγιο Φως της Ανάστασης ας πορευτούμε όλοι μαζί με Αγάπη, Αλληλεγγύη και Σεβασμό για το περιβαλλον και τον συνάνθρωπό μας, και για τα καμένα ειδικά να ανθίσει μαζι με την γη και η ελπίδα των εκει κατοίκων!!!

Κυριακή των Βαΐων

ΑΓΙΑ ΑΝΝΑ
Την Κυριακή των Βαΐων, σε ανάμνηση της θριαμβευτικής εισόδου του Χριστού στα Ιεροσόλυμα, όλοι οι ναοί στολίζονται με κλαδιά από βάγια, από φοίνικες δηλαδή ή από άλλα νικητήρια φυτά, όπως δάφνη, ιτιά, μυρτιά και ελιά. Μετά τη λειτουργία μοιράζονται στους πιστούς. Η εκκλησία μας καθιέρωσε ήδη από τον 9ο αιώνα το έθιμο αυτό μια και όπως αναφέρει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης «όχλος πολύς...έλαβον τα βαΐα των φοινίκων και εξήλθον εις υπάντησιν αυτώ». Στα πρώτα χριστιανικά χρόνια, στα Ιεροσόλυμα, ο επίσκοπος έμπαινε στην πόλη «επί πώλου όνου», αναπαριστάνοντας το γεγονός, ενώ στα βυζαντικά γινόνταν «ο περίπατος του αυτοκράτορα», από το Παλάτι προς τη Μεγάλη Εκκλησία. Στη διαδρομή αυτή ο αυτοκράτορας μοίραζε στον κόσμο βάγια και σταυρούς και ο Πατριάρχης σταυρούς και κεριά. Με τα βάγια οι πιστοί στόλιζαν τους τοίχους των σπιτιών και το εικονοστάσι τους.
Και σήμερα ακόμα όλες οι εκκλησίες στολίζονται με δαφνόφυλλα ή βάγια. Τα παλιότερα χρόνια τους τα προμήθευαν τα νιόπαντρα ζευγάρια της χρονιάς ή και μόνο οι νιόπαντρες γυναίκες, για το καλό του γάμου τους. Πίστευαν πως η γονιμοποιός δύναμη που κρύβουν τα φυτά αυτά θα μεταφερόταν και στις ίδιες και η μια χτυπούσε την άλλη με τα βάγια. Τα "βαγιοχτυπήματα" σιγά-σιγά άρχισαν να γίνονται και από τις άλλες γυναίκες και τα παιδιά τις μιμούνταν και όπως χτυπιούνταν μεταξύ τους εύχονταν: "Και του χρόνου, να μη σε πιάν' η μυίγα".
Δυνάμεις ιαματικές και αποτρεπτικές, μαζί με τις γονιμοποιές, αποδίδονταν στα βάγια και γι αυτό έπρεπε μετά την εκκλησία όλα να τα "βατσάσουν" για το καλό. Τα δέντρα, τα περβόλια, τα κλήματα, τις στάνες, τα ζώα, τους μύλους, τις βάρκες. Από ένα κλαδάκι κρεμούσαν στα οπωροφόρα, για να καρπίζουν και στα κηπευτικά, για να μην τα πιάνει το σκουλήκι.

"Μέσα βάγια και χαρές,
όξω ψύλλοι, κόριζες !"

‘Ολα εξαφανίζονταν από τα σπίτια μόλις μπαίναν τα βάγια. Κρατούσαν την πρώτη θέση στο εικονοστάσι και μ' αυτά "κάπνιζαν" οι γυναίκες τα παιδιά για το "κακό το μάτι".
Στη Λέσβο τα παιδιά, μετά την εκκλησία, στόλιζαν ένα δεμάτι από κλαδιά δάφνης με κόκκινα ή πράσινα πανάκια από καινούργιο φουστάνι, κρεμούσαν κι ένα κουδούνι και καθώς πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι ψάλλοντας και λέγοντας εξορκισμούς για τους ψύλλους και τα ποντίκια, έδιναν και ένα κλαράκι δάφνης στη νοικοκυρά. Στο τέλος ζητούσαν και το χάρισμά τους: "Χρόνια πολλά, εν ονόματι Κυρίου, δό μ' τ' αυγό να φύγω."
Στην Ανατολική Ρωμυλία, τα κορίτσια έφτιαχναν με τα βάγια στεφάνια, τους έδεναν μια κόκκινη κλωστή και τραγουδώντας όλες μαζί πήγαιναν και τα πέταγαν στο ρέμα κι όπως έπαιρνε τα στεφάνια το νερό, όποιας πήγαινε μπροστά εκείνη θα γινόταν "συντέκνησσα". Πρώτη στο γυρισμό, πρώτη στο χορό και στο δικό της σπίτι η μάνα της θα έφτιαχνε τα φασόλια και θα τις φίλευε όλες, μαζί με ελιές.
Στη Τήνο, την Κυριακή των Βαΐων, τα παιδιά τριγύριζαν στους δρόμους κρατώντας μαζί με το στεφάνι τους την "αργινάρα", μια ξύλινη ή και σιδερένια ροκάνα που τη στριφογύριζαν με δύναμη. Μέσα σε εκκωφαντικό θόρυβο κατέληγαν στη θάλασσα, όπου πετούσαν στο στεφάνι στο νερό.
Το έθιμο της περιφοράς των κλαδιών θυμίζει την "ειρεσιώνη", το στολισμένο με καρπούς κλαδί, που στις γιορτές της άνοιξης περιέφεραν στους δρόμους τα παιδιά, στην αρχαιότητα. Τα βάγια τα έπλεκαν σε πάρα πολλά σχέδια: φεγγάρια, πλοία, γαϊδουράκια, το πιο συνηθισμένο όμως ήταν ο σταυρός. Σε μερικά μέρη τους έδιναν το σχήμα του ψαριού. Ψάρι είχαν σαν σημάδι αναγνώρισης οι πρώτοι χριστιανοί, η λέξη ΙΧΘΥΣ, εξάλλου, προέρχεται από τα αρχικά Ιησούς Χριστός Θεού Υιός Σωτήρ.
Αν και είναι εκόμα σαρακοστή, η εκκλησία την Κυριακή των Βαϊων επιτρέπει το ψάρι. Έτσι και το τραγούδι των παιδιών λέει:

"Βάγια, Βάγια των βαγιών,
τρώνε ψάρι και κολιό,
κι ως την άλλη Κυριακή
με το κόκκινο αυγό ! "

ΠΗΓΗ:ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ

ΚΑΜΕΝΑ ΧΩΡΙΑ: 8 ΜΗΝΕΣ ΜΕΤΑ «ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ» Η ΝΕΟΠΛΟΥΤΗ ΕΛΛΑΣ

Μια φωτογραφία στην ΑΥΓΗ ΠΥΡΓΟΥ λίγες μέρες μετά τις φονικές πυρκαγιές του περασμένου Αυγούστου, έδειχνε μια χαροκαμένη αγρότισσα, σε ένα από τα πυρπολημένα χωριά μας. Φορούσε μαυρόρουχα. Τα μαλλιά της ανέμιζαν στους πέντε ανέμους. Τα ματιά της βουρκωμένα, ένα δάκρυ κατρακυλούσε στα χαρακωμένα από τις δεκαετίες μαγουλά της. Σταυροκοπιοταν ευθύστερνη. Τα χέρια της ήταν ικετευτικά σηκωμένα προς τον ουρανό, ακολουθώντας το τραγικό βλέμμα της. Η φωνή της ακουγόταν σαν επιθανάτιος ρόγχος, “γιατί; Γιατί θεέ μου πήρες την οικογένεια μου; Γιατί τους έκανες κάρβουνο; Τι σου έφταιγα η έρμη και καψερή; Γιατί;” Ήταν μια φωτογραφία όσο χίλιες λέξεις. Εικόνα συνταρακτική και οι λέξεις να αποπνενουν δέος. Η υλική της ύπαρξη έδειχνε πως δεν γνώριζε ηθικά, αισθητικά η λογικά όρια. Τότε, βλέποντας τη φωτογραφία στην ΑΥΓΗ πύργου και τη λεζάντα που τη συνόδευε, σκεφτόμουνα : “ποτέ δεν θα ήθελα να ήμουν στη θέση της”. Από τότε πέρασαν οκτώ ολάκεροι μήνες. Εκατοντάδες φωτογραφίες ξαναδημοσιευτηκαν, χιλιάδες άρθρα γράφτηκαν, οι τηλεοράσεις εξακολουθούν να ασχολούνται καθημερινά με το “θέμα” και υπό την εποπτεία κάποιου πρώην νεοδημοκράτη υπουργού, μαζευτήκαν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ! Αυτές τις 230 μέρες οι θύμισες των 68 νεκρών δεν σβήστηκαν, τα καψαλιασμένα κορμιά των δέντρων παραμένουν στη θέση τους σαν φαντάσματα, το αίσθημα του πόνου ξαναγυρίζει καθημερινά. Και η πολιτεία να παρακολουθεί ως θεατής, ζητώντας τριάντα τόσα δικαιολογητικά από τον κάθε πυρόπληκτο, για να του χορηγήσει τα αυτονόητα: μια στέγη κι ένα κομμάτι ψωμί. Όμως η πίκρα για το οργανωμένο έγκλημα σιωπής και απάθειας της κυβερνητικής απραξίας συνεχίζεται, χωρίς ιδεολογικές αποχρώσεις. Ο θρήνος της γυναίκας με την μαύρη μαντίλα στο εικονοστάσι συνεχίζεται ακαταπαυστα . Τα χωριά μας έγιναν χωματερές και κάδοι απορριμμάτων της κρατικής αδιαφορίας. Αντιμετωπίζουμε μια, διαχρονικά, αυτιστική πολιτεία. Τα θύματα της φωτιάς έγιναν μηχανές χωρίς ανταλλακτικά. Το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα στη ζωή, τη στέγη, οχτώ μήνες μετά, έπιασε πάτο. «ένα πιάτο άδειο στο τραπέζι» είναι η συντροφιά των πυροπαθών. Η αδικία είναι ατελείωτη και ο φόβος για το αύριο υπαρκτός. Το κόστος της τραγωδίας τεράστιο. Η μεγαλύτερη μέρα στα καμένα χωριά είναι η νύχτα της κρατικής αδιαφορίας. Λεηλατούνται οι ψυχές των πεθαμένων. Η φτώχεια πουλιέται δωρεάν και ανασφάλιστα. Τα σκάνδαλα ευημερούν και οι τσαρλατάνοι παγώνουν τις «λαμογιες» τους. Οι πυρόπληκτοι κουράστηκαν να είναι άνθρωποι, οδεύουν για τα νεκροταφεία, αφού τα σώματα καταβλήθηκαν, οι ταυτότητες εκμηδενίστηκαν. Απόλυτος κυρίαρχος στα καμένα χωριά είναι η απάθεια του κράτους και ο φρενιασμένος νεοφιλελευθερισμός. Η νοσταλγία της ανθρώπινης συμπαράστασης παραμένει όνειρο απατηλό. Ο καινόδοξος, φρικαλέος και ανεγκέφαλος κρατικός παρεμβατισμός, γίνεται αποκρουστικός. Τι κι αν βομβαρδίζεται η κυβέρνηση από φωτογραφίες, δελτία ειδήσεων, ραδιοφωνικά σχόλια, τραγικές εικόνες της τηλεόρασης, τι κι αν διατυμπανίζετε το δράμα των χιλιάδων πυρόπληκτων της Ηλείας ….κανείς πλέον δεν ακούει, όσο και να επισημαίνεται η πολιτική και ανθρώπινη χροιά του προβλήματος.
«κρίμα που εμπιστευτήκαμε την τραγωδία μας σε αυτούς…» κραυγάζει, ακόμη γονατισμένη στο εικονοστάσι της ερημιάς, η γυναίκα της φωτογραφίας. «φωτιά και τσεκούρι στα λαμόγια, τους κουμπάρους και τους νταβατζήδες της ζωής μας» , φωνάζει με λυγμούς.
Στην σκέψη μου έρχεται ο τίτλος από το σκίτσο τού φίλου και συνδημότη μου ΣΤΑΘΗ στην ελευθεροτυπία του Σαββάτου 14/4/2008: ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ Η ΝΕΟΠΛΟΥΤΗ ΕΛΛΑΣ
Το αρθρο ειναι του ποινικολογου κ. ΚΩΣΤΑ Γ. ΚΟΥΤΡΑ προέδρου της οργανωσης "ΔΙΚΗΓΟΡΟΙ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ" και δημοσιευτηκε στην εφημεριδα ΑΥΓΗ ΠΥΡΓΟΥ.

Απίστευτο και όμως ιταλικό για τρίτη φορά ο Μπερλουσκόνι πρωθυπουργός τής Ιταλίας !!!

Η νίκη του Μπερλουσκόνι είναι ένα σύμβολο της αδυναμίας και της αμηχανίας στην οποία βρίσκεται η ιταλική κεντροαριστερά εδώ και χρόνια.
ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι είναι ένας δισεκατομμυριούχος, ιδιοκτήτης μέσων μαζικής ενημέρωσης, της ποδοσφαιρικής ομάδας Μίλαν και δεκάδων άλλων επιχειρήσεων , φανταστείτε δηλ στην Ελλάδα πρωθυπουργός να γινόταν ο Βαρδινογιάννης η ο Κοκκαλης, ευτυχώς ακόμη δεν έχουμε φτάσει σε αυτό το σημείο. Ο ηγέτης της ιταλικής Δεξιάς, Σίλβιο Μπερλουσκόνι, του οποίου οι μικρές σωματικές διαστάσεις αποτελούν το αγαπημένο θέμα των γελοιογράφων, δήλωσε την Τρίτη ότι είναι «πολύ ψηλότερος» από τους προέδρους της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί και της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν. «Είμαι ψηλότερος από τους Πούτιν και Σαρκοζί. Είμαι το ίδιο ψηλός με τον Πρόντι, στο 1,71 μ. Δεν γνωρίζω γιατί οι γελοιογράφοι με παριστάνουν ως νάνο, τη στιγμή που οι άλλοι έχουν δικαίωμα να αναπαρίστανται με κανονικές διαστάσεις» ειρωνεύτηκε ο Μπερλουσκόνι στη διάρκεια προεκλογικής ομιλίας του στα βόρεια της χώρας.
Ο Ντάριο Φο, που γεννήθηκε το 1926 σε ένα μικρό χωριό της Βόρειας Ιταλίας, δεν είναι ωστόσο μόνο αυτό. Βραβευμένος με Νόμπελ το 1997, είναι αρχιτέκτονας, ζωγράφος, πολιτικός ακτιβιστής, καθηγητής στη Σορβόννη, ιστορικός τέχνης και φυσικά θεατρικός συγγραφέας, τα έργα του οποίου έχουν μεταφραστεί σε πάρα πολλές γλώσσες και έχουν παιχτεί σε όλον τον κόσμο. Επίσης, είναι από το 1951 σύζυγος της βουλευτίνας και ηθοποιού Φράνκα Ράμε. Ειπε για την πολιτικη κατασταση στην ιταλια ««Είναι εντελώς απελπιστική. Υπάρχει μια πολιτική τάξη που δεν ασχολείται με τα προβλήματα που έχουμε. Μιλώ για σήμερα που έχει παρέλθει η εποχή κατά την οποία τα εργατικά κινήματα, το κομμουνιστικό κόμμα, το σοσιαλιστικό, οι αναρχικοί, οι φιλελεύθεροι ήταν ισχυρά. Τότε ήταν μια λαμπρή εποχή σε επίπεδο συλλογικής έκφρασης. Τώρα, η όποια προσπάθεια επικεντρώνεται στο να αποκτήσουν εξουσία, όχι στις ανάγκες των ανθρώπων, στην προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ή στην επανάκτηση εκείνων των λαμπερών στιγμών του παρελθόντος. Πού και πού εμφανίζεται κάποιος που θέλει να αλλάξει τα πάντα, αλλά γενικώς το μόνο που υπάρχει είναι μια δυσπιστία προς την πολιτική. Ακόμη και στο περιθώριο της Δεξιάς, η οποία είναι απαίσια, βλέπεις τι έχει γίνει. Ο Μπερλουσκόνι ψήφισε νόμους για λογαριασμό του, ακυρώνοντας άλλους και χρησιμοποιώντας την τηλεόραση για να κάνει προπαγάνδα... Τι υποκριτής, τι ψεύτης!...».
πρόσφατα δε Στον όμιλο Μπερλουσκόνι (Ωπα της μεγαλεία!) πέρασε η πιο παλιά ροκ συχνότητα της πόλης, ο «Rock 96,9». Οι «γείτονες» διαθέτουν και στην Ιταλία «Rock FM», οπότε πιθανότατα δεν θα επιδιώξουν αλλαγή φυσιογνωμίας του ελληνικού «αδελφού» του. Ετσι τουλάχιστον διαβεβαίωσαν τους τωρινούς εργαζόμενους. Άλλωστε, με ποσοστό γύρω στο 6 % δεν υφίσταται λόγος για πειράματα.
Ο μπερλουσκονι μέσα από την ηλιθιότητα του, καθρεφτίζει την κοινωνια της γειτονικης μας χωρας….

ΑΦΗΣΑΝ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑ ΝΑ ΚΑΕΙ....ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΣΟΥΝ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑ!!!

Την παρέμβαση της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου προκάλεσαν τα ρεπορτάζ της «ΠΡΩΤΗΣ» και της «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ» (17/3/2008) για την καταγγελία συνδικαλιστή αξιωματικού του Πυροσβεστικού Σώματος ο οποίος εφτά μήνες μετά τις καταστροφικές και φονικές πυρκαγιές στην Ηλεία, αποκάλυψε ότι την ώρα που φλεγόταν η Αρχαία Ολυμπία και ο Κρόνιος Λόφος, δύο πυροσβεστικά αεροσκάφη τύπου καναντέρ έσβηναν ξερόχορτα(!) δίπλα από την εθνική οδό πλησίον των εγκαταστάσεων γνωστού επιχειρηματία της περιοχής. Μάλιστα για την συγκεκριμένη πυρκαγιά είχε ενδιαφερθεί τηλεφωνικά και εισαγγελικός λειτουργός.

Την διενέργεια της προκαταρκτικής έρευνας ανέλαβε προ ημερών η Εισαγγελία Εφετών της Πάτρας με σκοπό την επισήμανση τυχόν πειθαρχικών ή ποινικών ευθυνών σε βάρος του εισαγγελικού λειτουργού, η παρέμβαση του οποίου ενδεχομένως προκάλεσε την παρέμβαση των καναντέρ για την κατάσβεση μιας ασήμαντης πυρκαγιάς την ώρα που κινδύνευε άμεσα από τις φλόγες ο αρχαιολογικός χώρος της Ολυμπίας. Στο πλαίσιο της συγκεκριμένης έρευνας κλήθηκε και κατέθεσε προ ημερών ο πύραρχος του Πυροσβεστικού Σώματος και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Υπαλλήλων Πυροσβεστικού Σώματος Νικόλαος Χανιάς που σήμερα υπηρετεί ως διοικητής της Π.Υ. στην Ζάκυνθο.Ο κ. Χανιάς επανέλαβε στην κατάθεσή του ότι την ημέρα που οι φωτιές μαίνονταν στην Ηλεία και πλησίαζαν απειλητικά τον αρχαιολογικό χώρο της Ολυμπίας και πριν οι φλόγες εισβάλουν μέσα στην πόλη και κάνουν στάχτη τον Κρόνιο Λόφο, δύο πυροσβεστικά αεροσκάφη τύπου καναντέρ, έσβηναν με εντολή άνωθεν... και χωρίς να έχει δώσει ο ίδιος σχετική εντολή, τα ξερόχορτα δίπλα από την νέα εθνική οδό Πατρών - Πύργου κοντά στα Λεχαινά προκαλώντας τις δικαιολογημένες απορίες των περιοίκων αλλά και τις αντιδράσεις των πυροσβεστών. «Τα αεροσκάφη ήρθαν κι έκαναν κατάσβεση χωρίς να τα καλέσει ο διοικητής ή άλλος αξιωματικός της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Λεχαινών. Δεν γνωρίζω ποιος ενημέρωσε το Συντονιστικό Κέντρο του ΠΣ στην Αθήνα, διότι εκεί αποφασίζεται πού θα επιχειρήσουν τα εναέρια πυροσβεστικά μέσα. Ούτε ξέρω ποιος τα έστειλε σε αυτό το ασήμαντο συμβάν την στιγμή που καίγονταν σπίτια, περιουσίες και άνθρωποι», δήλωσε στην «Πρώτη» ο κ. Χανιάς και πρόσθεσε: «Ο εισαγγελικός λειτουργός ενδιαφέρθηκε για την εξέλιξη της ασήμαντης πυρκαγιάς και μάλιστα τηλεφώνησε δύο φορές στην Π.Υ. Λεχαινών για να μάθει περισσότερα. Φυσικά δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν ο ίδιος ήταν κι εκείνος ζήτησε την συνδρομή των πυροσβεστικών αεροσκαφών. Αυτό ας το διερευνήσει η δικαιοσύνη».

ΚΑΜΕΝΕΣ ΨΥΧΕΣ ….ΚΑΜΕΝΑ ΟΝΕΙΡΑ!!!

Παιδιά που ζουν σε ένα καμένο περιβάλλον που δεν βλέπουν τίποτε να γίνεται για να αλλάξει το τοπίο, κανείς δεν κάνει τίποτε. Το κράτος για μια άλλη φορά απουσιάζει δίνοντας μάχες εκτός συνόρων, που καμιά φορά κερδίζει κιόλας. Η δημοτική αρχή το μονό που προσπάθησε να κάνει είναι να «φυτέψει» στα καμένα ακόμη μια παράνομη χωματερή. Ζήτησα από το γιο ενός φίλου μου να ζωγραφίσει σε μια λευκή κόλα, τι βλέπει από το παράθυρο του δωματίου του, και αυτός έγραψε με κεφαλαία γράμματα: ΤΙΠΟΤΑ. Έχουν περάσει εφτά μήνες περίπου από τις καταστροφικές φωτιές και το ΤΙΠΟΤΑ είναι αυτό που κυριαρχεί στα καμένα.. το καλοκαίρι τους έκαψε η φωτιά, τώρα τους καίει τις ψυχές η εγκληματική αδιαφορία της πολιτείας. Οι κατεδαφίσεις δεν έχουν ακόμη αρχίσει, αφού το κόστος της κατεδάφισης, το ΙΚΑ και ο μηχανικός κοστίζουν περίπου τα 25000 ευρώ, που για τους πιο πολλούς είναι ποσό απαγορευτικό. Η πολιτεία πρέπει να αναλάβει και αυτό το κόστος, μην ξεχνάμε ότι τα χρήματα του ταμείου αλληλεγγύης προέρχονται από δωρεές και όχι από τον κρατικό προϋπολογισμό. Η κυβέρνηση δεσμεύθηκε ότι τα χρήματα αυτά θα χρησιμοποιηθούν για την αποκατάσταση των πυρόπληκτων περιοχών, βεβαία ηρθε η άνοιξη, κοντεύει καλοκαίρι και η ανακατασκευή δεν έχει ακόμη καν αρχίσει, τα περί γραφειοκρατίας κανείς πλέον δεν πιστεύει. Η πολιτεία κάνει ότι περνάει από το χέρι της για να ερημώσει και άλλο τις πυρόπληκτες περιοχές. Και έρχεται σήμερα στην Αρχαία Ολυμπία ο υφυπουργός ανάπτυξης κ. Γεώργιος Βλάχος να δηλώσει ότι είναι ικανοποιημένος από το μέχρι σήμερα κυβερνητικό έργο στον τομεα της αποκατάστασης των πυρόπληκτων περιοχών, και έρχεται πάλι στο μυαλό μας το ΤΙΠΟΤΑ που ζωγράφισε ο μικρός Παναγιώτης, και δεν ακούστηκε ούτε μια φωνή διαμαρτυρίας από τους βουλευτές και τους άλλους επισήμους που ήταν εκεί…..μονάχα ο πρόεδρος της ΝΟΔΕ Ηλείας κ. Μενέλαος Παπασωτηριου ευχαρίστησε τον υφυπουργό, για ποιο πράγμα ακριβώς δηλώνουμε άγνοια…μάλλον για το περίφημο ΤΙΠΟΤΑ. Ευτυχώς όμως υπάρχουν και κάποιες φωνές που αντιστέκονται, μια από αυτές είναι του νεοσύστατου συλλόγου πυρόπληκτων Αγίας Άννας Ηλείας που δεν το βάζουν κάτω, και κάνουν ότι είναι δυνατόν για να κρατήσουν το χωριό τους ζωντανό.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ
www.kamena.blogspot.gr

Το... δράμα ενός 13χρονου

Αγαπημένε μου Τζίγγερ,

Αυτή είναι η πρώτη φορά που σου γράφω κι ελπίζω η τελευταία. Και δεν σου γράφω ως μία απογοητευμένη οπαδός του Παναθηναϊκού, που γι' ακόμη μία φορά έχασε το Πρωτάθλημα. Ίσως το πιο σημαντικό Πρωτάθλημα στην ιστορία μας, αφού φέτος είναι τα γενέθλια των 100 χρόνων της ομάδας μας. Σου γράφω ως θεία, που το βράδυ της Κυριακής δεν είχε μία έστω δικαιολογία για να παρηγορήσει τον 13χρονο ανιψιό της που έκλαιγε, επειδή ΚΑΙ φέτος η ομάδα του ΔΕΝ θα πάρει Πρωτάθλημα.

Και τι δικαιολογία να βρεις, όταν ο μικρός σου λέει: «Ντρέπομαι να πάω αύριο στο σχολείο, επειδή όλα τα παιδιά θα με κοροϊδεύουν». Του είπα: «Κορόιδεψε τα κι εσύ για το μπάσκετ, που κάθε χρόνο παίρνουμε
πρωτάθλημα. Έχουμε σηκώσει και τέσσερα ευρωπαϊκά». Αν το σκεφτείς, καλά, έχω δίκιο σε αυτό και δεν είναι δικαιολογία. Είναι ο μόνος λόγος για να υπερηφανευόμαστε εμείς οι Βάζελοι. Αλλά σε ένα 13χρονο αγόρι, που αυτός και οι φίλοι του ασχολούνται μόνο με τη μπάλα, δεν είναι αρκετό.

«Ποιος ασχολείται με το μπάσκετ ρε Δήμητρα» μου λέει ο μικρός και συνέχιζε να κλαίει. Μου σπάραξε η καρδιά και θύμωσα πολύ μαζί σου. Μα πιο πολύ με θύμωσαν οι αλήθειες του μικρού. «Είμαι 13 χρονών κι έχω δει μόνο μία φορά πρωτάθλημα, ενώ ο Θάνος (σημ. ο κολλητός του που είναι Ολυμπιακός) κάθε χρόνο παίρνει πρωτάθλημα. Αύριο θα με κοροϊδεύει και τα παιδιά θα μου κάνουν φατούρο». Με λίγα λόγια, την Δευτέρα ο ανιψιός μου θα φάει ένα σωρό καρπαζιές, διότι είναι Παναθηναϊκός, όπως ο παππούς του, ο μπαμπάς του, η μαμά του και η θεία του.

Εκείνη τη στιγμή, σκέφτηκα εμένα όταν ήμουν 13 χρονών, τότε που η ομάδα μου είχε πρόεδρο τον δικό σου θείο και σε αντίθεση με τον δικό μου ανιψιό, εγώ είχα για καρπαζιές τον κάθε γαύρο και αεκτζή συμμαθητή μου. Τότε, που έπαιρνα το ένα στοίχημα μετά το άλλο και τη μία σοκολάτα μετά την άλλη. Τότε, που με τον πατέρα μου μετά από κάθε νίκη του ευρωπαίου και μεγάλου ελληνικού συλλόγου, κάναμε έπαρση της παναθηναϊκής σημαίας.

Αυτές οι αναμνήσεις μου είναι ο λόγος που ο μικρός έγινε Παναθηναϊκός κι εξακολουθεί να είναι. Γιατί, «αγαπημένε μου Τζίγγερ» τελικά δεν έχει σημασία να πάρεις ένα πρωτάθλημα κάθε τέσσερα χρόνια. Σημασία έχει να κρατήσεις τους μικρούς οπαδούς της ομάδας, οι οποίοι είναι Παναθηναϊκοί και δεν ξέρουν το λόγο. Αν συνεχίσεις έτσι, σε λίγα χρόνια κανένα παιδάκι δεν θα γίνεται Παναθηναϊκός.

Την Κυριακή το βράδυ ο μικρός κατέβασε το κασκόλ από τον τοίχο κι έδωσε στη μάνα του να πετάξει την επετειακή φανέλα, των 60 ευρώ, που την αγόρασε με χαρά από τα λεφτά που μάζεψε τα Χριστούγεννα στα κάλαντα. «Ρε συ Δήμητρα δεν μπορώ να χάνουμε συνέχεια» μου έλεγε ξανά και ξανά
κλαίγοντας. Και ξέρεις τι τον συμβούλεψα στο τέλος; «Γίνε Ολυμπιακός»!

Δήμητρα Ζάρκου (συντάκτρια του www.e-go.gr)