ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΤΗΝ ΛΕΗΛΑΣΙΑ - ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Τετάρτη 26 Δεκεμβρίου 2007



ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΜΕΝΑ.... ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ.... ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!!!
ΕΛΠΙΖΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ ΤΟ ΓΚΡΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΠΡΑΣΙΝΟ!!!

Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2007

ΧΩΜΑΤΕΡΗ ΣΤΑ ΚΑΜΕΝΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΩΛΕΝΗΣ

Με ομόφωνη απόφαση του δημοτικού συμβουλίου ,αποφασίστηκε τα σκουπίδια του δήμου Ωλένης Ηλείας να εναποτίθεντο σε έκταση κοντά στο χωριό Πεύκη ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΚΑΜΕΝΟ ΔΑΣΟΣ.
Αυτό δεν δείχνει μόνο τι έχει σκοπό να κάνει ο δήμος με το καμένο δάσος , αλλά βάζει ταφόπλακα για τα ορεινά χωριά που Ίδη ζουν την περιβαλλοντική καταστροφή από το πέρασμα της πύρινης λαίλαπας . Η οικολογική καταστροφή που θα προκληθεί από τη μόλυνση στο έδαφος και στον υδροφόρο ορίζοντα από τα στραγγίδια δεν θα έχει προηγούμενο. Η περιβαλλοντική υποβάθμιση της περιοχής δεν μπορεί να αποτιμηθεί με κανένα μίσθωμα σε αδιάφορους ιδιοκτήτες, ούτε μπορεί να εμποδίσει τις πυρκαγιές που θα ξεσπάσουν τους καλοκαιρινούς μήνες από τη ζύμωση των σκουπιδιών. Ορθά λοιπόν η δημοτική αρχή επέλεξε να αποκαταστήσει την οικολογική ισορροπία «φυτεύοντας» τα σκουπίδια μας για να δέσουν αρμονικά με το καμένο περιβάλλον.

Περιμέναμε από τη Δημοτική αρχή μετά την καταστροφή των δασών μας το καλοκαίρι περισσότερη ευαισθησία για το περιβάλλον με προτάσεις για αναδασώσεις και προστασία των καμένων περιοχών και όχι να πρωτοστατεί στην περιβαλλοντική υποβάθμιση των περιοχών μας πείθοντας; και τα Τοπικά Συμβούλια να νομιμοποιήσουν τις αποφάσεις τους αποφάσεις τους.
ΟΙ αιρετοί άρχοντες πρέπει να προηγούνται με προτάσεις για τη δημιουργία ΧΥΤΑ και μονάδων ανακύκλωσης αξιοποιώντας προγράμματα της Ε.Ε., πείθοντας και τους Δημότες τους να αποκτήσουν οικολογική συνείδηση με την συμμετοχή τους στην ανακύκλωση, περιορίζοντας τον όγκο των απορριμμάτων και όχι να πρωτοστατούν στη ρύπανση παρθένων δασικών περιοχών
Στην ομόφωνη αυτή απόφαση του Δ.Σ (αφού κάποιοι διάλεξαν η αναγκαστήκαν η τέλος πάντων λόγω φόρτου εργασίας να μην παραβρεθούν και άρα να μην ψηφίσουν)
ΕΜΕΙΣ θα ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ και μάλιστα ΜΑΖΙΚΑ.
Αν για τις πυρκαγιές οι δράστες παραμένουν «άγνωστοι» τότε στην περίπτωση των σκουπιδιών είναι επώνυμοι και πρέπει να μας φανερώσουν τα κίνητρα τους – συμφέροντα .
Είμαστε αποφασισμένοι να μην αφήσουμε άλλη περιβαλλοντική καταστροφή να πλήξει την περιοχή μας ,αν συντόμως δεν αλλάξουν την απόφαση τούς αυτή να είναι σίγουροι ότι θα μας βρουν ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΑΓΩΝΕΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥΣ .

Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2007

ΤΟ ΓΚΡΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΡΑΣΙΝΟ!!!


Γεννήθηκα σε ένα τόπο που του πεύκο έφτανε έως εκεί που φτάνει το μάτι σου. Όλα τώρα έγιναν στάχτη. Από τους όμορφους αμπελώνες και ελαιώνες έως ακόμη και τους περήφανους αιωνόβιους πλάτανους δεν έχει μείνει τίποτα, μοναχά μια μουριά στην μέση της πλατείας ….μνημείο. τα ζώα δεν έχουν που να βοσκήσουν, οι ζωοτροφές λιγοστές, δύσκολος όντως χειμώνας.
Δεν υπάρχει κουράγιο πλέον , μου λέει ένας γέροντας στην Αγιά Άννα Ηλείας , να φυτέψουμε νέες ελιές οι οποίες θα αποφέρουν καρπούς σε πάνω από δέκα χρόνια.
Χρειάζεται δύναμη ψυχής για να μπορέσουν αυτοί οι άνθρωποι να ορθοποδήσουν και να μην εγκαταλείψουν τον τόπο τους.
Ο αγώνας πλέον είναι κοινός να προσπαθήσουμε να μην χάσουν αυτοί οι άνθρωποι
Την μάχη της επιβίωσης….να ξανακάνουμε το γκρι πράσινο!!!

Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2007

ΧΩΜΑΤΕΡΗ ΣΤΑ ΚΑΜΕΝΑ ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΩΛΕΝΗΣ

Με ομόφωνη απόφαση του Δ.Σ του Δήμου Ωλένης αποφάσισε να κάνει χωματερή σε περιοχή λίγο έξω από το χωριό της Πεύκης
Με την απόφαση του αυτή δείχνει το τι έχει σκοπό να κάνει με τις καμένες δασικές εκτάσεις…
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΒΑΖΕΙ ΤΑΦΟΠΛΑΚΑ ΣΤΑ ΟΡΕΙΝΑ ΧΩΡΙΑ
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΧΟΥΝΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ …ΑΦΟΥ ΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΛΛΟ ΦΟΡΕΑ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΟΝΤΑ ΣΤΑ ΧΩΡΙΑ ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΣΥΖΗΤΗΣΕ Ο ΔΗΜΟΣ .
ΟΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΑΣΟΣ ΝΑ ΞΑΝΑΓΙΝΕΙ ΔΑΣΟΣ

Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2007

ΚΑΠΟΤΕ ΗΞΕΡΑ ΕΝΑ ΠΕΥΚΟ....

… Σαν τα παραμύθια με τους δράκους, μια φωτιά μικρή και πεινασμένη έφαγε στην αρχή ένα δέντρο, ένα χωράφι, ένα δάσος, ένα νομό, δυο νομούς, τρεις… Κι πείνα της θεριό ανήμερο, ποιος να τη δαμάσει;!;!;
Ένας παππούς με μια κλάρα, μια γιαγιά με ένα κουβά, δυο – τρεις πυροσβέστες, ένα ελικόπτερο, σαν πεταλούδες γύρω από το φως να καψαλίζουν τα φτερά τους, να καίνε τις αντοχές και τις ελπίδες τους… Και μες τη νύχτα, μες το δάσος εκατοντάδες καντήλια στο νεκροταφείο των δέντρων να λικνίζουν τις φλόγες τους όλο και πιο ψηλά… Όλες οι αισθήσεις του ανθρώπου στήνουν τραγικό χορό: μυρωδιές από ξύλο και σάρκες καμένες, μάτια κλαμένα από τη λάμψη της φλόγας και τον καπνό, παλάμες ιδρωμένες από φόβο, ήχοι από δέντρα που σκίζονται, κάπου στο βάθος φωνές ζώων και μια γεύση πικρή… Όλοι και όλα χαμένα… Χαμένα και καμένα…
Σαν σε σχολική εκδρομή μαζεύονται οι κάτοικοι στις αλάνες, αλλού λείπουν δυο, αλλού τέσσερις, αλλού ένας. Ένας που έμεινε πίσω, ένας που δεν είχε λόγο να σωθεί αφού δεν είχε σώσει τίποτα… Ένας που η ελπίδα του πως κάποιος θα έρθει να τον σώσει πέθανε τελευταία.
1.000.000 ευρώ, λένε η επικήρυξη για τους εμπρηστές! Πόση είναι η επικήρυξη γι’ αυτούς που μετά τον «εμπρησμό» απουσίαζαν; Πού θα βρούμε δέντρο να κρεμαστεί ο «προδότης», να κρεμαστούν αυτοί που η φωτιά τους έπιασε στον ύπνο κι ακόμα φαίνονται να κοιμούνται;
3.000 ευρώ, λένε το επίδομα για κάθε δάκρυ που κυλάει στα χαρακωμένα, από το χρόνο και τον κόπο, πρόσωπα αυτών που ξόδεψαν 50 – 60 – 70 χρόνια για να στήσουν δέκα τούβλα για τέσσερις τοίχους, που τώρα δεν στηρίζουν καμιά στέγη!
Κάποτε ήξερα ένα πεύκο, σημάδι βαλμένο για να ξέρω πως έφτασα στο χωριό… Κάποτε ήξερα ένα πεύκο που με περίμενε να γυρίσω… Κάποτε ήξερα ένα πεύκο που τώρα δεν ξέρω που να βρω…

Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2007