Γεννήθηκα σε ένα τόπο που του πεύκο έφτανε έως εκεί που φτάνει το μάτι σου. Όλα τώρα έγιναν στάχτη. Από τους όμορφους αμπελώνες και ελαιώνες έως ακόμη και τους περήφανους αιωνόβιους πλάτανους δεν έχει μείνει τίποτα, μοναχά μια μουριά στην μέση της πλατείας ….μνημείο. τα ζώα δεν έχουν που να βοσκήσουν, οι ζωοτροφές λιγοστές, δύσκολος όντως χειμώνας.
Δεν υπάρχει κουράγιο πλέον , μου λέει ένας γέροντας στην Αγιά Άννα Ηλείας , να φυτέψουμε νέες ελιές οι οποίες θα αποφέρουν καρπούς σε πάνω από δέκα χρόνια.
Χρειάζεται δύναμη ψυχής για να μπορέσουν αυτοί οι άνθρωποι να ορθοποδήσουν και να μην εγκαταλείψουν τον τόπο τους.
Ο αγώνας πλέον είναι κοινός να προσπαθήσουμε να μην χάσουν αυτοί οι άνθρωποι
Την μάχη της επιβίωσης….να ξανακάνουμε το γκρι πράσινο!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου