ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΤΗΝ ΛΕΗΛΑΣΙΑ - ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Κυριακή 26 Ιουλίου 2009

Η ΠΑΝΗΛΕΙΑΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ ΛΕΒΕΝΤΟΧΩΡΙΟΥ


Εδώ και τέσσερα περίπου χρόνια, και ενώ παράλληλα ανεγείρεται μια ξενοδοχειακή μονάδα, παραμένει κλειστό το δρομάκι που οδηγεί στην δεξιά παραλία Λεβεντοχωρίου από την ιδιοκτησία του εν λόγω ξενοδοχείου. Συγκεκριμένα, για την προσέγγιση της παραλίας υπάρχει ένας χωματόδρομος και κατόπιν ένα μονοπάτι που συνδέει το δρόμο αυτό με την παραλία. Η ιδιοκτησία του υπό ανέγερση ξενοδοχείου έχει κλείσει την πρόσβαση προς την παραλία (ουσιαστικά το μονοπάτι) με την κατασκευή μάντρας και την τοποθέτηση καγκελόπορτας, χωρίς παράλληλα να έχει προβλέψει και δώσει μια άλλη είσοδος για την παραλία. Συνεπώς, οι εν λόγω ιδιοκτήτες έχουν συμπεριλάβει το δρομάκι στην ‘ιδιοκτησία’ τους και κατ’ επέκταση όλη την παραλία, αποκόβοντας την από την κοινωνία.
Η κίνηση αυτή δεν είναι τυχαία, τουναντίον έρχεται σαν φυσική εξέλιξη. Καθώς εδώ και χρόνια παρατηρείται η έντεχνη εγκατάλειψη της παραλίας από τις εκάστοτε δημοτικές αρχές με τη μη διάνοιξη δρόμου και τη μη ύπαρξη υποδομών (υδροδότηση και καθαρισμός), καθιστώντας την παραλία αυτή δύσβατη και απρόσιτη και τελικώς απομακρύνοντας την από τα μάτια της κοινωνίας, εν συγκρίσει με τις παρακείμενες παραλίες.
Η αδιαφορία και η ένοχη σιωπή και απραξία των ‘κρατούντων του τόπου’ κατέστησε την παραλία του Λεβεντοχωρίου εύκολη λεία στην βιομηχανία του τουρισμού και οδηγεί πλέον στην ιδιωτικοποίηση αυτής, ουσιαστικά μιας παραλίας που βρίθει περιβαλλοντολογικού ενδιαφέροντος. Ειδικότερα, στην δεξιά παραλία Λεβεντοχωρίου υφίσταται υποθαλάσσια πηγή αργίλου και παράλληλα παρατηρείται έντονη παρουσία χελωνών καρέτα – καρέτα όπου γεννούν εκεί τα αυγά τους.

Πρέπει, λοιπόν, να σταθούμε κριτικά απέναντι σε αυτού του είδους την ‘ανάπτυξη’, καθότι η άκριτη τουριστικοποίηση αλλοιώνει το φυσικό τοπίο και καθιστά αδύνατη την πρόσβαση μας σε ελεύθερους χώρους. Επιπλέον, οι ξενοδοχειακές μονάδες (πολυεθνικές και μη) που αναπτύσσονται στο νομό μας, το μόνο που προσφέρουν είναι κατ’ ουσία στρατιές κακοπληρωμένων υπαλλήλων με ανύπαρκτα δικαιώματα.

Διεκδικούμε:

• την ελεύθερη πρόσβαση στην παραλία
• την δημιουργία υποδομών – συνθηκών ώστε να διευκολυνθεί η προσέγγιση της παραλίας από τον κόσμο
• τον κοινωνικό έλεγχο της παραλίας προκειμένου να αποφευχθεί η πιθανή εμπορική εκμετάλλευση της, που από μία ελεύθερη παραλία τελικώς να μετατραπεί σε μια ενοικιαζόμενη με ξαπλώστρες – ομπρέλες παραλία.


Η παραλία είναι ελεύθερο, δημόσιο, κοινωνικό αγαθό και δεν αποτελεί ιδιοκτησία κανενός.

Δευτέρα 20 Ιουλίου 2009

Ο «ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΜΕΝΟΣ» ΚΑΪΑΦΑΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΟΧΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΖΑΧΑΡΩΣ


Λιμνοθάλασσα... λυμάτων

Του ΜΑΚΗ ΝΟΔΑΡΟΥ

Ελευθεροτυπία, Δευτέρα 20 Ιουλίου 2009

Στο οικολογικό έγκλημα της ρίψης λυμάτων χωρίς καμιά επεξεργασία, με την ανοχή του Δήμου Ζαχάρως, στην κατά τα άλλα προστατευόμενη λιμνοθάλασσα του Καϊάφα στην Ηλεία, οφείλονται, σύμφωνα με τις πρώτες ενδείξεις, ο πυρετός και οι δερματοπάθειες που εμφάνισαν προχθές αθλητές του σκι που βρέθηκαν εκεί στο πλαίσιο της προετοιμασίας τους για το πανελλήνιο πρωτάθλημα θαλάσσιου σκι.
Στη διάρκεια της διήμερης παραμονής των αθλητών, κάποιοι παραπονέθηκαν για έντονη αίσθηση κνησμού -φαγούρα-, κάποιοι εξ αυτών παρουσίασαν δερματολογικά προβλήματα από άγνωστη μέχρι στιγμής αιτία ενώ δύο αθλητές, ένας 16 ετών και ένας 21 ετών από τον Ναυτικό Ομιλο Βουλιαγμένης, παρουσίασαν πυρετό με αποτέλεσμα να φύγουν με τους γονείς τους για την Αθήνα.

Μετά τον σχετικό θόρυβο, οι αθλητές διαφόρων συλλόγων από τη Θεσσαλονίκη, την Καστοριά, τη Χαλκίδα, την Αλίαρτο και άλλες περιοχές αποφάσισαν να μην επισκεφτούν την λίμνη του Καϊάφα, αλλά κάποια άλλη περιοχή της Ελλάδας έως ότου βεβαιωθούν ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με τα νερά της λιμνοθάλασσας.

Το πρωτοφανές οικολογικό έγκλημα στη λίμνη του Καϊάφα καταγγέλθηκε στις 9/4/2008 στην ειδική υπηρεσία επιθεωρητών περιβάλλοντος του ΥΠΕΧΩΔΕ από τον Σύλλογο Περιβαλλοντικής Προστασίας Ζαχάρως. Ακολούθησε το απ.: 8495 /17.2.2009 έγγραφο της Διεύθυνσης Πολεοδομίας Χωροταξίας και Περιβάλλοντος της νομαρχιακής αυτοδιοίκησης Ηλείας προς το Α.Τ. Ζαχάρως που επιβεβαιώνει πλήρως το πρόβλημα.

Οπως αναφέρεται, στη διάρκεια αυτοψίας που έγινε για την αποστραγγιστική τάφρο που οδηγεί τα λύματα στη λίμη Καϊάφα:

«...στη δεξαμενή χλωρίωσης δεν διοχετεύονταν μεν υδράσβεστος αλλά ήταν έντονη η εικόνα μη επεξεργασμένων λυμάτων σε αυτήν». Στο έγγραφο επισημαίνεται επίσης ότι μετά την εισηγητική έκθεση του ΚΕΠΠΕ στην ΔΕΥΑ Ζαχάρως με την απ. 8900/8.12.2008 απόφαση του νομάρχη Ηλείας επιβλήθηκε πρόστιμο για πρόκληση ρύπανσης και υποβάθμιση περιβάλλοντος του βιολογικού καθαρισμού της πόλης. Ανάλογο πρόστιμο είχε επιβληθεί και με την απ. 662/24.4.2007 απόφαση του νομάρχη Ηλείας μετά την εισηγητική έκθεση της Ειδικής Υπηρεσίας Επιθεωρητών Περιβάλλοντος του ΥΠΕΧΩΔΕ.

Από την πλευρά της, η διευθύντρια Τουριστικής Περιουσίας της Εταιρίας Τουριστικής Ανάπτυξης, Σοφία Φαλτσέτα, με δηλώσεις της στην τοπική εφημερίδα «Πρωινή» του Πύργου, ανέφερε ότι τα περιστατικά με τους αθλητές σημειώθηκαν λόγω της διαδικασίας αποψίλωσης (!) που επραγματοποιείτο στον χώρο, ενόψει της λειτουργίας του υδροθεραπευτηρίου. «Σε εμάς δεν έχει φτάσει καμία καταγγελία, ωστόσο όπως κάθε χρόνο θα πραγματοποιήσουμε αναλύσεις στο νερό της λίμνης και μάλιστα μέσα στην ερχόμενη εβδομάδα, προκειμένου να είμαστε απόλυτα σίγουροι ότι όλα βαίνουν καλώς», τόνισε.

nodaros@enet.gr

Τρίτη 14 Ιουλίου 2009

Γιατί τα δάση καίγονται σε χρονιές εκλογών;

Των Σπυρου Σκουρα και Νικου Χριστοδουλακη*
Ηταν άραγε προβλέψιμος ο εμπρησμός του δάσους στην Αιξωνή ώστε να είχε αποφευχθεί άλλη μια περιβαλλοντική καταστροφή; Υπάρχει άραγε εξήγηση στην αδυναμία του κράτους να σβήσει μία φωτιά στις παρυφές της πρωτεύουσας; Η απάντηση και στα δύο ερωτήματα είναι καταφατική, αλλά για να αποτραπεί η επανάληψή τους πρέπει να καταλάβουμε τα κίνητρα όσων εμπλέκονται και να τα εξαλείψουμε.
Η αβελτηρία κατά τις προεκλογικές περιόδους προκαλείται είτε από την ηθελημένη επιλογή των εκάστοτε κυβερνώντων να παρακάμψουν τους κανόνες επειδή η παύση του κοινοβουλευτικού ελέγχου τους προφυλάσσει από ενοχλητική δημοσιότητα, είτε από την αθέλητη χαλάρωση της διοίκησης την οποία όμως αρκετοί εκμεταλλεύονται για να προωθήσουν αμφιλεγόμενες υποθέσεις. Συχνά άλλωστε το σήμα της χαλάρωσης το δίνει η ίδια η πολιτική ηγεσία, καθώς αφιερώνει περισσότερο χρόνο στην προσπάθεια επανεκλογής παρά στον τομέα ευθύνης της. Ετσι, δεν μας εξέπληξε όταν σε πρόσφατη έρευνά μας βρήκαμε ότι καθώς πλησιάζουν εκλογές τα φορολογικά έσοδα υποχωρούν, όχι επειδή αλλάζουν οι σχετικοί νόμοι αλλά προφανώς επειδή αραιώνουν οι έλεγχοι – αποστερώντας έτσι τα κρατικά έσοδα από 6 δισ. ευρώ στο διάστημα από το 1974 έως σήμερα! Βλέπουμε οργανισμούς να φορτώνονται με προσλήψεις κομματικών υποστηρικτών και κρατικά κονδύλια να διοχετεύονται προεκλογικά σε πελατειακές δραστηριότητες, ενώ σημαντικές μεταρρυθμίσεις μπαίνουν στο ράφι για να μην προκληθούν αντιδράσεις από τις θιγόμενες ομάδες. Προς άγραν ψήφων, γίνονται δεσμεύσεις ότι αυθαίρετα κτίσματα θα νομιμοποιηθούν, πρόστιμα θα σβήσουν και μεταθέσεις θα υπογραφούν. Οσο και αν πολλά από αυτά ξεχνιούνται μετά τις εκλογές, ορισμένα πάντα υλοποιούνται ώστε να γίνουν πιστευτές και οι επόμενες υποσχέσεις.
Η εντατικοποίηση των εμπρησμών παράλληλα με την μειωμένη αποτελεσματικότητα του κρατικού μηχανισμού είναι και ο λόγος που –σύμφωνα με την έρευνά μας– στις χρονιές των εκλογών οι καιόμενες δασικές εκτάσεις είναι κατά μέσον όρο τριπλάσιες απ’ ό,τι στις υπόλοιπες. Αναλύοντας τα στοιχεία δασικών πυρκαγιών στην Ελλάδα για την περίοδο 1955 - 2008 προκύπτει ότι κατά τη διάρκεια των 54 αυτών ετών κάηκαν συνολικά 1.900.000 εκτάρια δάσους και από αυτά τα μισά κάηκαν στα 16 έτη που έγιναν εκλογές χωρίς να υπάρχει καμία ουσιώδης διαφορά στα μέσα επίπεδα βροχοπτώσεων και θερμοκρασίας. Μάλιστα, ενώ οι καιόμενες εκτάσεις στην Ελλάδα συνήθως συμβαδίζουν με τις αντίστοιχες στην Ιταλία όπου επικρατούν παρόμοιες περιβαλλοντικές συνθήκες, η συσχέτιση αυτή εξαφανίζεται στις χρονιές εθνικών εκλογών στην Ελλάδα!
Εκλογές χωρίς μεγάλες πυρκαγιές ήταν μόνο αυτές που έγιναν το 1989 - 90 με τις διαδοχικές προσφυγές στην κάλπη και το 1996 όταν προκηρύχθηκαν αιφνιδιαστικά χωρίς να προλάβει να υπονομευθεί η συνοχή του μηχανισμού δασοπυρόσβεσης. Ενας πολύ συντηρητικός υπολογισμός μόνο του οικονομικού κόστους των επιπλέον καμένων εκτάσεων σε χρονιές εκλογών αγγίζει τα 7 δισ. ευρώ για την περίοδο 1955 - 2007.
Μια τεράστια καταστροφή συνέβη το προεκλογικό καλοκαίρι του 2007, όταν η πυρκαγιά στην Ηλεία βρήκε πολλούς κυβερνητικούς υπεύθυνους να μιλούν σε κομματικές συγκεντρώσεις, ο στρατός άργησε πολλές μέρες να κινητοποιηθεί ενδεχομένως και για να μην θυμίσει άλλες εποχές διαφορετικής προεκλογικής «χρησιμοποίησής» του και ο χρόνος των επιτελικών συσκέψεων μοιραζόταν ανάμεσα στις επιχειρησιακές απαιτήσεις της κατάσβεσης και των επικοινωνιακών αναγκών της εκλογικής συγκυρίας.
Πολλοί φοβούνται ότι δεν αποκλείεται να ξαναδούμε να εκτυλίσσεται το ίδιο σενάριο και αυτό το, πιθανότατα προεκλογικό, καλοκαίρι, εκτός και αν κάτι αλλάξει άμεσα και ριζικά. Πέρα από τα επικοινωνιακά ευχέλαια που δύσκολα κλονίζουν την αποφασιστικότητα των εμπρηστών, η κυβέρνηση μαζί με όλα τα κόμματα πρέπει να σχεδιάσει και να εφαρμόσει μια πολιτική αυστηρής επιτήρησης δασικών περιοχών και μόνιμης διαφύλαξης του χαρακτήρα τους. Για να αποδείξει ότι το εννοεί μπορεί να προχωρήσει τώρα σε μαζικές κατεδαφίσεις κτισμάτων που ανεγέρθηκαν στα δάση που κάηκαν σε προηγούμενα έτη. Παράλληλα, για να αποφύγει την προεκλογική συναλλαγή στον αποχαρακτηρισμό δασικών περιοχών μπορεί να διατάξει την παύση έκδοσης των σχετικών αποφάσεων από τώρα έως και δύο μήνες μετά τις εκλογές.
Η ταυτότητα όσων κερδίζουν από τον εμπρησμό των δασών μπορεί εύκολα να εντοπιστεί αν δημοσιεύεται στο Διαδίκτυο ο ονομαστικός πίνακας ιδιοκτητών των δασικών εκτάσεων, καθώς και όλες οι άδειες ανέγερσης που εκδίδονται σε αυτές. Υπάρχει επίσης τρόπος για να μειωθούν τα κίνητρα μελλοντικών εμπρησμών: Οταν καίγεται μια δασική περιοχή για οποιονδήποτε λόγο και αιτία, να επιβάλλεται εισφορά σε όλους τους ιδιοκτήτες των καμένων εκτάσεων ίση με την αξία που θα αποκτούσε η γη εάν οικοπεδοποιείτο. Οποιος δεν θέλει ή δεν έχει να πληρώσει, θα μεταβιβάζει αυθωρεί την έκτασή του υπέρ του Δημοσίου στο πλαίσιο αναγκαστικής απαλλοτρίωσης. Ετσι εξαλείφεται το περιθώριο κερδοσκοπίας των οικοπεδοφάγων και το Δημόσιο θα έχει τόσο την κυριότητα όσο και τα χρήματα για μια πραγματική επανάκτηση του δάσους που τώρα διατυμπανίζει μεν στα λόγια, αλλά σπανίως κάνει και στην πράξη.
Το ερώτημα, βέβαια, είναι γιατί η σημερινή να είναι η πρώτη κυβέρνηση που θα κάνει κάτι τέτοιο και ενδεχομένως το πληρώσει εκλογικά; Το μόνο που μπορούμε να ελπίζουμε είναι ότι καθώς οι πολίτες ενημερώνονται για το πρόβλημα και τη λύση του, η συμπεριφορά τους θα αλλάξει και αυτό θα υποχρεώσει την κυβέρνηση να αναθεωρήσει την επαναλαμβανόμενη ψηφοθηρική αριθμητική.
* Οι κ. Σπύρος Σκούρας και Νίκος Χριστοδουλάκης είναι καθηγητές στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Περισσότερα στοιχεία και στατιστικές πηγές υπάρχουν στην πρόσφατη εργασία των συγγραφέων «Electoral law-bending cycles», 2009.

Τρίτη 7 Ιουλίου 2009

Αγωνιζόμαστε να μην καεί και …η ελπίδα

Έχούν περάσει δύο χρόνια από την καταστροφή του χωριού μας αλλά και του νομού μας γενικότερα . Χρόνος επαρκής τουλάχιστον ως προς την αποτίμηση της ζημιάς αλλά και της αποκατάστασης της . Όμως παρ΄ ότι ο χρόνος είναι αρκετός , εν τούτοις , μάλλον δύσκολα βγάζεις και συμπέρασμα . Συμπέρασμα σχετικά με το τι έφταιξε και καήκαμε ,με το ποιοι ήταν οι πραγματικά χαμένοι και ποιοι οι κερδισμένοι(υπήρξαν και τέτοιοι), πως θα έπρεπε να κατανεμηθεί η κρατική αρωγή αλλά κυρίως η αρωγή που πρόσφεραν 93.000 δωρητές απ΄ όλα τα μήκη της γης , πως θα έπρεπε ο ΕΛΓΑ να αποζημιώσει τους πληγέντες , αν θα έπρεπε να υπάρξουν εξαιρέσεις σε δικαιούχους αποζημίωσης κ.τ.λ
Δύσκολο είναι ακόμα , για μας τους πυρόπληκτους , να καταλάβουμε αν τα χρήματα που διαβάζουμε στις εφημερίδες είναι πραγματικά και αν είναι ,αν έφτασαν στον προορισμό τους . Για παράδειγμα αναφέρω την πρόσφατη δήλωση του Προέδρου του Ειδικού Ταμείου Αλληλεγγύης κ. Πέτρου Μολυβιάτη όπου ερωτηθείς για την Ηλεία είπε « Συνολικά το Ταμείο μας διαθέτει 50.409.428,04 ευρώ για την Ηλεία. Αλλά και η πολιτεία έχει διαθέσει περίπου 200 εκατ. ευρώ για την Ηλεία».
Ήρθαν τα 200εκ ευρώ στην Ηλεία? Και αν ήρθαν που είναι? Που έπεσαν ? Μήπως τα κρατούν στα ταμεία τους οι δήμαρχοι για τις δημοτικές εκλογές ?
Γνωρίζουμε ότι ο κάθε πυρόπληκτος δήμος πήρε 400.000 ευρω αμέσως μετά τις φωτιές για αντιπλημμυρικά αντιδιαβρωτικά έργα . Που πήγαν αυτά τα χρήματα ?
Δεν είμαι βέβαιος αν υπήρξε σχέδιο για να καούμε , ούτε αν το σχέδιο καταστολής της φωτιάς ήταν το καλύτερο που εφαρμόστηκε . Είμαι όμως βέβαιος ότι το όποιο σχέδιο ανασυγκρότησης θα ωφελήσει το μεγάλο κεφάλαιο και τους εργολάβους . Αυτό επιβεβαιώνεται και με την κατανομή των χρημάτων από το Ταμείο Αλληλεγγύης προς τους δήμους και τις νομαρχίες . Μα τα χρήματα αυτά τα δώρισαν για να φτάσουν στους πυρόπληκτους και όχι να αντικατασταθεί ο ρόλος του κράτους .
Όπως και αν έχουν τα πράγματα ως σύλλογος πυρόπληκτων Αγίας Άννας , δύο χρόνια μετά την καταστροφή αγωνιζόμαστε να αποζημιωθεί το 100% της ζημιάς , να αρθούν οι αποκλεισμοί δικαιούχων αποζημίωσης , η κρατική και η ιδιωτική αρωγή να φτάσει στους πυρόπληκτους , να ενισχυθούν οι παραγωγοί και όχι οι εργολάβοι και το κεφάλαιο του νομού , να αλλάξει ο αντιαγροτικός κανονισμός του ΕΛΓΑ κτλ. Γι’ αυτό και με αφορμή την τραγική επέτειο οι πυρόπληκτοι του νομού , να διατρανώσουμε την φωνή μας με ένα μεγάλο μαζικό και ενωτικό συλλαλητήριο , διεκδικώντας τα αιτήματά μας .




Γιώργος Μαρκόπουλος
Πρόεδρος Συλλόγου Πυρόπληκτων
Αγίας Άννας