ΓΟΥΜΕΡΟ ....ΟΡΕΙΝΗ ΗΛΕΙΑ!

Γούμερο..........Κι εδώ τί πρέπει να πω;;;;Τι μπορώ;;;Αφού αμέσως μου πλημμυρίζουν το μυαλό χιλιάδες σκέψεις!!!!Είναι τρέξιμο στο βουνό;;;Είναι παιχνίδι με τις ώρες;;;Είναι εκκλησάκια;;;;Είναι ο παππους κι η γιαγιά;;;Ή μήπως είναι φύση,δέντρα,πουλιά και ζώα;;;;Μα τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα...δεν είναι τίποτα απ'όλα...κι ειναι ολα αυτα!!!!!!!!!!!!!!!!!

Μέρος που θαρρείς κάποιοι δεν το έχουν δει ούτε στα πιο τρελά τους όνειρα και δεν υπερβαλλω καθόλου!!!!Όσοι έβλεπαν πρώτη φορά τον τόπο αυτό έλεγαν πως σίγουρα σε τέτοιο μέρος θα ζούσαν νεράιδες για να είναι τόσο όμορφα!!!!!Με τα δέντρα του που όχι απλά καθόσουν στη σκιά τους...αλλά θαρρούσες, με το θροισμα των φύλλων τους, σου έλεγαν ιστορίες από τα τόσα χρόνια τους....και για τη γέννηση από τη στάχτη τους ξανά και ξανά.....

Το ησυχαστήριό μου...Κάθε φορά που η ψυχή "βάραινε" από τη ζωή και το άγχος της Αθήνας ήταν και είναι καταφύγιο!!!!!Από παιδάκι ακόμα έλεγα "Γιαγιά άσε εδώ ψηλά....μόνη μου για λίγο...μη μου μιλάς....να αδειάσει η ψυχή μου...Άσε με να δω την ομορφιά!!!".

Όμως τώρα τι;;;Τί έμεινε;;;Γιατί;;;;

Αφού οι άνθρωποι είναι καλά ,είπαμε μετά την καταστροφή, όλα τα άλλα γίνονται...Και αναρωτιόμουν...μα κι αυτά τα δέντρα πώς θα γίνουν πάλι;;;Κι την απάντηση τη δίνουν μόνα τους...Όταν άνοιξη μες τη στάχτη ανθίζουν λουλούδια...και τα δέντρα πετούν κορφούλες!!!!

Σαν κάτι να θέλουν να μας πουν....Τί;;;;;;;;
"Άνθρωπε βοήθεια......Μαζί μπορούμε άνθρωπε....Κάνε κι εσύ κάτι...Κάτι μικρό αρκεί....."

Γι'αυτό για μια φορά ας μη φερθούμε εγωιστικά και ας μην τα περιμένουμε όλα από τους άλλους...Είναι υποχρέωσή μας να σκεφτόυμε το μέλλον...τα παιδιά μας!!!!

ΑΣ ΓΙΝΟΥΜΕ Η ΔΥΝΑΜΗ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΔΑΣΟΣ ΟΠΩΣ ΠΡΙΝ....ΚΑΙ ΑΣ ΔΕΙΞΟΥΜΕ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΟΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΟΥΝ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥΣ ΑΝ ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΒΛΕΨΕΙΣ ΘΕΛΟΥΝ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ "ΚΡΑΝΙΟΥ ΤΟΠΟ''......ΓΙΑΤΙ ΔΥΝΑΜΗ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΒΟΗΘΑΣ ΕΝΑ ΔΕΝΤΡΟ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙ...ΟΧΙ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙΣ ΣΤΡΕΜΜΑΤΑ......

ΤΟ "ΟΧΙ" ΑΥΤΟ ΘΑ ΤΟ ΦΩΝΑΞΟΥΜΕ ΕΝΑΣ ΕΝΑΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ....ΚΑΙ ΑΣ ΤΟΥΣ ΣΤΟΙΧΕΙΩΣΟΥΝ ΟΙ ΦΩΝΕΣ ΜΑΣ.............



Ειρήνη Αλ. Παναγοπούλου