Η ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΟΡΕΙΝΟΥ ΔΗΜΟΥ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ
Το 1998, οι 6.000 Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης με τον Καποδίστρια 1 έγιναν περίπου 1.000 Η ελληνική κοινωνία καλείται να αναδιοργανωθεί διοικητικά ως το 2010 με τον ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ 2, που στοχεύει στην –κατά 2/3- μείωση του αριθμού δήμων και νομαρχιών, με συνένωσή τους, Οι 54 νομαρχίες θα καταργηθούν και στη θέση τους θα ιδρυθούν 15 νέες αυτοδιοικητικές μονάδες «περιφερειακού» χαρακτήρα με εντελώς νέες αρμοδιότητες και υπηρεσιακή δομή.
Οι 1.034 δήμοι θα συγχωνευθούν μεταξύ τους, έτσι ώστε να προκύψουν περίπου 400 νέοι δήμοι, εκ των οποίων περίπου οι 200 θα ταυτίζονται με τα όρια των πρώην επαρχιών στην ύπαιθρο και στα αστικά κέντρα.
Η δημιουργία ενός ενιαίου ορεινού δήμου που θα συμπεριλαμβάνει όλα τα ορεινά δημοτικά διαμερίσματα των δήμων Πηνειας, Λασιώνος, φολοης, Λαμπείας και Ωλένης κρίνεται επιτακτική. Η δημιουργία ενός ισχυρού ορεινού δήμου στον τόπο μας , εξασφαλίζει την ελκυστικότητα του ως τόπο επενδύσεων – απασχόλησης - διαβίωσης και κοινωνικής συνοχής.
Το θέμα είναι πως δεν έχουμε δυνατότητα αποχής από την επερχόμενη τάξη πραγμάτων – είναι μονόδρομος. -Η διενέργεια δημοψηφίσματος κρίνεται, άμεσα, απαραίτητη. Αυτή θα καταδείξει τη βούληση των πολιτών και θα καθορίσει τη μορφή και τον τρόπο μετάβασης στον ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ 2.
Η εμπειρία από τον Καποδίστρια 1 κατά τη γνώμη μου είναι αρνητική, αν λάβουμε υπόψη τα αποτελέσματά του, όπως:
1) την κακή οικονομική διαχείριση των δήμων
2) την ελλιπή χρηματοδότηση από την κυβέρνηση
3) την ιδιωτικοποίηση και την ραγδαία αύξηση των δημοτικών τελών για τους πολίτες
4)την ανάθεση έργων φαντασμάτων
5)την διακοσμητική παρουσία των τοπικών συμβουλίων των δημοτικών διαμερισμάτων
Προσωπικά δεν συμφωνώ ούτε με τη λογική του Καποδίστρια 2, αφενός διότι με αυτό τον τρόπο δεν εξυπηρετείται η διοικητική αποκέντρωση του κράτους, αφετέρου διότι μπορεί να οδηγήσει σε συρρίκνωση των δημοκρατικών θεσμών.
Οι δήμαρχοι να μην συναινέσουν σε ένα καταστροφικό σχέδιο όπως είναι αυτό που διέρρευσε στον τοπικό τύπο για την δημιουργία τριών νέων δήμων στο νομό μας με έδρες τον πύργο, την Αμαλιάδα και την αρχαία Ολυμπία, χωρίζοντας όλη την ορεινή Ηλεία σε 3 κομμάτια, να αντισταθούν και να θυμηθούν ότι έχουν εκλεγεί για να υπηρετούν τους πολίτες, να προσφέρουν υπηρεσίες ποιότητας, να δημιουργούν υποδομές, να σχεδιάζουν και υλοποιούν αναπτυξιακά προγράμματα που θα αναζωογονούν τον τόπο μας.
Νομίζω ότι όλοι ΘΕΛΟΥΜΕ στην ορεινή μας Ηλεία, μια αυτοδιοίκηση ακηδεμόνευτη, χωρίς κομματικές εξαρτήσεις και επιρροές, μια αυτοδιοίκηση διοικητικά αυτόνομη, οικονομικά αυτάρκη ΚΑΙ λειτουργικά ανεξάρτητη.
Κυριακή 29 Ιουνίου 2008
Παρασκευή 20 Ιουνίου 2008
Το χρονικό μιας ληστείας
Το χρονικό μιας ληστείας
το ταξίδι έγινε ευκαιρία να αποδράσουμε από τα στενά όρια μιας μελαγχολικής και κλειστοφοβικής πόλης, Η Εκδρομή ήταν η ευκαιρία να ακούσουμε και πάλι το τραγούδι της ανεμελιάς.
Ξεκινήσαμε χαράματα από Αθήνα για Ναύπακτο, όλα ήταν μελετημένα και ταχτοποιημένα από πριν, το που θα μείνουμε , ακόμη και το που θα φάμε και θα κάνουμε μπάνιο. είμαι ο άτιμος οργανωτικός τύπος πώς να το κάνουμε! Φτάσαμε Ναύπακτο το μεσημέρι, η αδελφή μου μας καλωσόρισε, αφού πρώτα έσφαξε δυο κότες και ένα κουνέλι….είχαμε βλέπετε χρόνια να πάμε…
.αν καθυστερούσαμε και άλλο θα αφαλόκοβε όλα τα ζωντανά της περιοχής…η Λούση το σκυλάκι το όποιο είχα μεγαλώσει πριν χρόνια μαζί με την ανιψιά μου την Αγγελική έκανε τρελές χαρές όταν με είδε, κουνώντας συνεχώς την ουρά της, ΑΝΑΓΚΑΣΤΗΚΑΜΕ να την αφήσουμε στην αδελφή μου, αφού όλη η πολυκατοικία έμενε άυπνη από τα παιχνίδια της. Το βράδυ τιμήσαμε με την παρουσία μας πολλά μπαράκια, ειδικά παραλιακά στο Ρίο με θεα την γέφυρα που φάνταζε πολύχρωμη και μετέωρη, λες και ήταν ένα με τα αστέρια, εκείνη την στιγμή ξέχασα για λίγο τα χρήματα που έδωσα βρίζοντας για τα διόδια.
Την Κυριακή ξεκινήσαμε για το χωριό μου στην ορεινή Ηλεία, περνώντας μέσα από την έρημη πάτρα σταματήσαμε έξω από την επιβλητική εκκλησία του ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΑ, όπου την επισκεφτήκαμε με ευλάβεια και ανάψαμε ένα κεράκι.
Στην συνέχεια είπαμε αφού ο καιρός ήταν τέλειος, να επισκεφτούμε μετά από πολλά χρόνια την περίφημη παραλία της καλογριάς, άλλωστε ήταν στο δρόμο μας. Φτάσαμε εκεί κατά το μεσημεράκι, είχε πολύ κόσμο, με το ζόρι βρήκα μέρος να αφήσω το αυτοκίνητο, αφού βγήκαμε έξω ετοίμασα την φωτογραφική μου μηχανή για να αποθανατίσω την ομορφιά αυτού του μέρους.
Κλείδωσα το αμάξι και τρέχοντας πήγαμε για την παραλία που ήταν λίγα μέτρα μακριά….αφού κολυμπήσαμε και στεγνώσαμε και βγάλαμε αρκετές φωτογραφίες,
ξεκινήσαμε για το αυτοκίνητο, άλλωστε στο χωριό μας περίμεναν για φαγητό και το βραδάκι ήμουν καλεσμένος στο συμβούλιο που θα έκανε ο πυρόπληκτος σύλλογος του χωριού μου. Μια μεγάλη έκπληξη μας περίμενε στο αυτοκίνητο όμως που αναγκαστικά θα άλλαζε το πρόγραμμα μας, το αυτοκίνητο ήταν διερρηγμένο και από μέσα έλειπαν τα χρήματα μας και η βαλίτσα με τα ρούχα μας, στην κυριολεξία μας είχαν πάρει και τα σώβρακα χαχαχα γυρίσαμε όλη την περιοχή ψάχνοντας τους κάδους μήπως και είχαν πετάξει κάπου την βαλίτσα, αφού περά από τα ρούχα μας δεν είχε κάτι άλλο αξίας. Μάταια όμως κανένα ίχνος, μετά από ώρες πήγαμε στην αστυνομία, η οποία μας δήλωσε ότι μάλλον πρόκειται για σεσημασμένους κακοποιούς που δρουν σε ήσυχες παραλίες παρακολουθώντας καμιά φορά τα θύματά τους.
To αποτέλεσμα ήταν άφραγκοι, ημίγυμνοι και ταλαιπωρημένοι να φτάσουμε αργά το βράδυ στο χωριό (στο συμβούλιο ήμουν ο μόνος με μαγιό και έκανε ένα ψόφο) και στο καπάκι το πρωί πάλι Αθήνα…το μόνο σίγουρο ήταν ότι αυτή η εκδρομή θα μου μείνει αξέχαστη, στο γυρισμό τραγουδούσαμε το ατέλειωτη εκδρομή του Θανάση Γκαϊφύλια:
Γαλάζια πεύκα τρέχουν στο μυαλό μου
σε τούτη την αξέχαστη εκδρομή,
τα σύνεργα σκουριάσαν στο γυλιό μου,
βαρέθηκα να είμαι στη γραμμή.
Στη γραμμή σαν στρατιώτες που πηγαίνουν
στον άλλο κόσμο, που γυρνούν και δεν πεθαίνουν.
Γυναίκες μαύρες κι είναι τρομαγμένες,
τσιγκέλι ο κόσμος δίχως ουρανό.
Στραγγίζει το κορμί μου στους μπαξέδες,
με γδέρνουν σαν μοσχάρι και πονώ.
Δεν είμ' εδώ γι' αυτούς που με ζητάνε
είναι κλειστό το μαγαζί και δεν πουλάμε.
Αράζουν οι χωριάτες στα βαγόνια
και τρώνε το κασέρι με ψωμί,
στα μάτια τους τα τρομαγμένα χρόνια,
χάρτινα χρόνια, χάρτινη ζωή.
Δεν είμαι 'γω αυτός που κυνηγάτε
λάθος η πόρτα και ο αριθμός μη με ρωτάτε.
Πικρός αέρας μέσα στη ζωή μου
παραμονεύει ο θάνατος κρυφά
μη μου χαλάς αυτή την εκδρομή μου
μη με γυρίζεις πίσω στα παλιά.
Αυτά που θέλω να σου πω δεν τα θυμάσαι
κλείνεις τα μάτια, μα το ξέρω δεν κοιμάσαι.
το ταξίδι έγινε ευκαιρία να αποδράσουμε από τα στενά όρια μιας μελαγχολικής και κλειστοφοβικής πόλης, Η Εκδρομή ήταν η ευκαιρία να ακούσουμε και πάλι το τραγούδι της ανεμελιάς.
Ξεκινήσαμε χαράματα από Αθήνα για Ναύπακτο, όλα ήταν μελετημένα και ταχτοποιημένα από πριν, το που θα μείνουμε , ακόμη και το που θα φάμε και θα κάνουμε μπάνιο. είμαι ο άτιμος οργανωτικός τύπος πώς να το κάνουμε! Φτάσαμε Ναύπακτο το μεσημέρι, η αδελφή μου μας καλωσόρισε, αφού πρώτα έσφαξε δυο κότες και ένα κουνέλι….είχαμε βλέπετε χρόνια να πάμε…
.αν καθυστερούσαμε και άλλο θα αφαλόκοβε όλα τα ζωντανά της περιοχής…η Λούση το σκυλάκι το όποιο είχα μεγαλώσει πριν χρόνια μαζί με την ανιψιά μου την Αγγελική έκανε τρελές χαρές όταν με είδε, κουνώντας συνεχώς την ουρά της, ΑΝΑΓΚΑΣΤΗΚΑΜΕ να την αφήσουμε στην αδελφή μου, αφού όλη η πολυκατοικία έμενε άυπνη από τα παιχνίδια της. Το βράδυ τιμήσαμε με την παρουσία μας πολλά μπαράκια, ειδικά παραλιακά στο Ρίο με θεα την γέφυρα που φάνταζε πολύχρωμη και μετέωρη, λες και ήταν ένα με τα αστέρια, εκείνη την στιγμή ξέχασα για λίγο τα χρήματα που έδωσα βρίζοντας για τα διόδια.
Την Κυριακή ξεκινήσαμε για το χωριό μου στην ορεινή Ηλεία, περνώντας μέσα από την έρημη πάτρα σταματήσαμε έξω από την επιβλητική εκκλησία του ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΑ, όπου την επισκεφτήκαμε με ευλάβεια και ανάψαμε ένα κεράκι.
Στην συνέχεια είπαμε αφού ο καιρός ήταν τέλειος, να επισκεφτούμε μετά από πολλά χρόνια την περίφημη παραλία της καλογριάς, άλλωστε ήταν στο δρόμο μας. Φτάσαμε εκεί κατά το μεσημεράκι, είχε πολύ κόσμο, με το ζόρι βρήκα μέρος να αφήσω το αυτοκίνητο, αφού βγήκαμε έξω ετοίμασα την φωτογραφική μου μηχανή για να αποθανατίσω την ομορφιά αυτού του μέρους.
Κλείδωσα το αμάξι και τρέχοντας πήγαμε για την παραλία που ήταν λίγα μέτρα μακριά….αφού κολυμπήσαμε και στεγνώσαμε και βγάλαμε αρκετές φωτογραφίες,
ξεκινήσαμε για το αυτοκίνητο, άλλωστε στο χωριό μας περίμεναν για φαγητό και το βραδάκι ήμουν καλεσμένος στο συμβούλιο που θα έκανε ο πυρόπληκτος σύλλογος του χωριού μου. Μια μεγάλη έκπληξη μας περίμενε στο αυτοκίνητο όμως που αναγκαστικά θα άλλαζε το πρόγραμμα μας, το αυτοκίνητο ήταν διερρηγμένο και από μέσα έλειπαν τα χρήματα μας και η βαλίτσα με τα ρούχα μας, στην κυριολεξία μας είχαν πάρει και τα σώβρακα χαχαχα γυρίσαμε όλη την περιοχή ψάχνοντας τους κάδους μήπως και είχαν πετάξει κάπου την βαλίτσα, αφού περά από τα ρούχα μας δεν είχε κάτι άλλο αξίας. Μάταια όμως κανένα ίχνος, μετά από ώρες πήγαμε στην αστυνομία, η οποία μας δήλωσε ότι μάλλον πρόκειται για σεσημασμένους κακοποιούς που δρουν σε ήσυχες παραλίες παρακολουθώντας καμιά φορά τα θύματά τους.To αποτέλεσμα ήταν άφραγκοι, ημίγυμνοι και ταλαιπωρημένοι να φτάσουμε αργά το βράδυ στο χωριό (στο συμβούλιο ήμουν ο μόνος με μαγιό και έκανε ένα ψόφο) και στο καπάκι το πρωί πάλι Αθήνα…το μόνο σίγουρο ήταν ότι αυτή η εκδρομή θα μου μείνει αξέχαστη, στο γυρισμό τραγουδούσαμε το ατέλειωτη εκδρομή του Θανάση Γκαϊφύλια:
Γαλάζια πεύκα τρέχουν στο μυαλό μου
σε τούτη την αξέχαστη εκδρομή,
τα σύνεργα σκουριάσαν στο γυλιό μου,
βαρέθηκα να είμαι στη γραμμή.
Στη γραμμή σαν στρατιώτες που πηγαίνουν
στον άλλο κόσμο, που γυρνούν και δεν πεθαίνουν.
Γυναίκες μαύρες κι είναι τρομαγμένες,
τσιγκέλι ο κόσμος δίχως ουρανό.
Στραγγίζει το κορμί μου στους μπαξέδες,
με γδέρνουν σαν μοσχάρι και πονώ.
Δεν είμ' εδώ γι' αυτούς που με ζητάνε
είναι κλειστό το μαγαζί και δεν πουλάμε.
Αράζουν οι χωριάτες στα βαγόνια
και τρώνε το κασέρι με ψωμί,
στα μάτια τους τα τρομαγμένα χρόνια,
χάρτινα χρόνια, χάρτινη ζωή.
Δεν είμαι 'γω αυτός που κυνηγάτε
λάθος η πόρτα και ο αριθμός μη με ρωτάτε.
Πικρός αέρας μέσα στη ζωή μου
παραμονεύει ο θάνατος κρυφά
μη μου χαλάς αυτή την εκδρομή μου
μη με γυρίζεις πίσω στα παλιά.
Αυτά που θέλω να σου πω δεν τα θυμάσαι
κλείνεις τα μάτια, μα το ξέρω δεν κοιμάσαι.
Τετάρτη 11 Ιουνίου 2008
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΗΣ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΕΙΣΜΟΠΛΗΚΤΟΥΣ
Δυστυχώς η φύση για άλλη μια φορά χτύπησε την πολύπαθη Δυτική Ελλάδα. 10 μήνες μετά τις φωτιές ο σεισμός ήρθε να καταστρέψει ότι είχε απομείνει σε υλικά αλλά κυρίως σε ψυχικά αποθέματα στους κατοίκους της περιοχής.
Για άλλη μια φορά καλούμαστε να δείξουμε την αλληλεγγύη και την ανθρωπιά μας στους ανθρώπους που δοκιμάζονται.
Την Παρασκευή 13-6-2008, και ώρα 11:00 ? 21:00, στην πλατεία του Αγίου Αντωνίου στο Περιστέρι, στο τέρμα του μετρό (γραμμή 2), συγκεντρώνουμε ανθρωπιστική βοήθεια για τους σεισμοπαθείς της Δυτικής Ελλάδας.
Μετά από επικοινωνία που είχαμε με τους αρμόδιους φορείς, οι ανάγκες που υπάρχουν άμεσα είναι:
* κρεβάτια (ραντζάκια),
* κλινοσκεπάσματα (σεντόνια και κουβέρτες),
* μαξιλάρια,
* φωτιστικά γκαζάκια,
* γκαζάκια με μεγαλύτερη βάση και φιαλίδιο, ώστε
να μπορεί κάποιος να τηγανίσει,
* μικρές κρεμαστές δεξαμενές νερού για μπάνιο,
* ομπρέλες (τέντες σκίασης) με βάση.
Η ανθρωπιστική βοήθεια θα παραδοθεί την επόμενη ημέρα στα σεισμόπληκτα χωριά που έχουν υποστεί τις μεγαλύτερες ζημιές, και θα μοιραστεί από εθελοντές στους σεισμοπαθείς.
Καλούμε όλους τους συνανθρώπους μας που μπορούν και θέλουν να φέρουν βοήθεια, να βοηθήσουν στη συσκευασία αλλά, και στην διαχείριση της ανθρωπιστικής βοήθειας, να συμμετέχουν στην προσπάθεια μας.
Την επόμενη μέρα μπορεί να ακολουθήσει όποιος επιθυμεί την αποστολή της ανθρωπιστικής βοήθειας και να βοηθήσει στην παράδοση της στους σεισμόπληκτους.
Για πληροφορίες:
Διομήδης Στάθης
210 5722 034 - 6972 259 600 - 6977 221 775
e-mail: stathisd@vivodinet.gr και ellinesenergoipolites@gmail.com
Για άλλη μια φορά καλούμαστε να δείξουμε την αλληλεγγύη και την ανθρωπιά μας στους ανθρώπους που δοκιμάζονται.
Την Παρασκευή 13-6-2008, και ώρα 11:00 ? 21:00, στην πλατεία του Αγίου Αντωνίου στο Περιστέρι, στο τέρμα του μετρό (γραμμή 2), συγκεντρώνουμε ανθρωπιστική βοήθεια για τους σεισμοπαθείς της Δυτικής Ελλάδας.
Μετά από επικοινωνία που είχαμε με τους αρμόδιους φορείς, οι ανάγκες που υπάρχουν άμεσα είναι:
* κρεβάτια (ραντζάκια),
* κλινοσκεπάσματα (σεντόνια και κουβέρτες),
* μαξιλάρια,
* φωτιστικά γκαζάκια,
* γκαζάκια με μεγαλύτερη βάση και φιαλίδιο, ώστε
να μπορεί κάποιος να τηγανίσει,
* μικρές κρεμαστές δεξαμενές νερού για μπάνιο,
* ομπρέλες (τέντες σκίασης) με βάση.
Η ανθρωπιστική βοήθεια θα παραδοθεί την επόμενη ημέρα στα σεισμόπληκτα χωριά που έχουν υποστεί τις μεγαλύτερες ζημιές, και θα μοιραστεί από εθελοντές στους σεισμοπαθείς.
Καλούμε όλους τους συνανθρώπους μας που μπορούν και θέλουν να φέρουν βοήθεια, να βοηθήσουν στη συσκευασία αλλά, και στην διαχείριση της ανθρωπιστικής βοήθειας, να συμμετέχουν στην προσπάθεια μας.
Την επόμενη μέρα μπορεί να ακολουθήσει όποιος επιθυμεί την αποστολή της ανθρωπιστικής βοήθειας και να βοηθήσει στην παράδοση της στους σεισμόπληκτους.
Για πληροφορίες:
Διομήδης Στάθης
210 5722 034 - 6972 259 600 - 6977 221 775
e-mail: stathisd@vivodinet.gr και ellinesenergoipolites@gmail.com
Πέμπτη 5 Ιουνίου 2008
«Παλεύουμε για τη ζωή μας»
Επιτροπή παρουσιάζει το διεκδικητικό της πλαίσιο, που γίνεται αντικείμενο συζήτησης στα πυρόπληκτα χωριά, και καλεί το λαό να οργανωθεί και να αγωνιστεί
Associated Press
«Παλεύουμε για τη ζωή μας, οργανώνουμε τον αγώνα μας, απαιτούμε ένα καλύτερο αύριο».
Με αυτό το σύνθημα, η Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα Πυροπλήκτων Ηλείας παρουσιάζει το νέο διεκδικητικό της πλαίσιο - μετά την Κοινή Υπουργική Απόφαση της κυβέρνησης που περικόπτει τις αποζημιώσεις - το οποίο γίνεται αντικείμενο συζήτησης στα πυρόπληκτα χωριά και καλεί το λαό να πάρει την υπόθεση του αγώνα στα χέρια του και να αναγκάσει την κυβέρνηση να αποσύρει όλα εκείνα τα μέτρα που στέλνουν στην πόρτα της εξόδου, μια ώρα αρχύτερα, τους πυρόπληκτους.
Οπως σημειώνει χαρακτηριστικά στην ανακοίνωσή της η Συντονιστική Επιτροπή: «Καλούμε την κυβέρνηση να πάρει όλα τα μέτρα πίσω και να υιοθετήσει τις προτάσεις της Επιτροπής Πυροπλήκτων». Συγκεκριμένα, μεταξύ άλλων, διεκδικούν: Να καλυφθεί 100% με δωρεάν κρατική επιχορήγηση η ανακατασκευή όλων των κατοικιών, αποθηκών, στάβλων. Να διαγραφούν τα χρέη των πυρόπληκτων αγροτών και κτηνοτρόφων και να χορηγηθούν νέα δάνεια με 5ετή άτοκη περίοδο χάριτος για να ξεκινήσουν όλες οι απαραίτητες εργασίες για να ανασυστήσουν τα νοικοκυριά. Για όλους όσοι έπαθαν καταστροφές από τις πυρκαγιές (αγρότες, κτηνοτρόφους, επαγγελματίες), 100% αποζημίωση για το κατεστραμμένο κεφάλαιο. Αναπλήρωση του εισοδήματος στο 100% των πληγέντων αγροτών και κτηνοτρόφων για φέτος και για τις υπόλοιπες χρονιές.
«Παράλληλα - τονίζεται στην ανακοίνωση - συντονίζουμε τη δράση μας και παλεύουμε:
Για τη δημιουργία λαϊκών επιτροπών περιφρούρησης, όπου υπάρχουν δασικές εκτάσεις που δεν έχουν πληγεί από τις πυρκαγιές.
Να δοθούν χρήματα για την ενίσχυση της δασοπροστασίας και της δασοπυρόσβεσης, πρόσληψη μόνιμου προσωπικού για την κάλυψη όλων των αναγκών σε δασοφύλακες και πυροσβέστες.
Να σταματήσει κάθε παρέμβαση και αλλοίωση του φυσικού περιβάλλοντος στους ποταμούς της περιοχής από την ανεξέλεγκτη λήψη αδρανών υλικών στο όνομα των αντιπλημμυρικών έργων από τις μεγάλες κατασκευαστικές εταιρείες».
Associated Press
«Παλεύουμε για τη ζωή μας, οργανώνουμε τον αγώνα μας, απαιτούμε ένα καλύτερο αύριο».
Με αυτό το σύνθημα, η Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα Πυροπλήκτων Ηλείας παρουσιάζει το νέο διεκδικητικό της πλαίσιο - μετά την Κοινή Υπουργική Απόφαση της κυβέρνησης που περικόπτει τις αποζημιώσεις - το οποίο γίνεται αντικείμενο συζήτησης στα πυρόπληκτα χωριά και καλεί το λαό να πάρει την υπόθεση του αγώνα στα χέρια του και να αναγκάσει την κυβέρνηση να αποσύρει όλα εκείνα τα μέτρα που στέλνουν στην πόρτα της εξόδου, μια ώρα αρχύτερα, τους πυρόπληκτους.
Οπως σημειώνει χαρακτηριστικά στην ανακοίνωσή της η Συντονιστική Επιτροπή: «Καλούμε την κυβέρνηση να πάρει όλα τα μέτρα πίσω και να υιοθετήσει τις προτάσεις της Επιτροπής Πυροπλήκτων». Συγκεκριμένα, μεταξύ άλλων, διεκδικούν: Να καλυφθεί 100% με δωρεάν κρατική επιχορήγηση η ανακατασκευή όλων των κατοικιών, αποθηκών, στάβλων. Να διαγραφούν τα χρέη των πυρόπληκτων αγροτών και κτηνοτρόφων και να χορηγηθούν νέα δάνεια με 5ετή άτοκη περίοδο χάριτος για να ξεκινήσουν όλες οι απαραίτητες εργασίες για να ανασυστήσουν τα νοικοκυριά. Για όλους όσοι έπαθαν καταστροφές από τις πυρκαγιές (αγρότες, κτηνοτρόφους, επαγγελματίες), 100% αποζημίωση για το κατεστραμμένο κεφάλαιο. Αναπλήρωση του εισοδήματος στο 100% των πληγέντων αγροτών και κτηνοτρόφων για φέτος και για τις υπόλοιπες χρονιές.
«Παράλληλα - τονίζεται στην ανακοίνωση - συντονίζουμε τη δράση μας και παλεύουμε:
Για τη δημιουργία λαϊκών επιτροπών περιφρούρησης, όπου υπάρχουν δασικές εκτάσεις που δεν έχουν πληγεί από τις πυρκαγιές.
Να δοθούν χρήματα για την ενίσχυση της δασοπροστασίας και της δασοπυρόσβεσης, πρόσληψη μόνιμου προσωπικού για την κάλυψη όλων των αναγκών σε δασοφύλακες και πυροσβέστες.
Να σταματήσει κάθε παρέμβαση και αλλοίωση του φυσικού περιβάλλοντος στους ποταμούς της περιοχής από την ανεξέλεγκτη λήψη αδρανών υλικών στο όνομα των αντιπλημμυρικών έργων από τις μεγάλες κατασκευαστικές εταιρείες».
Τετάρτη 4 Ιουνίου 2008
ΟΙ ΠΕΖΟΙ ΠΕΝΘΟΥΝ
ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ
ΟΙ ΠΕΖΟΙ ΠΕΝΘΟΥΝ
Για την αρχαιολόγο Ηώ Ζερβουδάκη που σκοτώθηκε από μοτοσικλέτα
στον πεζόδρομο της Τοσίτσα στις 24 Απριλίου 2008
Για τις ζωές των πεζών που χάνονται κάθε χρόνο στην Αθήνα
Για την καταδίωξη που δεχόμαστε από τα μηχανοκίνητα επάνω στα πεζοδρόμια και τους πεζόδρομους
Για τις υποσχέσεις για το περιβάλλον και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής, που μένουν στα χαρτιά
όσο δεν περιορίζονται τα αυτοκίνητα και οι μοτοσικλέτες στην πόλη
Γιατί δεν προωθείται η πράσινη μετακίνηση στην πόλη
(με μέσα συλλογικής μεταφοράς, με τα πόδια, με ποδήλατο)
ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ
ΠΕΜΠΤΗ 5 ΙΟΥΝΙΟΥ ώρα 19:00
Ελάτε
ΣΤΟΝ ΠΕΖΟΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΤΟΣΙΤΣΑ
Ολοι στα μαύρα
Με ένα κερί στο χέρι
μήπως και φωτιστούν οι αρμόδιοι
ΠΕΖΗ
Πρωτοβουλία Πολιτών για τα Δικαιώματα των Πεζών
http://www.pezh.gr Τ.Θ. 3188 Αθήνα 10210 E-mail: pezh@pezh.gr
ΟΙ ΠΕΖΟΙ ΠΕΝΘΟΥΝ
Για την αρχαιολόγο Ηώ Ζερβουδάκη που σκοτώθηκε από μοτοσικλέτα
στον πεζόδρομο της Τοσίτσα στις 24 Απριλίου 2008
Για τις ζωές των πεζών που χάνονται κάθε χρόνο στην Αθήνα
Για την καταδίωξη που δεχόμαστε από τα μηχανοκίνητα επάνω στα πεζοδρόμια και τους πεζόδρομους
Για τις υποσχέσεις για το περιβάλλον και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής, που μένουν στα χαρτιά
όσο δεν περιορίζονται τα αυτοκίνητα και οι μοτοσικλέτες στην πόλη
Γιατί δεν προωθείται η πράσινη μετακίνηση στην πόλη
(με μέσα συλλογικής μεταφοράς, με τα πόδια, με ποδήλατο)
ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ
ΠΕΜΠΤΗ 5 ΙΟΥΝΙΟΥ ώρα 19:00
Ελάτε
ΣΤΟΝ ΠΕΖΟΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΤΟΣΙΤΣΑ
Ολοι στα μαύρα
Με ένα κερί στο χέρι
μήπως και φωτιστούν οι αρμόδιοι
ΠΕΖΗ
Πρωτοβουλία Πολιτών για τα Δικαιώματα των Πεζών
http://www.pezh.gr Τ.Θ. 3188 Αθήνα 10210 E-mail: pezh@pezh.gr
Κυριακή 1 Ιουνίου 2008
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ
Χθές 31/5 στις 12:30 πραγματοποιήθηκε παρέμβαση ενάντια στην ακρίβεια σε μεγάλο σούπερ μάρκετ, στο Σκλαβενίτη στη Χαριλάου Τρικούπη.Απαλλοτριώθηκαν είδη πρώτης ανάγκης(τρόφιμα, απορρυπαντικά κτλ)τα οποία μοιράστηκαν όλα στους περαστικούς της λαϊκής αγοράς των Εξαρχείων, μαζίμε τρικάκια και το κείμενο που ακολουθεί.
Τον τελευταίο καιρό, είμαστε όλοι μάρτυρες(κυριολεκτικά και μεταφορικά) ενός φαινομένου που ανέκαθεν διέκρινε την τακτική των επιχειρηματιών και των εξουσιαστών γενικότερα. Βασικά προϊόντα να πωλούνται σε απλησίαστες τιμές, επειδή έτσι είναι η «ελεύθερη οικονομία». Η ίδια «ελεύθερη οικονομία», που μας επιβάλλει να χάνουμε τη μισή μας ζωή στα κάτεργα των χώρων εργασίας για 600 ευρώ. Βασικά είδη διατροφής που παράγονται στον τόπο μας, πωλούνται σε διπλάσια σχεδόν τιμή, απ' ότι σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Την ίδια στιγμή, τρόφιμα που βρίσκονται καθημερινά στο πιάτο μας, όπως το ηλιέλαιο και το ελαιόλαδο, εξακολοθούν να κυκλοφορούν ανεξέλεγκτα, παρόλο που χιλιάδες τόνοι βρέθηκαν μολυσμένοι με ορυκτέλαιο. Κυβέρνηση και υπουργοί μιλούν για μεμονωμένα φιανόμενα κερδοσκόπων, προσπαθώντας με γελοία επικοινωνιακά τρικ (βλέπε δέσμη 41 μέτρων για την ακρίβεια) να κατευνάσουν την κοινωνική οργή. Από κοντά και οι γνωστοί ρουφιάνοι τους( ΤV, εφημερίδες) σπεύδουν να σιγοντάρουν ό,τι διατάσσουν τα αφεντικά τους. Από το παιχνίδι δε λείπουν φυσικά και τα υπόλοιπα πολιτικά κόμματα, μιλώντας γενικά και αόριστα για ανεξέλεγκτη αγορά, για απομόνωση των κερδοσκόπων και για τη σημασία της καταναλωτικής συνείδησης.Μια συνείδηση που κατασκευάζεται -βέβαια!- μεθοδευμένα, μέσα από τηλεοπτικές διαφημίσεις και συστηματική καλλιέργεια του υπερκαταναλωτισμού.
Επειδή αρνούμαστε να μπούμε σε αυτό το στημένο παιχνίδι, εφαρμόζουμε στη πράξη, τη δική μας "δέσμη μέτρων" απένατι στην ασυδοσία των αφεντικών!
ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ ΤΩΡΑ!!!
ΤΩΝ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΟΥΜΕ
ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΛΕΜΕΝΑ
ΟΛΑ ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ
ΟΡΓΙΣΜΕΝΟΙ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΕΣ
Τον τελευταίο καιρό, είμαστε όλοι μάρτυρες(κυριολεκτικά και μεταφορικά) ενός φαινομένου που ανέκαθεν διέκρινε την τακτική των επιχειρηματιών και των εξουσιαστών γενικότερα. Βασικά προϊόντα να πωλούνται σε απλησίαστες τιμές, επειδή έτσι είναι η «ελεύθερη οικονομία». Η ίδια «ελεύθερη οικονομία», που μας επιβάλλει να χάνουμε τη μισή μας ζωή στα κάτεργα των χώρων εργασίας για 600 ευρώ. Βασικά είδη διατροφής που παράγονται στον τόπο μας, πωλούνται σε διπλάσια σχεδόν τιμή, απ' ότι σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Την ίδια στιγμή, τρόφιμα που βρίσκονται καθημερινά στο πιάτο μας, όπως το ηλιέλαιο και το ελαιόλαδο, εξακολοθούν να κυκλοφορούν ανεξέλεγκτα, παρόλο που χιλιάδες τόνοι βρέθηκαν μολυσμένοι με ορυκτέλαιο. Κυβέρνηση και υπουργοί μιλούν για μεμονωμένα φιανόμενα κερδοσκόπων, προσπαθώντας με γελοία επικοινωνιακά τρικ (βλέπε δέσμη 41 μέτρων για την ακρίβεια) να κατευνάσουν την κοινωνική οργή. Από κοντά και οι γνωστοί ρουφιάνοι τους( ΤV, εφημερίδες) σπεύδουν να σιγοντάρουν ό,τι διατάσσουν τα αφεντικά τους. Από το παιχνίδι δε λείπουν φυσικά και τα υπόλοιπα πολιτικά κόμματα, μιλώντας γενικά και αόριστα για ανεξέλεγκτη αγορά, για απομόνωση των κερδοσκόπων και για τη σημασία της καταναλωτικής συνείδησης.Μια συνείδηση που κατασκευάζεται -βέβαια!- μεθοδευμένα, μέσα από τηλεοπτικές διαφημίσεις και συστηματική καλλιέργεια του υπερκαταναλωτισμού.
Επειδή αρνούμαστε να μπούμε σε αυτό το στημένο παιχνίδι, εφαρμόζουμε στη πράξη, τη δική μας "δέσμη μέτρων" απένατι στην ασυδοσία των αφεντικών!
ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ ΤΩΡΑ!!!
ΤΩΝ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΟΥΜΕ
ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΛΕΜΕΝΑ
ΟΛΑ ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ
ΟΡΓΙΣΜΕΝΟΙ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΕΣ
Παρασκευή 30 Μαΐου 2008
Βέλγιο- Μαραθώνιος τζαζ μουσικής στις Βρυξέλλες για την πυρόπληκτη Ηλεία
Με πρωτοβουλία του Δήμου των Βρυξελλών, ένα τμήμα των εσόδων από τις συναυλίες που έγιναν στο πλαίσιο του μαραθώνιου τζαζ μουσικής, ο οποίος διοργανώνεται εδώ και δεκαετίες στις Βρυξέλλες, διατέθηκε για την αναδάσωση πυρόπληκτων περιοχών στο Νομό Ηλείας.
Συγκεκριμένα, διατέθηκαν τα έσοδα των συναυλιών που έγιναν την τελευταία ημέρα του φεστιβάλ, Κυριακή 25 Μαϊου, σε μία από τις κεντρικές πλατείες των Βρυξελλών, στην πλατεία των Ιξέλ. Στο πλαίσιο της ολοήμερης συναυλίας, ελληνική χορευτική ομάδα χόρεψε ελληνικούς παραδοσιακούς χορούς.
Συγκεκριμένα, διατέθηκαν τα έσοδα των συναυλιών που έγιναν την τελευταία ημέρα του φεστιβάλ, Κυριακή 25 Μαϊου, σε μία από τις κεντρικές πλατείες των Βρυξελλών, στην πλατεία των Ιξέλ. Στο πλαίσιο της ολοήμερης συναυλίας, ελληνική χορευτική ομάδα χόρεψε ελληνικούς παραδοσιακούς χορούς.
Κυριακή 25 Μαΐου 2008
ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΝΤΡΩΝΙΟΥ
Με χαρά είδα χθες στην θαυμάσια ιστοσελίδα του συμπατριώτη Κωνσταντίνου Παπαντωνόπουλου, www.antroni.gr, την πρόθεση του ιδίου και άλλων συγχωριανών του, να δημιουργήσουν στην ορεινή μας Ηλεία και πιο συγκεκριμένα στο ΑΝΤΡΩΝΙ, ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ.Νομίζω οτι είναι κάτι που λείπει απο την περιοχή μας....Η ανακοίνωση που αναρτήθηκε στην ιστοσελιδα:
Συστήνεται, ΑΣΤΙΚΗ ΜΗ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ που υπόκειται στις διατάξεις του Α.Κ. για την δημιουργία του «ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΝΤΡΩΝΙΟΥ» από τους: 1. Κωνσταντίνου Παπαντωνόπουλου, κατοίκου Αργυρουπόλεως Αττικής
2. Βασιλείου Παπαντώνη του Διονυσίου, κατοίκου Πύργου Ηλείας
3. Αλεξίου Συλάιδου του Ιωάννου, κατοίκου Πετρουπόλεως Αττικής
4. Κωνσταντίνου Παναγόπουλου του Λυσάνδρου, κατοίκου Αντρωνίου Ηλείας
5. Ιωάννη Πανούτσου του Στεφάνου, κατοίκου Πατρών Αχαΐας
6. Κωνσταντίνου Μπίκου του Χαραλάμπους, κατοίκου Αντρωνίου Ηλείας
Οι εργασίες και οι δραστηριότητες της εταιρίας θα προβάλλονται από τα τοπικά μέσα και από το διαδικτυακό τόπο «www.antroni.gr», δικαιούχος της οποίας είναι ο πρώτος των εδώ συμβαλλομένων, Κωνσταντίνος Παπαντωνόπουλος. Στο μέλλον η προβολή θα πραγματοποιείται και από το διαδικτυακό τόπο «ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΝΤΡΩΝΙΟΥ ΗΛΕΙΑΣ».
Σκοπός της εταιρίας είναι η σύσταση, δημιουργία, οργάνωση και λειτουργία λαογραφικού μουσείου στο πρώην νηπιαγωγείο Αντρωνίου του δήμου Λασιώνος του Νομού Ηλείας. Ο χώρος αυτός, θα διαμορφωθεί κατάλληλα για την φιλοξενία των λαογραφικών εκθεμάτων του Μουσείου.
Σκοπός του είναι η απόκτηση, η αποδοχή, η φύλαξη, η συντήρηση, η καταγραφή, η τεκμηρίωση, η έρευνα, η μελέτη, η δημοσίευση, η έκθεση και η προβολή στο κοινό κινητών μνημείων και έργων τέχνης, λαογραφικού ιδίως χαρακτήρα, για την αισθητική καλλιέργεια του κοινού, καθώς και η προσφορά πολιτιστικής, καλλιτεχνικής και αισθητικής παιδείας και ψυχαγωγίας,
Οι σκοποί του Μουσείου εκπληρώνονται ιδίως με:
α) Τη συγκέντρωση λαογραφικού υλικού από το δήμο Λασιώνος και την ευρύτερη περιφέρεια της ορεινής Ηλείας,
β)τη συγκρότηση συλλογών κινητών μνημείων, έργων ζωγραφικής, γλυπτικής χαρακτικής και αντικειμένων τέχνης, λαογραφικού χαρακτήρα, είτε με αγορές είτε με δωρεές και κληροδοτήματα,
γ)την καταγραφή των εθίμων και τραγουδιών, τη δημιουργία σχετικού αρχείου και τη μελέτη και επεξεργασία αυτών.
δ) Την προβολή της τοπικής παράδοσης ευρύτερα με την διοργάνωση εκθέσεων σε τοπικό και πανελλήνιο επίπεδο και άλλων εκδηλώσεων (π.Χ. σεμινάρια).
ε) Τη δημιουργία χορευτικού συγκροτήματος καθώς και τη διδασκαλία παραδοσιακών χορών.
στ) Τη δια παντός τρόπου μελέτη και προβολή της τοπικής παράδοσης.
ζ) τη διοργάνωση περιοδικών εκθέσεων αυτοτελώς ή σε συνεργασία με άλλα Μουσεία ή παρεμφερείς έγκυρους πολιτιστικούς ή επιστημονικούς οργανισμούς του εσωτερικού και του εξωτερικού,
η) την εκπόνηση εκπαιδευτικών προγραμμάτων και τη δημιουργία καλλιτεχνικών εργαστηρίων, την πραγματοποίηση ξεναγήσεων και σεμιναρίων, ως και την παραγωγή εντύπων και ηλεκτρονικών εκδόσεων για το κοινό,
θ) τη διοργάνωση διαλέξεων, συνεδρίων, προβολών και παραστάσεων, συναυλιών και άλλων αφιερωμάτων καλλιτεχνικού και διεπιστημονικού χαρακτήρα για την υποστήριξη των εκθέσεων ή άλλων συναφών προς το σκοπό του θεμάτων,
ι) την ίδρυση παραρτημάτων σε διάφορες περιοχές.
Τα μέσα για την πραγματοποίηση των σκοπών της Εταιρίας είναι:
α) Η σωστή δομή (οργάνωση, στελέχωση, λειτουργία και διοίκηση) της εταιρείας.
β) Η υποστήριξή της από τα μέλη, τους Συλλόγους, τους Επιχειρηματίες της περιοχής.
γ) Η επικοινωνία και συνεργασία: με Πολιτιστικούς οργανισμούς και φορείς, με τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης και με επιστημονικούς, περιβαλλοντικούς, πολιτιστικούς καλλιτεχνικούς και Αθλητικούς φορείς ή οργανισμούς στην Ελλάδα και το εξωτερικό, Κοινοτικές, Δημοτικές και Δημόσιες αρχές, συνδικαλιστικές, συνεταιριστικές και επαγγελματικές οργανώσεις ή άλλο Νομικό πρόσωπο και με λαϊκές ομάδες πρωτοβουλίας, που σύμφωνα με τους σκοπούς ή τη σύνθεση του, μπορεί να συμβάλλει στην προώθηση, διάδοση και εκπλήρωση των σκοπών του.
δ) Η διοργάνωση διαλέξεων, θεατρικών παραστάσεων και γενικώς πολιτιστικών εκδηλώσεων όπως εκθέσεων φωτογραφίας, ζωγραφικής, αγιογραφίας, παρουσιάσεις βιβλίων κ.α. αυτοτελώς ή σε συνεργασία με διάφορους φορείς όπως Ο.Τ.Α., Υπουργείο Πολιτισμού, Έντυπα Μέσα, Μ.Μ.Ε., το Διαδίκτυο, καθώς και κάθε μορφή επικοινωνίας σύγχρονης τεχνολογίας και Τηλεματικής, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο Εξωτερικό.
ε) Η έκδοση εντύπων, βιβλίων, εφημερίδων, περιοδικών και ηλεκτρομαγνητικών μέσων αποθήκευσης (cd, dvd).
στ) Η δημιουργία αρχείου με καταγραφές εθίμων και λοιπών στοιχείων (δια βιντεοσκοπήσεων, ηχογραφήσεων κ.λ.π.) και παρουσίαση αυτών.
ζ) Η αγορά και εξοπλισμός του Μουσείου με όλο το απαραίτητο εκθεματικό υλικό, αντιπροσωπευτικό των διαφόρων εκδηλώσεων της ζωής των κατοίκων της περιοχής, καθώς και με τον απαραίτητο τεχνολογικό εξοπλισμό για την καταγραφή , συντήρηση και προβολή του υλικού.
η) Η συμμετοχή σε συνέδρια, ημερίδες, παρουσιάσεις και λοιπές εκδηλώσεις που αφορούν σε θέματα συναφή προς τους σκοπούς της εταιρείας.
θ) Η προβολή και διάδοση των σκοπών και δραστηριοτήτων της Εταιρίας στον Τύπο, τα Ραδιοτηλεοπτικά Μέσα Ενημέρωσης, το Διαδίκτυο και κάθε άλλο πρόσφορο μέσο, περιλαμβανόμενης και της εκδόσεως ιδίων ενημερωτικών μέσων.
ι) Η αξιοποίηση των δυνατοτήτων της εταιρίας για ένταξή της σε επιχορηγούμενα προγράμματα.
ια) Η ανάθεση, προς εξυπηρέτηση των σκοπών της, σε εξειδικευμένους φορείς και γενικά κατάλληλους τρίτους, στην Ελλάδα ή το εξωτερικό μελετών ή εκτέλεσης έργων, με τη σύναψη μαζί τους συμβάσεων ορισμένου χρόνου ή έργου.
ιβ) Η ανάπτυξη κάθε άλλης νόμιμης δραστηριότητας και η λήψη κάθε νόμιμου μέτρου.
Πόροι της εταιρίας, εκτός από το αρχικό κεφάλαιό της, είναι οι παρακάτω:
α) Οι τακτικές και έκτακτες εισφορές των εταίρων της.
β) Οι συνδρομές των μελών της.
γ) Προσφορές, δωρεές, ευεργεσίες, κληροδοτήματα, και οικονομικές ενισχύσεις των εταίρων της ή τρίτων φυσικών ή νομικών προσώπων ιδιωτικού ή δημοσίου δικαίου.
δ) Έσοδα από δραστηριότητες και εκδηλώσεις, ενταγμένες στους σκοπούς της εταιρίας.
ε) Κάθε ποσό που προέρχεται από προσόδους της περιουσίας της εταιρίας και από κάθε άλλη νόμιμη πηγή.
στ) Οι κάθε μορφής ενισχύσεις και επιχορηγήσεις που προβλέπει η νομοθεσία από το Κράτος, τους Ο.Τ.Α., άλλα Νομικά πρόσωπα, την Ευρωπαϊκή Ενωση και γενικά τρίτους, που περιέρχονται νόμιμα στο Ταμείο της εταιρίας.
ζ) Εισπράξεις από το αντίτιμο των πραγμάτων ή των υπηρεσιών που παρέχει το νομικό πρόσωπο.
η) Οι πρόσοδοι από εκθέσεις, εκδηλώσεις, ξεναγήσεις, εκδόσεις, πωλήσεις καταλόγων, αναμνηστικών και αντιγράφων των εκθεμάτων, από την εκμετάλλευση τυχόν κυλικείου - αναψυκτηρίου στους χώρους του Μουσείου, την προβολή και εκμετάλλευση οπτικοακουστικού υλικού, τις πωλήσεις και ανταλλαγές έργων τέχνης που γίνονται με τις διαδικασίες και τις προϋποθέσεις του νόμου και, γενικώς, οι πρόσοδοι από όλες τις επιτρεπτές και συμβατές προς τη φύση και τους σκοπούς του Μουσείου δραστηριότητες.
Στην Εταιρία επιτρέπεται η εγγραφή μελών. Τα μέλη της Εταιρίας διακρίνονται σε Τακτικά και Επίτιμα – Αρωγά.
Τακτικά μέλη μπορεί να είναι ενήλικες μόνιμοι κάτοικοι ή καταγόμενοι από το Δήμο Λασιώνος του Νομού Ηλείας και της ευρύτερης περιοχής ή έχοντες έλθει σε γάμου κοινωνία με τους εν λόγω καταγόμενους, εφόσον επιθυμούν να εργασθούν για την πρόοδο της Εταιρίας . Τακτικά μέλη μπορούν να είναι επίσης Επιχειρήσεις και Συλλογικοί Φορείς της περιοχής που επιθυμούν να συμμετάσχουν στην πραγματοποίηση των σκοπών της Εταιρίας.
Επίτιμο – αρωγό μέλος μπορεί να είναι οποιοδήποτε φυσικό ή Νομικό πρόσωπο.
Το πρώτο Δ.Σ. το οποίο θα διοικήσει την Εταιρεία μέχρι την πρώτη (1η) Τακτική Γενική Συνέλευση αποτελούν οι:
1. Κωνσταντίνος Παπαντωνόπουλος, Πρόεδρος
2. Βασίλειος Παπαντώνης, Γενικός Γραμματέας
3. Αλέξιος Συλάιδος, Ταμίας
4. Κωνσταντίνος Παναγόπουλος, Μέλος
5. Ιωάννης Πανούτσος, Μέλος
6. Κωνσταντίνος Μπίκος, Μέλος
Με χαρά είδα χθες στην θαυμάσια ιστοσελίδα του συμπατριώτη Κωνσταντίνου Παπαντωνόπουλου, www.antroni.gr, την πρόθεση του ιδίου και άλλων συγχωριανών του, να δημιουργήσουν στην ορεινή μας Ηλεία και πιο συγκεκριμένα στο ΑΝΤΡΩΝΙ, ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ.Νομίζω οτι είναι κάτι που λείπει απο την περιοχή μας....Η ανακοίνωση που αναρτήθηκε στην ιστοσελιδα:
Συστήνεται, ΑΣΤΙΚΗ ΜΗ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ που υπόκειται στις διατάξεις του Α.Κ. για την δημιουργία του «ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΝΤΡΩΝΙΟΥ» από τους: 1. Κωνσταντίνου Παπαντωνόπουλου, κατοίκου Αργυρουπόλεως Αττικής
2. Βασιλείου Παπαντώνη του Διονυσίου, κατοίκου Πύργου Ηλείας
3. Αλεξίου Συλάιδου του Ιωάννου, κατοίκου Πετρουπόλεως Αττικής
4. Κωνσταντίνου Παναγόπουλου του Λυσάνδρου, κατοίκου Αντρωνίου Ηλείας
5. Ιωάννη Πανούτσου του Στεφάνου, κατοίκου Πατρών Αχαΐας
6. Κωνσταντίνου Μπίκου του Χαραλάμπους, κατοίκου Αντρωνίου Ηλείας
Οι εργασίες και οι δραστηριότητες της εταιρίας θα προβάλλονται από τα τοπικά μέσα και από το διαδικτυακό τόπο «www.antroni.gr», δικαιούχος της οποίας είναι ο πρώτος των εδώ συμβαλλομένων, Κωνσταντίνος Παπαντωνόπουλος. Στο μέλλον η προβολή θα πραγματοποιείται και από το διαδικτυακό τόπο «ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΝΤΡΩΝΙΟΥ ΗΛΕΙΑΣ».
Σκοπός της εταιρίας είναι η σύσταση, δημιουργία, οργάνωση και λειτουργία λαογραφικού μουσείου στο πρώην νηπιαγωγείο Αντρωνίου του δήμου Λασιώνος του Νομού Ηλείας. Ο χώρος αυτός, θα διαμορφωθεί κατάλληλα για την φιλοξενία των λαογραφικών εκθεμάτων του Μουσείου.
Σκοπός του είναι η απόκτηση, η αποδοχή, η φύλαξη, η συντήρηση, η καταγραφή, η τεκμηρίωση, η έρευνα, η μελέτη, η δημοσίευση, η έκθεση και η προβολή στο κοινό κινητών μνημείων και έργων τέχνης, λαογραφικού ιδίως χαρακτήρα, για την αισθητική καλλιέργεια του κοινού, καθώς και η προσφορά πολιτιστικής, καλλιτεχνικής και αισθητικής παιδείας και ψυχαγωγίας,
Οι σκοποί του Μουσείου εκπληρώνονται ιδίως με:
α) Τη συγκέντρωση λαογραφικού υλικού από το δήμο Λασιώνος και την ευρύτερη περιφέρεια της ορεινής Ηλείας,
β)τη συγκρότηση συλλογών κινητών μνημείων, έργων ζωγραφικής, γλυπτικής χαρακτικής και αντικειμένων τέχνης, λαογραφικού χαρακτήρα, είτε με αγορές είτε με δωρεές και κληροδοτήματα,
γ)την καταγραφή των εθίμων και τραγουδιών, τη δημιουργία σχετικού αρχείου και τη μελέτη και επεξεργασία αυτών.
δ) Την προβολή της τοπικής παράδοσης ευρύτερα με την διοργάνωση εκθέσεων σε τοπικό και πανελλήνιο επίπεδο και άλλων εκδηλώσεων (π.Χ. σεμινάρια).
ε) Τη δημιουργία χορευτικού συγκροτήματος καθώς και τη διδασκαλία παραδοσιακών χορών.
στ) Τη δια παντός τρόπου μελέτη και προβολή της τοπικής παράδοσης.
ζ) τη διοργάνωση περιοδικών εκθέσεων αυτοτελώς ή σε συνεργασία με άλλα Μουσεία ή παρεμφερείς έγκυρους πολιτιστικούς ή επιστημονικούς οργανισμούς του εσωτερικού και του εξωτερικού,
η) την εκπόνηση εκπαιδευτικών προγραμμάτων και τη δημιουργία καλλιτεχνικών εργαστηρίων, την πραγματοποίηση ξεναγήσεων και σεμιναρίων, ως και την παραγωγή εντύπων και ηλεκτρονικών εκδόσεων για το κοινό,
θ) τη διοργάνωση διαλέξεων, συνεδρίων, προβολών και παραστάσεων, συναυλιών και άλλων αφιερωμάτων καλλιτεχνικού και διεπιστημονικού χαρακτήρα για την υποστήριξη των εκθέσεων ή άλλων συναφών προς το σκοπό του θεμάτων,
ι) την ίδρυση παραρτημάτων σε διάφορες περιοχές.
Τα μέσα για την πραγματοποίηση των σκοπών της Εταιρίας είναι:
α) Η σωστή δομή (οργάνωση, στελέχωση, λειτουργία και διοίκηση) της εταιρείας.
β) Η υποστήριξή της από τα μέλη, τους Συλλόγους, τους Επιχειρηματίες της περιοχής.
γ) Η επικοινωνία και συνεργασία: με Πολιτιστικούς οργανισμούς και φορείς, με τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης και με επιστημονικούς, περιβαλλοντικούς, πολιτιστικούς καλλιτεχνικούς και Αθλητικούς φορείς ή οργανισμούς στην Ελλάδα και το εξωτερικό, Κοινοτικές, Δημοτικές και Δημόσιες αρχές, συνδικαλιστικές, συνεταιριστικές και επαγγελματικές οργανώσεις ή άλλο Νομικό πρόσωπο και με λαϊκές ομάδες πρωτοβουλίας, που σύμφωνα με τους σκοπούς ή τη σύνθεση του, μπορεί να συμβάλλει στην προώθηση, διάδοση και εκπλήρωση των σκοπών του.
δ) Η διοργάνωση διαλέξεων, θεατρικών παραστάσεων και γενικώς πολιτιστικών εκδηλώσεων όπως εκθέσεων φωτογραφίας, ζωγραφικής, αγιογραφίας, παρουσιάσεις βιβλίων κ.α. αυτοτελώς ή σε συνεργασία με διάφορους φορείς όπως Ο.Τ.Α., Υπουργείο Πολιτισμού, Έντυπα Μέσα, Μ.Μ.Ε., το Διαδίκτυο, καθώς και κάθε μορφή επικοινωνίας σύγχρονης τεχνολογίας και Τηλεματικής, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο Εξωτερικό.
ε) Η έκδοση εντύπων, βιβλίων, εφημερίδων, περιοδικών και ηλεκτρομαγνητικών μέσων αποθήκευσης (cd, dvd).
στ) Η δημιουργία αρχείου με καταγραφές εθίμων και λοιπών στοιχείων (δια βιντεοσκοπήσεων, ηχογραφήσεων κ.λ.π.) και παρουσίαση αυτών.
ζ) Η αγορά και εξοπλισμός του Μουσείου με όλο το απαραίτητο εκθεματικό υλικό, αντιπροσωπευτικό των διαφόρων εκδηλώσεων της ζωής των κατοίκων της περιοχής, καθώς και με τον απαραίτητο τεχνολογικό εξοπλισμό για την καταγραφή , συντήρηση και προβολή του υλικού.
η) Η συμμετοχή σε συνέδρια, ημερίδες, παρουσιάσεις και λοιπές εκδηλώσεις που αφορούν σε θέματα συναφή προς τους σκοπούς της εταιρείας.
θ) Η προβολή και διάδοση των σκοπών και δραστηριοτήτων της Εταιρίας στον Τύπο, τα Ραδιοτηλεοπτικά Μέσα Ενημέρωσης, το Διαδίκτυο και κάθε άλλο πρόσφορο μέσο, περιλαμβανόμενης και της εκδόσεως ιδίων ενημερωτικών μέσων.
ι) Η αξιοποίηση των δυνατοτήτων της εταιρίας για ένταξή της σε επιχορηγούμενα προγράμματα.
ια) Η ανάθεση, προς εξυπηρέτηση των σκοπών της, σε εξειδικευμένους φορείς και γενικά κατάλληλους τρίτους, στην Ελλάδα ή το εξωτερικό μελετών ή εκτέλεσης έργων, με τη σύναψη μαζί τους συμβάσεων ορισμένου χρόνου ή έργου.
ιβ) Η ανάπτυξη κάθε άλλης νόμιμης δραστηριότητας και η λήψη κάθε νόμιμου μέτρου.
Πόροι της εταιρίας, εκτός από το αρχικό κεφάλαιό της, είναι οι παρακάτω:
α) Οι τακτικές και έκτακτες εισφορές των εταίρων της.
β) Οι συνδρομές των μελών της.
γ) Προσφορές, δωρεές, ευεργεσίες, κληροδοτήματα, και οικονομικές ενισχύσεις των εταίρων της ή τρίτων φυσικών ή νομικών προσώπων ιδιωτικού ή δημοσίου δικαίου.
δ) Έσοδα από δραστηριότητες και εκδηλώσεις, ενταγμένες στους σκοπούς της εταιρίας.
ε) Κάθε ποσό που προέρχεται από προσόδους της περιουσίας της εταιρίας και από κάθε άλλη νόμιμη πηγή.
στ) Οι κάθε μορφής ενισχύσεις και επιχορηγήσεις που προβλέπει η νομοθεσία από το Κράτος, τους Ο.Τ.Α., άλλα Νομικά πρόσωπα, την Ευρωπαϊκή Ενωση και γενικά τρίτους, που περιέρχονται νόμιμα στο Ταμείο της εταιρίας.
ζ) Εισπράξεις από το αντίτιμο των πραγμάτων ή των υπηρεσιών που παρέχει το νομικό πρόσωπο.
η) Οι πρόσοδοι από εκθέσεις, εκδηλώσεις, ξεναγήσεις, εκδόσεις, πωλήσεις καταλόγων, αναμνηστικών και αντιγράφων των εκθεμάτων, από την εκμετάλλευση τυχόν κυλικείου - αναψυκτηρίου στους χώρους του Μουσείου, την προβολή και εκμετάλλευση οπτικοακουστικού υλικού, τις πωλήσεις και ανταλλαγές έργων τέχνης που γίνονται με τις διαδικασίες και τις προϋποθέσεις του νόμου και, γενικώς, οι πρόσοδοι από όλες τις επιτρεπτές και συμβατές προς τη φύση και τους σκοπούς του Μουσείου δραστηριότητες.
Στην Εταιρία επιτρέπεται η εγγραφή μελών. Τα μέλη της Εταιρίας διακρίνονται σε Τακτικά και Επίτιμα – Αρωγά.
Τακτικά μέλη μπορεί να είναι ενήλικες μόνιμοι κάτοικοι ή καταγόμενοι από το Δήμο Λασιώνος του Νομού Ηλείας και της ευρύτερης περιοχής ή έχοντες έλθει σε γάμου κοινωνία με τους εν λόγω καταγόμενους, εφόσον επιθυμούν να εργασθούν για την πρόοδο της Εταιρίας . Τακτικά μέλη μπορούν να είναι επίσης Επιχειρήσεις και Συλλογικοί Φορείς της περιοχής που επιθυμούν να συμμετάσχουν στην πραγματοποίηση των σκοπών της Εταιρίας.
Επίτιμο – αρωγό μέλος μπορεί να είναι οποιοδήποτε φυσικό ή Νομικό πρόσωπο.
Το πρώτο Δ.Σ. το οποίο θα διοικήσει την Εταιρεία μέχρι την πρώτη (1η) Τακτική Γενική Συνέλευση αποτελούν οι:
1. Κωνσταντίνος Παπαντωνόπουλος, Πρόεδρος
2. Βασίλειος Παπαντώνης, Γενικός Γραμματέας
3. Αλέξιος Συλάιδος, Ταμίας
4. Κωνσταντίνος Παναγόπουλος, Μέλος
5. Ιωάννης Πανούτσος, Μέλος
6. Κωνσταντίνος Μπίκος, Μέλος
Τρίτη 20 Μαΐου 2008
ΠΕΡΙ ΜΑΛΑΚΙΑΣ ΔΟΚΙΜΙΟΝ
του ΑΝΔΡΕΑ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ
Πόσες φορές δεν μείνατε πραγματικά βουβοί, απορημένοι, αποκαμωμένοι, ηττημένοι κατά κράτος όχι από κάποιο σπουδαίο μαχητή της ζωή, όχι από έναν ευφυή στρατηλάτη, η δεξιοτέχνη των ελιγμών, αλλά από την συσσωρεμένη χαοτική ενέργεια που ακτινοβολεί γύρω του ο μαλάκας. Προσπαθώντας να προσεγγίσουμε την υφή αυτής αλλόκοσμης ενεργείας παρατηρούμε ότι η πηγή της, ο μαλάκας δηλαδή, Έχει άγνοια αυτής και συγχρόνως χαίρει ανοσίας ως προς τα καταστροφικά αποτελέσματα της. Προχωρώντας στην πνευματική δομή ενός μαλάκα θα παρατηρήσουμε ότι απλώς απουσιάζει παντελώς. Η μαλακία εκ των αποτελεσμάτων της μπορεί να χαρακτηριστεί συμπαγής αλλά και κυματική διότι ακτινοβολείται. Εμπίπτει λοιπόν σαφώς στους νόμους της κβαντομηχανικής.
Όπως δεν γνωρίζουμε για ένα σωματίδιο την θέση του κάποια δεδομένη στιγμή, έτσι και για το μαλάκα δεν γνωρίζουμε ποτέ θα κάνει την μαλακία του. Όπως συμπεραίνουμε επαγωγικά ότι το σωματίδιο βρίσκεται εκεί λόγω του ίχνους του, έτσι σκεπτόμενοι ορίζουμε ότι αυτός ο άνθρωπος πρέπει να είναι μαλάκας, παρατηρώντας αυτό που έκανε-κατάστρεψε- ισοπέδωσε. Η κλίμακα βαθμονόμησης της μαλακίας παραμένει κενή διότι ως γνωστό η ερώτηση πόσο μαλάκας είσαι, ούτε έχει ούτε χρίζει απάντησης. Το τυχαίο είναι πρωτογενές χαρακτηριστικό της μαλακίας καθότι η οργή του μαλάκα πίπτει επί δικαίων και αδίκων. Είναι αυτονόητο ότι στην αναμέτρηση με ένα μαλάκα απουσιάζουν οι κανόνες παιχνιδιού διότι ο μαλάκας μη έχοντας ενδοιασμούς ως προς το αποτέλεσμα των ενεργειών του έχει σαφές τακτικό πλεονέκτημα και στην ουσία διευθύνει αυτός το παιχνίδι. Εσύ απλώς προσπαθείς να ελαχιστοποιήσεις τις συνέπειες.
Ο μαλάκας λειτουργεί αυτόνομα και ευτυχώς ποτέ δεν συνεργάζεται με άλλο μαλάκα. Αν αντιπαρατεθεί με κάποιο όμοιο του, παρακολουθούμε μια μάχη τιτάνων. Ο πολλαπλασιασμός του μαλάκα δεν είναι έργο βιολογικής αναπαραγωγής αλλά μαζικής καλλιέργειας, έργο που έχουν αναλάβει αποκλειστικά σχεδόν οι κυβερνήσεις των κρατών, καθώς επιδοτούν τις καλλιέργειες αυτές, διορίζοντας τους μαλάκες, κάνοντας τους πρωθυπουργούς – στρατηγούς-υπουργούς-διευθυντές παρέχοντας δηλαδή σοβαρά κίνητρα και δίνοντας τους πεδίον δόξας.
Η εξάπλωση του μαλάκα είναι παγκόσμια και δεν γνωρίζει διαχωρισμούς εθνικούς, θρησκευτικούς, φυλετικούς. Αυξητική τάση παρατηρείται στις δυτικές κοινωνίες, ενώ η Αμερική χαρακτηρίζεται ο leader του χώρου διαθέτοντας ως ηγέτη τον κορυφαίο μετρ τον ΜΠΟΥΣ, κρίνοντας από τα καταστροφικά αποτελέσματα των ενεργειών του ανά την γη. Η μαλακία επίσης είναι αταξική καθώς η κοινωνική της διαστρωμάτωση είναι ισομερής γενικά. Η μαλακία ως μη βιολογική διεργασία δεν κληρονομείται ευτυχώς, απλά εγκαθίσταται στον πάσχοντα από αδιερεύνητες ως σήμερα δυνάμεις, κάτι σαν θειο δώρο δηλαδή. Ελάχιστοι είναι η επίδραση παιδαγωγών, φίλων, ερωτικών συντρόφων στον περιορισμό της. Η μαλακία και ο μαλάκας κατ’ επέκταση παραμένουν αναλλοίωτα στον χρόνο. Λέμε αυτός μαλάκας ήταν, είναι και θα είναι. Ενώ μηδενική είναι και η επίδραση του χώρου, λέμε χαρακτηριστικά όπου και να βρεθεί θα την κάνει την μαλακία του!. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η επαγγελματική κατάσταση του μαλάκα, καθώς προτιμά επαγγέλματα που θα του δώσουν κύρος, στα μάτια των άλλων. Έτσι συχνή είναι η εμφάνιση του στις τάξεις των καθηγητών, , στρατιωτικών κατά κόρων, καθώς τα θύματα τους οι κατώτεροι στερούνται δυνατότητος αντίδρασης. Επίσης αρχιτεκτόνων με ανάλογου κάλλους κτίσματα, δικηγόρων αφού συχνά ακούμε- με έκαψε ο μαλάκας ο δικηγόρος. Ελάχιστοι είναι η αντιπροσώπευση στο χώρο των γιατρών γιατί ως γνωστών εκεί οι μαλακίες δεν συγχωρούνται απλώς «θάβονται». Η δημιουργική φαντασία λείπει τελείως από το μαλάκα άρα ο χώρος των τεχνών στερείται των πολυτίμων υπηρεσιών τους. Εξαίρεση ο χώρος της μουσικής, κυρίως της λεγομένης νεολαικης , όπου ο μαλάκας μεγαλουργεί, ιδίως στο στιχουργικό τομέα παράγοντας στοίχους- ορισμούς της μαλακίας. Γνωστοί τρόποι αντιμετώπισης του μαλάκα δεν υπάρχουν. Η αποφυγή συναναστροφής με μαλάκες ελάχιστα πετυχαίνει, καθόσον η μαλακία δύναται να πλήξει από πολύ μακριά!. Χωρίς άμεση επαφή με το μαλάκα. Περισσότερο αποτρεπτική φαίνεται να είναι η απειλή σωματικής βίας. Μια φράση του τύπου –πρόσεχε γιατί εγώ δεν σηκώνω μαλακίες , συνήθως λειτουργεί κατευναστικά στο μαλάκα. Η μαλακία ποσοτικά προσφέρεται ολόκληρη η ενισχυμένη κατά το ημιση.
Ορίζουμε το ατυχές αποτέλεσμα σαν μια μαλάκία και μισή. Ως καλλιέργεια ο μαλάκας είναι ιδιαίτερα αποδοτική καθώς φυτρώνει εκεί που δεν τον σπέρνουν.
Ως ενέργεια συγγενεύει με την γκαντεμιά κρίνοντας από τα αποτελέσματα και την μεταδοτικότητα και των δυο, αν και η γκαντεμιά είναι σαφώς υποδεέστερη και αντιμετωπίζεται με διάφορα φυλακτά. Δεν πρέπει να συγχέομαι την μαλακία με την βλακεία διότι ο βλάκας είναι σχετικά ακίνδυνος και ενίοτε συμπαθής. Ο μαλάκας με απλές και φαινομενικά αθώες κινήσεις καταφέρνει το μέγιστο καταστροφικό αποτέλεσμα. Απαιτείται διαρκής εγρήγορση κατά την επαφή μαζί του. Η μαλακία ενίοτε κατοχυρώνεται πνευματικά ως ιδιοκτησία στον πάσχοντα. Γνωστός είναι ο χαρακτηρισμός : μαλακας με πατέντα. Έχει ιδιαίτερο λουκ καθώς ο μαλακας συναντάτε και με περικεφαλαία. Μαθηματικά η μαλακία τείνει στο άπειρο, συχνά λέμε η μαλακία του δεν έχει ορια. Στην φυσική ανήκει στα κεφαλαία της βλητικής και πτητικής, καθώς ο μαλάκας πετάει συνεχώς διάφορες μαλακιες. Ως συμπαγές μέγεθος έχει μονάδα μέτρησης, βάρους: το χιλιόγραμμο, καθώς λέμε συχνά: ποσα κιλά μαλάκας είσαι η κουβαλάς τόνους μαλακίας. Συχνά εκδηλώνονται συγγενή χαρακτηριστικά συμπεριφοράς σε απλά άτομα με δυσδιάκριτα όρια προς τη μαλακια, οπότε λέμε: μαλακοφέρνεις η μου φαίνεται?. Η συχνή δηλαδή επαφή προκαλεί την εκδήλωση συμπεριφοράς γνωστής ως μαλακοφέρσιμο. Στην γραμματική συντάσσεται με ρήματα προτροπής, προσθεντοτας την ρίζα ρε, φύγε ρε μαλάκα, άντε γ…..ρε μαλάκα, ξεκόλλα ρε μαλάκα. Κλείνεται κατά το βλάκας. Τον μαλάκα ταλαιπωρούν περιέργως διάφορα φιλοσοφικά ερωτήματα π.χ η κότα γέννησε το αυγό η η κατσίκα.
Η μαλακία αν και έλκει την καταγωγή της από την γνωστή παιδική συνήθεια δεν εκδηλώνεται ως πάθηση αν κοπεί σχετικά νωρίς, επίσης δεν έχει παρενέργειες αν χρησιμοποιείται για να ποικίλει το ερωτικό παιχνίδι….πάντοτε με μέτρο όμως. Φαίνεται να υπάρχει αύξηση της μαλακίας με την πάροδο του χρόνου…λέμε: για την ηλικία σου καλή η μαλακία σου. Στους ηλικιωμένους συγχέεται με την γεροντική ανία, απαλλάσσοντας έτσι τον πάσχοντα από το στίγμα του μαλάκα. Επίσης σε αυτή την ηλικία περιορίζονται και οι βλαπτικές συνέπειες της λόγω της επαγγελματικής και κοινωνικής απόσυρσης του υπερήλικα μαλάκα! Μόνο όταν απέλθει το μοιραίο απαλλάσσονται τα θύματα του, αν και συχνά υποφέρουν από άγχος και εφιάλτες ότι ο μαλάκας αναστήθηκε. Η επανένταξη των θυμάτων του μαλάκα σε υγιές περιβάλλον πρέπει να γίνεται προσεκτικά καθώς εκδηλώνουν παροδικό μαλακοφέρσιμο. Κλείνοντας την μικρή απόπειρα διερεύνησης του μαλάκα, συνοψίζοντας με το ρητό: Ο ΜΑΛΑΚΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΙΚΗΤΟΣ www.kamena.blogspot.com
Οι 22 τύποι του μαλάκα! - για να βρείτε αυτόν που σας ταιριάζει...!
1. Ο ορατός: κοίτα ένα μαλάκα
2. Ο τεφάλ: ξεκόλλα ρε μαλάκα
3. Ο σταθερός: έμεινε μαλάκας
4. Ο αδιόρθωτος: ε τον μαλάκα
5. Ο επώνυμος: έλα ρε Μαλάκα
6. Ο νυχτωμένος: ξύπνα μαλάκα
7. Ο χαμένος: που σε ρε μαλάκα;
8. Ο φευγάτος: την έκανε ο μαλάκας
9. Ο βαθμοφόρος: ά, τον αρχιμαλάκα
10. Ο αμφίβολος: καλά μαλάκας είσαι;
11. Ο διττός: και πούστης και μαλάκας
12. Ο ευρεσιτέχνης: μαλάκας με πατέντα
13. Ο εμετικός: τα ξέρασε όλα ο μαλάκας
14. Ο καλοδεχούμενος: καλώς τον μαλάκα
15. Ο εξακριβωμένος: είναι τελικά μαλάκας
16. Ο επιρρεπής: Μη γίνεσαι μαλάκας τώρα
17. Ο εκνευριστικός: άει γαμήσου ρε μαλάκα
18. Ο ανεκδιήγητος: μα πόσο μαλάκας νάσαι!
19. Ο αργοκίνητος: άντε ρε μαλάκα, κουνήσου
20. Ο φαφλατάς: μιλάμε για πολύ χοντρομαλάκα
21. Ο επαναλαμβανόμενος: την είπε πάλι ο μαλάκας
22. Ο σωβινιστής: μαλάκας μπορεί να είμαι, πούστης όμως όχι!!
Πόσες φορές δεν μείνατε πραγματικά βουβοί, απορημένοι, αποκαμωμένοι, ηττημένοι κατά κράτος όχι από κάποιο σπουδαίο μαχητή της ζωή, όχι από έναν ευφυή στρατηλάτη, η δεξιοτέχνη των ελιγμών, αλλά από την συσσωρεμένη χαοτική ενέργεια που ακτινοβολεί γύρω του ο μαλάκας. Προσπαθώντας να προσεγγίσουμε την υφή αυτής αλλόκοσμης ενεργείας παρατηρούμε ότι η πηγή της, ο μαλάκας δηλαδή, Έχει άγνοια αυτής και συγχρόνως χαίρει ανοσίας ως προς τα καταστροφικά αποτελέσματα της. Προχωρώντας στην πνευματική δομή ενός μαλάκα θα παρατηρήσουμε ότι απλώς απουσιάζει παντελώς. Η μαλακία εκ των αποτελεσμάτων της μπορεί να χαρακτηριστεί συμπαγής αλλά και κυματική διότι ακτινοβολείται. Εμπίπτει λοιπόν σαφώς στους νόμους της κβαντομηχανικής.
Όπως δεν γνωρίζουμε για ένα σωματίδιο την θέση του κάποια δεδομένη στιγμή, έτσι και για το μαλάκα δεν γνωρίζουμε ποτέ θα κάνει την μαλακία του. Όπως συμπεραίνουμε επαγωγικά ότι το σωματίδιο βρίσκεται εκεί λόγω του ίχνους του, έτσι σκεπτόμενοι ορίζουμε ότι αυτός ο άνθρωπος πρέπει να είναι μαλάκας, παρατηρώντας αυτό που έκανε-κατάστρεψε- ισοπέδωσε. Η κλίμακα βαθμονόμησης της μαλακίας παραμένει κενή διότι ως γνωστό η ερώτηση πόσο μαλάκας είσαι, ούτε έχει ούτε χρίζει απάντησης. Το τυχαίο είναι πρωτογενές χαρακτηριστικό της μαλακίας καθότι η οργή του μαλάκα πίπτει επί δικαίων και αδίκων. Είναι αυτονόητο ότι στην αναμέτρηση με ένα μαλάκα απουσιάζουν οι κανόνες παιχνιδιού διότι ο μαλάκας μη έχοντας ενδοιασμούς ως προς το αποτέλεσμα των ενεργειών του έχει σαφές τακτικό πλεονέκτημα και στην ουσία διευθύνει αυτός το παιχνίδι. Εσύ απλώς προσπαθείς να ελαχιστοποιήσεις τις συνέπειες.
Ο μαλάκας λειτουργεί αυτόνομα και ευτυχώς ποτέ δεν συνεργάζεται με άλλο μαλάκα. Αν αντιπαρατεθεί με κάποιο όμοιο του, παρακολουθούμε μια μάχη τιτάνων. Ο πολλαπλασιασμός του μαλάκα δεν είναι έργο βιολογικής αναπαραγωγής αλλά μαζικής καλλιέργειας, έργο που έχουν αναλάβει αποκλειστικά σχεδόν οι κυβερνήσεις των κρατών, καθώς επιδοτούν τις καλλιέργειες αυτές, διορίζοντας τους μαλάκες, κάνοντας τους πρωθυπουργούς – στρατηγούς-υπουργούς-διευθυντές παρέχοντας δηλαδή σοβαρά κίνητρα και δίνοντας τους πεδίον δόξας.
Η εξάπλωση του μαλάκα είναι παγκόσμια και δεν γνωρίζει διαχωρισμούς εθνικούς, θρησκευτικούς, φυλετικούς. Αυξητική τάση παρατηρείται στις δυτικές κοινωνίες, ενώ η Αμερική χαρακτηρίζεται ο leader του χώρου διαθέτοντας ως ηγέτη τον κορυφαίο μετρ τον ΜΠΟΥΣ, κρίνοντας από τα καταστροφικά αποτελέσματα των ενεργειών του ανά την γη. Η μαλακία επίσης είναι αταξική καθώς η κοινωνική της διαστρωμάτωση είναι ισομερής γενικά. Η μαλακία ως μη βιολογική διεργασία δεν κληρονομείται ευτυχώς, απλά εγκαθίσταται στον πάσχοντα από αδιερεύνητες ως σήμερα δυνάμεις, κάτι σαν θειο δώρο δηλαδή. Ελάχιστοι είναι η επίδραση παιδαγωγών, φίλων, ερωτικών συντρόφων στον περιορισμό της. Η μαλακία και ο μαλάκας κατ’ επέκταση παραμένουν αναλλοίωτα στον χρόνο. Λέμε αυτός μαλάκας ήταν, είναι και θα είναι. Ενώ μηδενική είναι και η επίδραση του χώρου, λέμε χαρακτηριστικά όπου και να βρεθεί θα την κάνει την μαλακία του!. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η επαγγελματική κατάσταση του μαλάκα, καθώς προτιμά επαγγέλματα που θα του δώσουν κύρος, στα μάτια των άλλων. Έτσι συχνή είναι η εμφάνιση του στις τάξεις των καθηγητών, , στρατιωτικών κατά κόρων, καθώς τα θύματα τους οι κατώτεροι στερούνται δυνατότητος αντίδρασης. Επίσης αρχιτεκτόνων με ανάλογου κάλλους κτίσματα, δικηγόρων αφού συχνά ακούμε- με έκαψε ο μαλάκας ο δικηγόρος. Ελάχιστοι είναι η αντιπροσώπευση στο χώρο των γιατρών γιατί ως γνωστών εκεί οι μαλακίες δεν συγχωρούνται απλώς «θάβονται». Η δημιουργική φαντασία λείπει τελείως από το μαλάκα άρα ο χώρος των τεχνών στερείται των πολυτίμων υπηρεσιών τους. Εξαίρεση ο χώρος της μουσικής, κυρίως της λεγομένης νεολαικης , όπου ο μαλάκας μεγαλουργεί, ιδίως στο στιχουργικό τομέα παράγοντας στοίχους- ορισμούς της μαλακίας. Γνωστοί τρόποι αντιμετώπισης του μαλάκα δεν υπάρχουν. Η αποφυγή συναναστροφής με μαλάκες ελάχιστα πετυχαίνει, καθόσον η μαλακία δύναται να πλήξει από πολύ μακριά!. Χωρίς άμεση επαφή με το μαλάκα. Περισσότερο αποτρεπτική φαίνεται να είναι η απειλή σωματικής βίας. Μια φράση του τύπου –πρόσεχε γιατί εγώ δεν σηκώνω μαλακίες , συνήθως λειτουργεί κατευναστικά στο μαλάκα. Η μαλακία ποσοτικά προσφέρεται ολόκληρη η ενισχυμένη κατά το ημιση.
Ορίζουμε το ατυχές αποτέλεσμα σαν μια μαλάκία και μισή. Ως καλλιέργεια ο μαλάκας είναι ιδιαίτερα αποδοτική καθώς φυτρώνει εκεί που δεν τον σπέρνουν.
Ως ενέργεια συγγενεύει με την γκαντεμιά κρίνοντας από τα αποτελέσματα και την μεταδοτικότητα και των δυο, αν και η γκαντεμιά είναι σαφώς υποδεέστερη και αντιμετωπίζεται με διάφορα φυλακτά. Δεν πρέπει να συγχέομαι την μαλακία με την βλακεία διότι ο βλάκας είναι σχετικά ακίνδυνος και ενίοτε συμπαθής. Ο μαλάκας με απλές και φαινομενικά αθώες κινήσεις καταφέρνει το μέγιστο καταστροφικό αποτέλεσμα. Απαιτείται διαρκής εγρήγορση κατά την επαφή μαζί του. Η μαλακία ενίοτε κατοχυρώνεται πνευματικά ως ιδιοκτησία στον πάσχοντα. Γνωστός είναι ο χαρακτηρισμός : μαλακας με πατέντα. Έχει ιδιαίτερο λουκ καθώς ο μαλακας συναντάτε και με περικεφαλαία. Μαθηματικά η μαλακία τείνει στο άπειρο, συχνά λέμε η μαλακία του δεν έχει ορια. Στην φυσική ανήκει στα κεφαλαία της βλητικής και πτητικής, καθώς ο μαλάκας πετάει συνεχώς διάφορες μαλακιες. Ως συμπαγές μέγεθος έχει μονάδα μέτρησης, βάρους: το χιλιόγραμμο, καθώς λέμε συχνά: ποσα κιλά μαλάκας είσαι η κουβαλάς τόνους μαλακίας. Συχνά εκδηλώνονται συγγενή χαρακτηριστικά συμπεριφοράς σε απλά άτομα με δυσδιάκριτα όρια προς τη μαλακια, οπότε λέμε: μαλακοφέρνεις η μου φαίνεται?. Η συχνή δηλαδή επαφή προκαλεί την εκδήλωση συμπεριφοράς γνωστής ως μαλακοφέρσιμο. Στην γραμματική συντάσσεται με ρήματα προτροπής, προσθεντοτας την ρίζα ρε, φύγε ρε μαλάκα, άντε γ…..ρε μαλάκα, ξεκόλλα ρε μαλάκα. Κλείνεται κατά το βλάκας. Τον μαλάκα ταλαιπωρούν περιέργως διάφορα φιλοσοφικά ερωτήματα π.χ η κότα γέννησε το αυγό η η κατσίκα.
Η μαλακία αν και έλκει την καταγωγή της από την γνωστή παιδική συνήθεια δεν εκδηλώνεται ως πάθηση αν κοπεί σχετικά νωρίς, επίσης δεν έχει παρενέργειες αν χρησιμοποιείται για να ποικίλει το ερωτικό παιχνίδι….πάντοτε με μέτρο όμως. Φαίνεται να υπάρχει αύξηση της μαλακίας με την πάροδο του χρόνου…λέμε: για την ηλικία σου καλή η μαλακία σου. Στους ηλικιωμένους συγχέεται με την γεροντική ανία, απαλλάσσοντας έτσι τον πάσχοντα από το στίγμα του μαλάκα. Επίσης σε αυτή την ηλικία περιορίζονται και οι βλαπτικές συνέπειες της λόγω της επαγγελματικής και κοινωνικής απόσυρσης του υπερήλικα μαλάκα! Μόνο όταν απέλθει το μοιραίο απαλλάσσονται τα θύματα του, αν και συχνά υποφέρουν από άγχος και εφιάλτες ότι ο μαλάκας αναστήθηκε. Η επανένταξη των θυμάτων του μαλάκα σε υγιές περιβάλλον πρέπει να γίνεται προσεκτικά καθώς εκδηλώνουν παροδικό μαλακοφέρσιμο. Κλείνοντας την μικρή απόπειρα διερεύνησης του μαλάκα, συνοψίζοντας με το ρητό: Ο ΜΑΛΑΚΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΙΚΗΤΟΣ www.kamena.blogspot.com
Οι 22 τύποι του μαλάκα! - για να βρείτε αυτόν που σας ταιριάζει...!
1. Ο ορατός: κοίτα ένα μαλάκα
2. Ο τεφάλ: ξεκόλλα ρε μαλάκα
3. Ο σταθερός: έμεινε μαλάκας
4. Ο αδιόρθωτος: ε τον μαλάκα
5. Ο επώνυμος: έλα ρε Μαλάκα
6. Ο νυχτωμένος: ξύπνα μαλάκα
7. Ο χαμένος: που σε ρε μαλάκα;
8. Ο φευγάτος: την έκανε ο μαλάκας
9. Ο βαθμοφόρος: ά, τον αρχιμαλάκα
10. Ο αμφίβολος: καλά μαλάκας είσαι;
11. Ο διττός: και πούστης και μαλάκας
12. Ο ευρεσιτέχνης: μαλάκας με πατέντα
13. Ο εμετικός: τα ξέρασε όλα ο μαλάκας
14. Ο καλοδεχούμενος: καλώς τον μαλάκα
15. Ο εξακριβωμένος: είναι τελικά μαλάκας
16. Ο επιρρεπής: Μη γίνεσαι μαλάκας τώρα
17. Ο εκνευριστικός: άει γαμήσου ρε μαλάκα
18. Ο ανεκδιήγητος: μα πόσο μαλάκας νάσαι!
19. Ο αργοκίνητος: άντε ρε μαλάκα, κουνήσου
20. Ο φαφλατάς: μιλάμε για πολύ χοντρομαλάκα
21. Ο επαναλαμβανόμενος: την είπε πάλι ο μαλάκας
22. Ο σωβινιστής: μαλάκας μπορεί να είμαι, πούστης όμως όχι!!
Πέμπτη 15 Μαΐου 2008
πίττες λέμεεεεε! *
θα τα πω . θα τα πω. ΘΑ - ΤΑ - ΠΩ
θα τα πω . θα τα πω. ΘΑ - ΤΑ - ΠΩ
Σήμερα λέει, είναι η μέρα των καταναλωτών.
Δηλαδή των απανταχού μαλάκηδων με τη βούλα.
Όμως, επειδή από καιρό μούχει κατσικωθεί ιδέα, που μπορει να ακούγεται ηλιθία,
αλλά στην πράξη είναι όσο πατάει η γάτα επαναστατική ,και
επειδή μένομε μόνοι μας όσο περνάει ο καιρός αδέρφια.
Έτσι για αρχή.
Μηπως να οργανωθούμε;
Έχω φάει 15 και δεν έχω ρίξει καμμία.
Ένα μποϋκόταζο για ορντέβρεεε βρε .
Να κόψουμε τις σνακομαλακιούλες, και γω θα τις βοηθήσω όσο μπορώ τις "κουρασμένες μανούλες", και θα βρώ 10 λεφτά για "τις δεν εχω χρόνο απανταχού εργαζόμενες κοπελλιές" και τα μπακούρια .
Να αρχίσουμε απ΄αυτό το πακετάκι.**
Με 15 λεπτά δουλίτσα , γλυτώνετε τα σάντουιτς της εβδομάδας από καπνιστό σκατό, αλοιφοτύρι,και πλαστικό ψωμί.
Επίσης γλυτώνετε απο τα πατατάκια, του προηγούμενου πόστ,
και απ την τσουτσού του ριγανάτου.
Και σας μένει και η γκόμενα.
Αγοράζετε φύλλο για μπακλαβά απο το σούπερ μάρκετ(αναγκαστικά προς το παρόν γιατί στο επόμενο θα σας δώσω τη συνταγή γιά τη μπλατσαριά, που δε χρειάζεται φύλλο.)
Και αγοράζετε φύλλο για μπακλαβά λοιπόν, διότι το φύλλον κουρού ,και σφολιάτας και άλλες μαλακίες έχουν περισσότερα καστρόλ μέσα ενω το δικό μας του μπακλαβά, είναι στεγνό.
Μετά πάτε στη λαϊκή ή στο μανάβικο και αγοράζετε,ενάμισυ κιλό κολοκύθια μεγαλούτσικα, και παλιά γιά νάχουν και καλύτερη τιμή.
Έτσι κιαλλιώς λιώμα θα τα κάνετε τα νερόβραστα.
Επίσης χρειάζεται να αγοράσετε δύο ματσάκια άνιθο,δύο κρεμμύδια μέτρια , 4 σκελίδες σκόρδο, 3 αυγά και ενα ποτηράκι του κρασιού λαδάκι του θεού.Καί 1|4 φέτα .
Το αλάτι και το πιπέρι δεν χρειάζεται να το λέμε.
Ακόμα κι ο Γιωργάκης το καταλαβαίνει.
Ύστερα κατα το βραδάκυ , εκεί κοντά στον Παυλόπουλο που τον έχετε βάλει στο δυνατό, βγάζετε και το φύλλο να ξεπαγώσει. Το επόμενο λεπτό,κάνετε τη γέμιση για την κολοκυθόπιττα:
Κόβετε τα κολοκυθάκια, κρεμμύδια σκόρδα άνιθο και τα ρίχνετε όλα μαζί με το λάδι να βράσουν σε χαμηλή φωτιά και σκεπασμένα, μέχρι να σωθεί το νερό που θα βγάλουν.Εντελώς όμως.
Και ενώ εσείς βλέπετε ειδήσεις η τύχη σας δουλεύει.
Στο διαφημιστικό, τρέχετε στην κουζίνα, τσεκάρετε τα βράζοντα,κλείνετε το μάτι, και τα αφήνετε να κρυώσουν.
Κατουράτε, και ξαναγυρίζετε στις ειδήσεις.
Είναι καρατσεκαρισμένο, πως το διάλειμμα, φτάνει και περισσεύει γιά όλα αυτά.
Βάζετε την Τρέμη τώρα.
Γιά να σας κρατάει στην τσίτα, έτοιμους γιά φευγιό,αφού το διακρίνετε το μαστίγιο, και το μάτι το βλοσυρό, που σας κατηγοράει ευθέως επειδή έχετε αφήσει κάπου στην κουζίνα κάτι να σας περιμένει.
Οτι είστε ένοχοι δεν το συζητώ!Είστε!
Στο διαφημιστικό του τέλους των ειδήσεων,ανάβουμε το φούρνο για προθέρμανση, ρίχνουμε τρία αυγά ψιλοχτυπημένα (τα δυόμισυ ρίχνουμε γιατί κρατάμε το μισό για άλλειμμα) , τη φέτα τριμμένη από τα δαχτυλάκια μας, μέσα στην κατσαρόλα,
και τα ανακατεύουμε όλα μαζί.
Στρώνουμε την πίτα μας στο ταψάκι:
Αλείβουμε το ταψάκι με λαδάκι, φύλλο-λαδάκι ,φύλλο-λαδακι,(με το χεράκι το αλείβουμε αν δεν εχουμε πινελακι).Λίγο λέμε.
Μετά από 5 φύλλα, ρίχνουμε τη μισή γέμιση στο ταψάκι, και από πάνω άλλο ένα φύλλο, και μετά και την άλλη μισή.
Ύστερα ξαναβάζουμε άλλα 4 φύλλα με τον ίδιο τρόπο.
Κλείνουμε τις άκρες όπως έχουμε δει απ το Μαμαλάκη ,και ρίχνουμε απο πάνω το μισό χτυπημένο αυγό που κρατήσαμε (μετά την Τρέμη)και το αλείβουμε στη επιφάνεια της πίττας μας.
Την χαράζουμε με το μαχαίρι σε κομμάτια(όχι την Τρέμη), και βουρ για φούρνο στους 170.
Μαυτά και μαυτά, ξεκίνησε και η ταινία.
Στο πρώτο διάλειμμα, μάλλον η πίττα θάναι έτοιμη.
ΜΜΜΜΜΜΜΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗ κοπελλιές,και αγορίνες, δεν κόβεται , ούτε και τρώγεται ζεστή.
Όμως από το άλλο πρωί, καθώς θα τυλίγετε στο αλουμινόχαρτο το κομμάτι του κολατσού σας, θα είστε λιγότερο μαλάκες από χτές,σίγουρα πιό μάγκες, από προχτές, και μακάρι να μη βγώ και ψεύτρα,ετοιμάζεστε να γίνετε και Θεοί.
Τί λέω Θεοί.
Ημίθεοι!
* (βοηθάτε χριστιανοί να εξαπλωθεί ωσάν τη μουχρίτσα το κίνημα της πίττας)
**(όποιος είναι πιό ημίθεος,ας κόψει και τα επώνυμα γιαούρτια)
http://miadomatadenferneitinanoixi.blogspot.com
θα τα πω . θα τα πω. ΘΑ - ΤΑ - ΠΩ
Σήμερα λέει, είναι η μέρα των καταναλωτών.
Δηλαδή των απανταχού μαλάκηδων με τη βούλα.
Όμως, επειδή από καιρό μούχει κατσικωθεί ιδέα, που μπορει να ακούγεται ηλιθία,
αλλά στην πράξη είναι όσο πατάει η γάτα επαναστατική ,και
επειδή μένομε μόνοι μας όσο περνάει ο καιρός αδέρφια.
Έτσι για αρχή.
Μηπως να οργανωθούμε;
Έχω φάει 15 και δεν έχω ρίξει καμμία.
Ένα μποϋκόταζο για ορντέβρεεε βρε .
Να κόψουμε τις σνακομαλακιούλες, και γω θα τις βοηθήσω όσο μπορώ τις "κουρασμένες μανούλες", και θα βρώ 10 λεφτά για "τις δεν εχω χρόνο απανταχού εργαζόμενες κοπελλιές" και τα μπακούρια .
Να αρχίσουμε απ΄αυτό το πακετάκι.**
Με 15 λεπτά δουλίτσα , γλυτώνετε τα σάντουιτς της εβδομάδας από καπνιστό σκατό, αλοιφοτύρι,και πλαστικό ψωμί.
Επίσης γλυτώνετε απο τα πατατάκια, του προηγούμενου πόστ,
και απ την τσουτσού του ριγανάτου.
Και σας μένει και η γκόμενα.
Αγοράζετε φύλλο για μπακλαβά απο το σούπερ μάρκετ(αναγκαστικά προς το παρόν γιατί στο επόμενο θα σας δώσω τη συνταγή γιά τη μπλατσαριά, που δε χρειάζεται φύλλο.)
Και αγοράζετε φύλλο για μπακλαβά λοιπόν, διότι το φύλλον κουρού ,και σφολιάτας και άλλες μαλακίες έχουν περισσότερα καστρόλ μέσα ενω το δικό μας του μπακλαβά, είναι στεγνό.
Μετά πάτε στη λαϊκή ή στο μανάβικο και αγοράζετε,ενάμισυ κιλό κολοκύθια μεγαλούτσικα, και παλιά γιά νάχουν και καλύτερη τιμή.
Έτσι κιαλλιώς λιώμα θα τα κάνετε τα νερόβραστα.
Επίσης χρειάζεται να αγοράσετε δύο ματσάκια άνιθο,δύο κρεμμύδια μέτρια , 4 σκελίδες σκόρδο, 3 αυγά και ενα ποτηράκι του κρασιού λαδάκι του θεού.Καί 1|4 φέτα .
Το αλάτι και το πιπέρι δεν χρειάζεται να το λέμε.
Ακόμα κι ο Γιωργάκης το καταλαβαίνει.
Ύστερα κατα το βραδάκυ , εκεί κοντά στον Παυλόπουλο που τον έχετε βάλει στο δυνατό, βγάζετε και το φύλλο να ξεπαγώσει. Το επόμενο λεπτό,κάνετε τη γέμιση για την κολοκυθόπιττα:
Κόβετε τα κολοκυθάκια, κρεμμύδια σκόρδα άνιθο και τα ρίχνετε όλα μαζί με το λάδι να βράσουν σε χαμηλή φωτιά και σκεπασμένα, μέχρι να σωθεί το νερό που θα βγάλουν.Εντελώς όμως.
Και ενώ εσείς βλέπετε ειδήσεις η τύχη σας δουλεύει.
Στο διαφημιστικό, τρέχετε στην κουζίνα, τσεκάρετε τα βράζοντα,κλείνετε το μάτι, και τα αφήνετε να κρυώσουν.
Κατουράτε, και ξαναγυρίζετε στις ειδήσεις.
Είναι καρατσεκαρισμένο, πως το διάλειμμα, φτάνει και περισσεύει γιά όλα αυτά.
Βάζετε την Τρέμη τώρα.
Γιά να σας κρατάει στην τσίτα, έτοιμους γιά φευγιό,αφού το διακρίνετε το μαστίγιο, και το μάτι το βλοσυρό, που σας κατηγοράει ευθέως επειδή έχετε αφήσει κάπου στην κουζίνα κάτι να σας περιμένει.
Οτι είστε ένοχοι δεν το συζητώ!Είστε!
Στο διαφημιστικό του τέλους των ειδήσεων,ανάβουμε το φούρνο για προθέρμανση, ρίχνουμε τρία αυγά ψιλοχτυπημένα (τα δυόμισυ ρίχνουμε γιατί κρατάμε το μισό για άλλειμμα) , τη φέτα τριμμένη από τα δαχτυλάκια μας, μέσα στην κατσαρόλα,
και τα ανακατεύουμε όλα μαζί.
Στρώνουμε την πίτα μας στο ταψάκι:
Αλείβουμε το ταψάκι με λαδάκι, φύλλο-λαδάκι ,φύλλο-λαδακι,(με το χεράκι το αλείβουμε αν δεν εχουμε πινελακι).Λίγο λέμε.
Μετά από 5 φύλλα, ρίχνουμε τη μισή γέμιση στο ταψάκι, και από πάνω άλλο ένα φύλλο, και μετά και την άλλη μισή.
Ύστερα ξαναβάζουμε άλλα 4 φύλλα με τον ίδιο τρόπο.
Κλείνουμε τις άκρες όπως έχουμε δει απ το Μαμαλάκη ,και ρίχνουμε απο πάνω το μισό χτυπημένο αυγό που κρατήσαμε (μετά την Τρέμη)και το αλείβουμε στη επιφάνεια της πίττας μας.
Την χαράζουμε με το μαχαίρι σε κομμάτια(όχι την Τρέμη), και βουρ για φούρνο στους 170.
Μαυτά και μαυτά, ξεκίνησε και η ταινία.
Στο πρώτο διάλειμμα, μάλλον η πίττα θάναι έτοιμη.
ΜΜΜΜΜΜΜΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗ κοπελλιές,και αγορίνες, δεν κόβεται , ούτε και τρώγεται ζεστή.
Όμως από το άλλο πρωί, καθώς θα τυλίγετε στο αλουμινόχαρτο το κομμάτι του κολατσού σας, θα είστε λιγότερο μαλάκες από χτές,σίγουρα πιό μάγκες, από προχτές, και μακάρι να μη βγώ και ψεύτρα,ετοιμάζεστε να γίνετε και Θεοί.
Τί λέω Θεοί.
Ημίθεοι!
* (βοηθάτε χριστιανοί να εξαπλωθεί ωσάν τη μουχρίτσα το κίνημα της πίττας)
**(όποιος είναι πιό ημίθεος,ας κόψει και τα επώνυμα γιαούρτια)
http://miadomatadenferneitinanoixi.blogspot.com
Τετάρτη 7 Μαΐου 2008
ΟΤΑΝ Ο ΜΑΚΗΣ ΠΗΓΕ ΣΤΑ.....ΚΑΜΕΝΑ!!!
Ο ΜΑΚΗΣ παρέα με το δήμαρχο της αρπαχτής, επισκέφτηκε την καμένη Ηλειακη γη. Φήμες που ήθελαν τον ΜΑΚΗ να μοιράζει τα 15 εκατομμύρια ευρώ που κέρδισε με τον «ιδρώτα» του, από την πώληση της εφημερίδας ΘΕΜΑ, τελικώς δεν επαληθευτήκαν.
Μίλησε με τον απλό εκεί κόσμο, δηλαδή με επιχειρηματία που είχε βιοτεχνία στην Βουλγαρία!!!!! Με αγρότη του χωριού ΡΟΒΙΑΤΑ (δεν είναι πυρόπληκτο χωριό) που το μηνιαίο εισόδημα του είναι 2000ευρω!!!!!!και με επιχειρηματία που εχει βενζινάδικο – ταβέρνα , η συζήτηση έγινε με φόντο τα στριπτιζαδικα του κάμπου της Ηλείας. Εθεάθη να πίνει ποτάκια με τον δήμαρχο ,ναι αυτόν τον δήμαρχο που συμφωνά με" Το Κουτί της Πανδώρας" του δημοσιογραφου κωστα ΜΠΑΞΕΒΑΝΗ ΚΑΤΑΠΑΤΕΙ περιοχές NATURA στην περιοχη του δήμου ΖΑΧΑΡΩΣ, πρόκειται για πρώην αστυνομικό,
ο οποίος μπήκε στην υπηρεσία του Ευάγγελου Γιαννόπουλου. Εγινε όμως γνωστός στο Πανελλήνιο όταν ο Χρήστος Μαυρίκης, κατηγορούμενος το 1989 για την υπόθεση των υποκλοπών, δήλωσε πως το μεγάλο τμήμα του υλικού από τις υποκλοπές το κρατά καλά φυλαγμένο ο φίλος του Πανταζής Χρονόπουλος. Σε αυτή τη δήλωση του Μαυρίκη, σύμφωνα με πολλούς, κρύβεται η δύναμη του Χρονόπουλου, μια και -όπως αναφέρουν- «αν στ’ αλήθεια κρατά υλικό από τις υποκλοπές πολιτικών, τότε κρατά και πολλούς πολιτικούς
Ο ΜΑΚΗΣ όμως σαν σύγχρονος «ΡΟΜΠΕΝ ΤΩΝ ΔΑΣΩΝ» δεν «καταλαβαίνει» τίποτα, και ας ξέχασε να επισκεφθεί τα πυρόπληκτα χωριά που πραγματικά δεν έχει γίνει κάτι, αφού την Μακιστο και την Aρτεμιδα έχουν αναλάβει την αναστύλωση τους η δημοκρατία της Κύπρου και η οικογένεια Βαρδινογιάννη, μάλλον δεν ήθελε να «λερώσει» το πολυτελέστατο τζιπάκι του!
Κυριακή 4 Μαΐου 2008
Αλέξανδρος Παναγούλης
Τὰ δάκρυα ποὺ στὰ μάτια μας
θὰ δεῖτε ν᾿ ἀναβρύζουν
ποτὲ μὴν τὰ πιστέψετε
ἀπελπισιᾶς σημάδια.
Ὑπόσχεση εἶναι μοναχὰ
γι᾿ Ἀγώνα ὑπόσχεση».
Mπορεί η αλήθεια νάν’ θνητή, το ψέμα αθάνατο;» «Έτσι δείχνουν όλα». «Πού είδες, η αδικία να μη ξεμασκαρεύεται χρόνους και καιρούς;». «Eδώ». «Mα ξέρεις κάποιον που η βία να του ‘χει φέρει τύχη;» «Kαι ποιος δεν ξέρει;» «Tότε ποιος μπορεί, σ’ έναν τέτοιο κόσμο, να τσακίσει τον τύραννο;». «Eσύ». ΜΠ. ΜΡΕΧΤ
ο Αλέκος Παναγούλης μοιάζει να έχει ξεχαστεί. Πολλοί ίσως από τους πολύ νεώτερους να μην ξέρουν καν πως τον Αύγουστο του 1968 προσπάθησε να δολοφονήσει τον δικτάτορα Παπαδόπουλο, συνελλήφθη, βασανίστηκε απάνθρωπα και καταδικάστηκε δις σε θάνατο. Παρέμεινε στις φυλακές για πέντε χρόνια κάτω απο απάνθρωπες συνθήκες κρατώντας μια αξιοπρεπή και αγωνιστική στάση, αυτή που του είχαν κληρονομήσει αν θέλετε οι αγωνιστές μιας άλλης γενιάς.Αυτά είναι τα λίγα που ξέρω να πω για τον Παναγούλη και ίσως πράγματι να είναι λίγα.
Αντί προλόγου
ΘΕΛΩ
Θέλω να προσευχηθώμε την ίδια δύναμη που θέλω να βλαστημήσω
Θέλω να τιμωρήσωμε την ίδια δύναμη που θέλω να συγχωρήσω
Θέλω να προσφέρωμε την ίδια δύναμη πού ’θελα στο ξεκινήμα
Θέλω να νικήσωαφού δεν μπορώ να νικηθώ
31 χρόνια μετά ...
Μέρος Ι
Έχουν περάσει τριανταένα χρόνια από την τραγική Πρωτομαγιά του 1976, και ο Αλέκος Παναγούλης έχει ξεχαστεί…
Η ελληνική κοινωνία, το ελληνικό κράτος ακόμα και τώρα, 39 χρόνια μετά την ηρωική απόπειρα της τυραννοκτονίας, τον φοβάται και δεν του συγχωρεί το γεγονός ότι παρέα με τους λίγους συντρόφους του, προσπάθησε να πετύχει το ακατόρθωτο: Να δολοφονήσει τον τύραννο και να επανέλθει με το λιγότερο δυνατό κόστος η Δημοκρατία….
O Παναγούλης ήταν πολύ μεγαλύτερος από τον καιρό του, πολύ μεγαλύτερος από τα δικά μας μέτρα και σταθμά, πολύ μεγαλύτερος από τις ανάγκες και προσδοκίες μιας γενιάς που πέρασε και πάει. Για αυτό και τον τυλίγουμε με την αμηχανία μας, για αυτό και τον παραδίνουμε στη σιωπή. Τον εξωθούμε στο περιθώριο γιατί δεν τον αντέχουμε, τον διώχνουμε από μέσα μας γιατί δειλιάζουμε να τον συλλογιστούμε. Τον εξωθούμε στην μοναξιά. Μια μοναξιά όμοια με εκείνη των αρχαίων ηρώων.
Ο Παναγούλης πέθανε. Άφησε πίσω του πράξεις και ποιήματα. Άφησε πίσω του την λαχτάρα του για αγώνα, για ανθρώπινες κοινωνίες, ανθρώπινες αξίες, ανθρώπινες ευαισθησίες. Για αντίσταση σε κάθε αφέντη, μεγάλο τιμονιέρη, πιστολά πρόεδρο, τεχνοκράτη, ορθολογιστή τραπεζίτη.
Από την Πρωτομαγιά του 1976 πέρασαν τριανταένα χρόνια και οι αξίες για τις οποίες αγωνίστηκε ο Παναγούλης πήγαν στην άκρη. Εκλογές γίνονται τακτικά - ωστόσο οι Αμερικάνοι βομβαρδίζουν όποια χώρα και πόλη επιθυμούν. Όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι - μα οι άνθρωποι της Δύσης πλουτίζουν πάνω στην πείνα των υπολοίπων ίσων συνανθρώπων τους. Οι πρώτοι νεκροί δεν πήραν ποτέ απάντηση με ενότητα και αγώνα.
Στα ελληνικά σχολικά βιβλία δεν θα διαβάσεις ούτε ένα από τα ποιήματα του. Τα ποιήματα του πια τα βρίσκεις σε ελάχιστα βιβλιοπωλεία. Η ελληνική πολιτεία τον φοβάται και επιδεικτικά τον αγνοεί .
Πολλοί απορούν - μα γιατί τούτες οι παραλήψεις; Μην ξεγελιόμαστε - δεν είναι παραλήψεις:
Ο Παναγούλης ενοχλεί όπως ενοχλούσε πάντα
Ο Παναγούλης ενοχλεί - ως μνήμη, ως ανθρώπινο σήμα, ως πολιτικό αίτημα. Ναι, ο Παναγούλης ενοχλεί και θα ενοχλεί για πάντα τους Μεγάλους Αδελφούς, τους Μεγάλους Αρχηγούς κι όλους τους ρουφιάνους τους, όσους λογαριάζουν τους ανθρώπους για υπηκόους, για σκλάβους, για υποτελείς, για καύσιμη ύλη στη μεγάλη μηχανή της Ιστορίας.
Ο Παναγούλης ενοχλεί γιατί δεν σκεπάζεται από τα ψέματά τους, τις δημαγωγίες τους, ενοχλεί γιατί δεν λογάριαζε μήτε το Μπογιάτι, μήτε το Κολοσσαίο, μήτε το Γκουαντανάμο, μήτε τις νυχτερινές περιπόλους των φιλήσυχων μα πάντα αγανακτισμένων πολιτών, μήτε καν το διάλειμμα για τις διαφημίσεις.
Ο Παναγούλης ενοχλεί γιατί δεν ήταν ελέγξιμος, διαπραγματεύσιμος, συζητήσιμος, ανταλλάξιμος, ενοχλεί γιατί δεν φοβότανε τίποτε και κανέναν…
Ο Παναγούλης ενοχλεί γιατί δεν μπορεί να ελεγχθεί, να οριοθετηθεί και να γίνει ηρωικό παρελθόν, γιατί δεν σταματιέται με τίποτε και με κανέναν, γιατί ρέει σαν παράφορο αίμα μέσα στις φλέβες μας, χαλάει την σύμπνοια των ιδεών.
Ο Παναγούλης ενοχλεί γιατί δεν γίνεται πετρωμένο αμίλητο άγαλμα, διαφημιστική αφίσα, σύνθημα μιας ένδοξης πλειοψηφίας.
Ο Παναγούλης ενοχλεί γιατί δεν τελειώνει - γιατί παραμένει και θα παραμείνει πάντα βαθιά ριζωμένος στις καρδιές μας……
31 χρόνια μετά …
Μέρος ΙΙ
Κυκλοφόρησε φέτος και μάλιστα κοντά στις ημέρες της Πρωτομαγιάς μια πολύτομη έκδοση με τίτλο «Ιστορία των Ελλήνων», σε πολλές χιλιάδες αντίτυπα, από μεγάλη αριστερή εφημερίδα. Στην πολυτελέστατη αυτή έκδοση και στον τόμο για την σύγχρονη Ελλάδα υπήρχε εκτενής αναφορά στην αντίσταση στα χρόνια της χούντας.
Σε ποιο πράγμα, όμως, δεν υπήρχε εκτενής αναφορά? Μα φυσικά στην απόπειρα τυραννοκτονίας κατά του δικτάτορα Παπαδόπουλου… Και για να είμαστε σαφείς δεν υπάρχει ΚΑΜΙΑ αναφορά στην πράξη του Αλέξανδρου Παναγούλη και των συναγωνιστών του.
Σκεφτείτε το λίγο, αγνοήθηκε η σημαντικότερη πράξη ενεργητικής αντίστασης κατά της χούντας, μια ενέργεια που θα μπορούσε να αλλάξει την πορεία της σύγχρονης Ελληνικής ιστορίας.
Αλλά και πέρα από προσωπικές εκτιμήσεις, αγνοήθηκε μια αντιστασιακή ενέργεια και μια οργάνωση που έχει την μοναδική καταδίκη σε θάνατο, αυτή του Αλέκου Παναγούλη.
Κινητοποιήθηκε η παγκόσμια κοινή γνώμη, παρενέβη ο Πάπας για να αποτραπεί η εκτέλεση του Αλέκου Παναγούλη και εμείς το «ξεχάσαμε» σαν να ήταν το πιο απλό, το πλέον αμελητέο γεγονός της σύγχρονης ιστορίας.
Θα αναρωτηθείτε προφανώς γιατί αυτή η σιωπή, γιατί αυτή η αδιαφορία, γιατί αυτή η προσπάθεια να ξεχαστεί κάτι τόσο αγνό και σπουδαίο συνάμα, γιατί αυτός ο φόβος?
Μια εύκολη λύση θα ήταν να το αποδώσουμε –ως Έλληνες που είμαστε- σε διεθνή συνωμοσία, σε σιωνιστικό δάκτυλο ή ακόμα και σε υπερατλαντικές πιέσεις.
Εμείς νομίζουμε ότι τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά: Πάνω από όλα ο Αλέκος δεν πουλάει για τα μέσα μαζικής παραπληροφόρησης. Αν είχαμε να πούμε στοιχεία και να δείξουμε φωτογραφίες –γιατί τότε δεν υπήρχαν κινητά να έχουμε βίντεο- με τις ερωτικές του περιπέτειες θα παίζαμε κάθε μέρα πρώτη είδηση.
Αν οι συναγωνιστές του ήταν θαμώνες του Fame Story και όλης γενικά της σαβούρας της ελληνικής τηλεόρασης τότε θα ήταν πολύ εύκολο έστω και από σπόντα να πούνε και δύο λόγια για τον Αλέκο, τώρα να τα πούμε που; Σε ποια εκπομπή; Σε ποιο δημοσιογράφο?
Όμως δεν φτάνει που ο Αλέκος δεν πουλάει, ήθελε ο άνθρωπος να είναι λέφτερος, και όπως είπε ο ποιητής, σκοτώστε τον. Ο Αλέκος Παναγούλης δεν πίστευε σε δόγματα και δοξασίες.
Ενώ έχουμε εμείς τους ήρωές μας, τα δικά μας παιδιά να τιμήσουμε, με τον Αλέκο θα ασχολούμαστε τώρα? Αν ο Αλέκος ήταν στο ΚΚΕ με τόσους Δήμους που ήλεγχε κατά καιρούς, θα βαριόμασταν να βλέπουμε προτομές και δρόμους Αλέκου Παναγούλη και διαδηλώσεις αποτυπώνοντας τη μορφή του σε λάβαρα.
Δεν του έφτανε όμως του Αλέκου που δεν ήταν στο ΚΚΕ, είχε πει τόσες φορές τον Ανδρέα Παπανδρέου προδότη και διασπαστή και τον συνέκρινε ευθέως με τον Μουσολίνι. Όπως καταλαβαίνετε αυτά δεν συγχωρούνται εύκολα. Έτσι αφού χάσαμε τους δύο από τους τρεις, ποιος περιμένατε να τον τιμήσει, η Δεξιά που πάντα πολεμούσε;
Να δούμε λίγο και την ουσία, τι πρότυπο δίνει ο Αλέκος Παναγούλης στην ελληνική νεολαία? Μάλλον όχι το πρότυπο που θέλουν οι κρατούντες. Όλοι αυτοί που κόπτονται και ανησυχούν για την Ελληνική νεολαία την θέλουν στον καναπέ, στην τηλεόραση, στην καφετέρια στο κολωνάκι και αλλού, ντυμένη trendy…
Μα το πρότυπο που δίνει ο Αλέκος Παναγούλης δεν είναι ούτε trendy, ούτε του καναπέ. Είναι ένα πρότυπο αγωνιστικό, επικίνδυνα αγωνιστικό απέναντι σε όλα αυτά που μας πνίγουν γύρω μας.
Το πρότυπο του Αλέξανδρου Παναγούλη είναι ένα πρότυπο Ελευθερίας, για τις ελευθερίες και τα δικαιώματα των λαών. Δεν είναι ένα πρότυπο αδιαφορίας, όταν δολοφονείται ο λαός του Ιράκ, του Αφγανιστάν, της Παλαιστίνης. Όταν η Κύπρος μας είναι ακόμα σκλαβωμένη από τον Αττίλα.
Όλα αυτά φοβίζουν και τρομάζουν. Σκέφτομαι ότι ακόμα και αν υπήρχαν αναφορές στον Αλέκο Παναγούλη στα σχολικά βιβλία, σήμερα σιγά σιγά οι «προοδευτικοί» δημοσιογράφοι και πολιτικοί θα άρχιζαν τη συζήτηση για την αφαίρεση των αναφορών γιατί πιθανόν προτρέπουν στην τρομοκρατία…
Για μας πάντα θα υπάρχουν τα λόγια του Αλέξανδρου Παναγούλη: Η Ελευθερία περισσότερο από δικαίωμα, είναι ΚΑΘΗΚΟΝ!
Αντί επιλόγου
"Μην αφήνετε τον εαυτό σας να παρασύρεται από τα δόγματα, τις στολές, τις δοξασίες, μην αφήνετε τον εαυτό σας να εξαπατάται από αυτόν που σας κυβερνά, από αυτόν που σας υπόσχεται, από αυτόν που σας φοβίζει, από αυτόν που θέλει να αντικαταστήσει έναν αφέντη μ’ έναν καινούργιο αφέντη, μην είστε κοπάδι, για το Θεό, μην καλύπτεστε πίσω από τα φταιξίματα των άλλων, να αγωνίζεστε, να σκέφτεστε με το μυαλό σας, να θυμάστε ότι ο καθένας είναι κάποιος, ένα πολύτιμο, υπεύθυνο άτομο, δημιουργός του εαυτού του, να το υπερασπίζεστε το εγώ σας, πυρήνα κάθε ελευθερίας, η ελευθερία είναι καθήκον, περισσότερο από δικαίωμα είναι καθήκον.
Ξέρεις κανέναν τρόπο να κάνει κανείς πολιτική χωρίς να μπει στην πολιτική των πολιτικών; Εγώ θέλω να κάνω πολιτική. Η πολιτική για εμένα είναι ένα καθήκον, είναι ένα μέσο για αγώνα. Σε τί ωφελεί να αγωνίζεσαι για την ελευθερία αν όταν υπάρχει λίγη ελευθερία δεν τη χρησιμοποιήσεις για να κάνεις πολιτική; Επιχείρησα να σκοτώσω έναν άνθρωπο για να μπορούμε να κάνουμε πολιτική, έσπειρα πόνο για να μπορούμε να κάνουμε πολιτική, πήγα στη φυλακή και στην εξορία για να μπορούμε να κάνουμε πολιτική: θα έπρεπε ίσως τώρα να αποτραβηχτώ στην ιδιωτική μου ζωή; .
Η επανάσταση δεν υπαγορεύεται. Υπάρχει μία και μόνο δυνατή επανάσταση κι είναι εκείνη που κάνουμε μόνοι μας, εκείνη που ωριμάζει στο κάθε άτομο, που αναπτύσσεται μέσα του αργά, με υπομονή, με ανυποταξία! Η επανάσταση είναι υπομονή, είναι ανυποταξία, δεν είναι βιασύνη, δεν είναι χάος, δεν είναι αυτό που σας διηγούνται οι δημαγωγοί με τη μαγική ράβδο. Μη δίνετε προσοχή σε όποιον σας υπόσχεται θαύματα, μη δίνετε προσοχή σε όποιον αναλαμβάνει να αλλάζει τα πράγματα ώσπου να πεις τρία σαν μάγος. Οι μάγοι δεν υπάρχουν. Τα θαύματα δεν υπάρχουν. Οι αρχηγοί σας κοροϊδεύουν, ηλίθιοι, που είστε συνηθισμένοι να σας σέρνουν όλοι από τη μύτη, να υποκύπτετε. Αυτή η επίφαση της δημοκρατίας μπορεί να σβήσει με ένα φύσημα αν ακολουθήσετε τις φλυαρίες των ψευτοεπαναστατών! Ας την κρατήσουμε σφιχτά τη λίγη αυτή ελευθερία που μας χαρίστηκε με το αίμα της Κύπρου. Χαρισμένη, ναι, και η χαρισμένη ελευθερία δίνει πάντοτε πικρούς καρπούς"
Αλέκος Παναγούλης
ΠΗΓΗ:http://www.e-hellinas.net(με μικρες δικες μας πινελιες)
θὰ δεῖτε ν᾿ ἀναβρύζουν
ποτὲ μὴν τὰ πιστέψετε
ἀπελπισιᾶς σημάδια.
Ὑπόσχεση εἶναι μοναχὰ
γι᾿ Ἀγώνα ὑπόσχεση».
Mπορεί η αλήθεια νάν’ θνητή, το ψέμα αθάνατο;» «Έτσι δείχνουν όλα». «Πού είδες, η αδικία να μη ξεμασκαρεύεται χρόνους και καιρούς;». «Eδώ». «Mα ξέρεις κάποιον που η βία να του ‘χει φέρει τύχη;» «Kαι ποιος δεν ξέρει;» «Tότε ποιος μπορεί, σ’ έναν τέτοιο κόσμο, να τσακίσει τον τύραννο;». «Eσύ». ΜΠ. ΜΡΕΧΤ
ο Αλέκος Παναγούλης μοιάζει να έχει ξεχαστεί. Πολλοί ίσως από τους πολύ νεώτερους να μην ξέρουν καν πως τον Αύγουστο του 1968 προσπάθησε να δολοφονήσει τον δικτάτορα Παπαδόπουλο, συνελλήφθη, βασανίστηκε απάνθρωπα και καταδικάστηκε δις σε θάνατο. Παρέμεινε στις φυλακές για πέντε χρόνια κάτω απο απάνθρωπες συνθήκες κρατώντας μια αξιοπρεπή και αγωνιστική στάση, αυτή που του είχαν κληρονομήσει αν θέλετε οι αγωνιστές μιας άλλης γενιάς.Αυτά είναι τα λίγα που ξέρω να πω για τον Παναγούλη και ίσως πράγματι να είναι λίγα.
Αντί προλόγου
ΘΕΛΩ
Θέλω να προσευχηθώμε την ίδια δύναμη που θέλω να βλαστημήσω
Θέλω να τιμωρήσωμε την ίδια δύναμη που θέλω να συγχωρήσω
Θέλω να προσφέρωμε την ίδια δύναμη πού ’θελα στο ξεκινήμα
Θέλω να νικήσωαφού δεν μπορώ να νικηθώ
31 χρόνια μετά ...
Μέρος Ι
Έχουν περάσει τριανταένα χρόνια από την τραγική Πρωτομαγιά του 1976, και ο Αλέκος Παναγούλης έχει ξεχαστεί…
Η ελληνική κοινωνία, το ελληνικό κράτος ακόμα και τώρα, 39 χρόνια μετά την ηρωική απόπειρα της τυραννοκτονίας, τον φοβάται και δεν του συγχωρεί το γεγονός ότι παρέα με τους λίγους συντρόφους του, προσπάθησε να πετύχει το ακατόρθωτο: Να δολοφονήσει τον τύραννο και να επανέλθει με το λιγότερο δυνατό κόστος η Δημοκρατία….
O Παναγούλης ήταν πολύ μεγαλύτερος από τον καιρό του, πολύ μεγαλύτερος από τα δικά μας μέτρα και σταθμά, πολύ μεγαλύτερος από τις ανάγκες και προσδοκίες μιας γενιάς που πέρασε και πάει. Για αυτό και τον τυλίγουμε με την αμηχανία μας, για αυτό και τον παραδίνουμε στη σιωπή. Τον εξωθούμε στο περιθώριο γιατί δεν τον αντέχουμε, τον διώχνουμε από μέσα μας γιατί δειλιάζουμε να τον συλλογιστούμε. Τον εξωθούμε στην μοναξιά. Μια μοναξιά όμοια με εκείνη των αρχαίων ηρώων.
Ο Παναγούλης πέθανε. Άφησε πίσω του πράξεις και ποιήματα. Άφησε πίσω του την λαχτάρα του για αγώνα, για ανθρώπινες κοινωνίες, ανθρώπινες αξίες, ανθρώπινες ευαισθησίες. Για αντίσταση σε κάθε αφέντη, μεγάλο τιμονιέρη, πιστολά πρόεδρο, τεχνοκράτη, ορθολογιστή τραπεζίτη.
Από την Πρωτομαγιά του 1976 πέρασαν τριανταένα χρόνια και οι αξίες για τις οποίες αγωνίστηκε ο Παναγούλης πήγαν στην άκρη. Εκλογές γίνονται τακτικά - ωστόσο οι Αμερικάνοι βομβαρδίζουν όποια χώρα και πόλη επιθυμούν. Όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι - μα οι άνθρωποι της Δύσης πλουτίζουν πάνω στην πείνα των υπολοίπων ίσων συνανθρώπων τους. Οι πρώτοι νεκροί δεν πήραν ποτέ απάντηση με ενότητα και αγώνα.
Στα ελληνικά σχολικά βιβλία δεν θα διαβάσεις ούτε ένα από τα ποιήματα του. Τα ποιήματα του πια τα βρίσκεις σε ελάχιστα βιβλιοπωλεία. Η ελληνική πολιτεία τον φοβάται και επιδεικτικά τον αγνοεί .
Πολλοί απορούν - μα γιατί τούτες οι παραλήψεις; Μην ξεγελιόμαστε - δεν είναι παραλήψεις:
Ο Παναγούλης ενοχλεί όπως ενοχλούσε πάντα
Ο Παναγούλης ενοχλεί - ως μνήμη, ως ανθρώπινο σήμα, ως πολιτικό αίτημα. Ναι, ο Παναγούλης ενοχλεί και θα ενοχλεί για πάντα τους Μεγάλους Αδελφούς, τους Μεγάλους Αρχηγούς κι όλους τους ρουφιάνους τους, όσους λογαριάζουν τους ανθρώπους για υπηκόους, για σκλάβους, για υποτελείς, για καύσιμη ύλη στη μεγάλη μηχανή της Ιστορίας.
Ο Παναγούλης ενοχλεί γιατί δεν σκεπάζεται από τα ψέματά τους, τις δημαγωγίες τους, ενοχλεί γιατί δεν λογάριαζε μήτε το Μπογιάτι, μήτε το Κολοσσαίο, μήτε το Γκουαντανάμο, μήτε τις νυχτερινές περιπόλους των φιλήσυχων μα πάντα αγανακτισμένων πολιτών, μήτε καν το διάλειμμα για τις διαφημίσεις.
Ο Παναγούλης ενοχλεί γιατί δεν ήταν ελέγξιμος, διαπραγματεύσιμος, συζητήσιμος, ανταλλάξιμος, ενοχλεί γιατί δεν φοβότανε τίποτε και κανέναν…
Ο Παναγούλης ενοχλεί γιατί δεν μπορεί να ελεγχθεί, να οριοθετηθεί και να γίνει ηρωικό παρελθόν, γιατί δεν σταματιέται με τίποτε και με κανέναν, γιατί ρέει σαν παράφορο αίμα μέσα στις φλέβες μας, χαλάει την σύμπνοια των ιδεών.
Ο Παναγούλης ενοχλεί γιατί δεν γίνεται πετρωμένο αμίλητο άγαλμα, διαφημιστική αφίσα, σύνθημα μιας ένδοξης πλειοψηφίας.
Ο Παναγούλης ενοχλεί γιατί δεν τελειώνει - γιατί παραμένει και θα παραμείνει πάντα βαθιά ριζωμένος στις καρδιές μας……
31 χρόνια μετά …
Μέρος ΙΙ
Κυκλοφόρησε φέτος και μάλιστα κοντά στις ημέρες της Πρωτομαγιάς μια πολύτομη έκδοση με τίτλο «Ιστορία των Ελλήνων», σε πολλές χιλιάδες αντίτυπα, από μεγάλη αριστερή εφημερίδα. Στην πολυτελέστατη αυτή έκδοση και στον τόμο για την σύγχρονη Ελλάδα υπήρχε εκτενής αναφορά στην αντίσταση στα χρόνια της χούντας.
Σε ποιο πράγμα, όμως, δεν υπήρχε εκτενής αναφορά? Μα φυσικά στην απόπειρα τυραννοκτονίας κατά του δικτάτορα Παπαδόπουλου… Και για να είμαστε σαφείς δεν υπάρχει ΚΑΜΙΑ αναφορά στην πράξη του Αλέξανδρου Παναγούλη και των συναγωνιστών του.
Σκεφτείτε το λίγο, αγνοήθηκε η σημαντικότερη πράξη ενεργητικής αντίστασης κατά της χούντας, μια ενέργεια που θα μπορούσε να αλλάξει την πορεία της σύγχρονης Ελληνικής ιστορίας.
Αλλά και πέρα από προσωπικές εκτιμήσεις, αγνοήθηκε μια αντιστασιακή ενέργεια και μια οργάνωση που έχει την μοναδική καταδίκη σε θάνατο, αυτή του Αλέκου Παναγούλη.
Κινητοποιήθηκε η παγκόσμια κοινή γνώμη, παρενέβη ο Πάπας για να αποτραπεί η εκτέλεση του Αλέκου Παναγούλη και εμείς το «ξεχάσαμε» σαν να ήταν το πιο απλό, το πλέον αμελητέο γεγονός της σύγχρονης ιστορίας.
Θα αναρωτηθείτε προφανώς γιατί αυτή η σιωπή, γιατί αυτή η αδιαφορία, γιατί αυτή η προσπάθεια να ξεχαστεί κάτι τόσο αγνό και σπουδαίο συνάμα, γιατί αυτός ο φόβος?
Μια εύκολη λύση θα ήταν να το αποδώσουμε –ως Έλληνες που είμαστε- σε διεθνή συνωμοσία, σε σιωνιστικό δάκτυλο ή ακόμα και σε υπερατλαντικές πιέσεις.
Εμείς νομίζουμε ότι τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά: Πάνω από όλα ο Αλέκος δεν πουλάει για τα μέσα μαζικής παραπληροφόρησης. Αν είχαμε να πούμε στοιχεία και να δείξουμε φωτογραφίες –γιατί τότε δεν υπήρχαν κινητά να έχουμε βίντεο- με τις ερωτικές του περιπέτειες θα παίζαμε κάθε μέρα πρώτη είδηση.
Αν οι συναγωνιστές του ήταν θαμώνες του Fame Story και όλης γενικά της σαβούρας της ελληνικής τηλεόρασης τότε θα ήταν πολύ εύκολο έστω και από σπόντα να πούνε και δύο λόγια για τον Αλέκο, τώρα να τα πούμε που; Σε ποια εκπομπή; Σε ποιο δημοσιογράφο?
Όμως δεν φτάνει που ο Αλέκος δεν πουλάει, ήθελε ο άνθρωπος να είναι λέφτερος, και όπως είπε ο ποιητής, σκοτώστε τον. Ο Αλέκος Παναγούλης δεν πίστευε σε δόγματα και δοξασίες.
Ενώ έχουμε εμείς τους ήρωές μας, τα δικά μας παιδιά να τιμήσουμε, με τον Αλέκο θα ασχολούμαστε τώρα? Αν ο Αλέκος ήταν στο ΚΚΕ με τόσους Δήμους που ήλεγχε κατά καιρούς, θα βαριόμασταν να βλέπουμε προτομές και δρόμους Αλέκου Παναγούλη και διαδηλώσεις αποτυπώνοντας τη μορφή του σε λάβαρα.
Δεν του έφτανε όμως του Αλέκου που δεν ήταν στο ΚΚΕ, είχε πει τόσες φορές τον Ανδρέα Παπανδρέου προδότη και διασπαστή και τον συνέκρινε ευθέως με τον Μουσολίνι. Όπως καταλαβαίνετε αυτά δεν συγχωρούνται εύκολα. Έτσι αφού χάσαμε τους δύο από τους τρεις, ποιος περιμένατε να τον τιμήσει, η Δεξιά που πάντα πολεμούσε;
Να δούμε λίγο και την ουσία, τι πρότυπο δίνει ο Αλέκος Παναγούλης στην ελληνική νεολαία? Μάλλον όχι το πρότυπο που θέλουν οι κρατούντες. Όλοι αυτοί που κόπτονται και ανησυχούν για την Ελληνική νεολαία την θέλουν στον καναπέ, στην τηλεόραση, στην καφετέρια στο κολωνάκι και αλλού, ντυμένη trendy…
Μα το πρότυπο που δίνει ο Αλέκος Παναγούλης δεν είναι ούτε trendy, ούτε του καναπέ. Είναι ένα πρότυπο αγωνιστικό, επικίνδυνα αγωνιστικό απέναντι σε όλα αυτά που μας πνίγουν γύρω μας.
Το πρότυπο του Αλέξανδρου Παναγούλη είναι ένα πρότυπο Ελευθερίας, για τις ελευθερίες και τα δικαιώματα των λαών. Δεν είναι ένα πρότυπο αδιαφορίας, όταν δολοφονείται ο λαός του Ιράκ, του Αφγανιστάν, της Παλαιστίνης. Όταν η Κύπρος μας είναι ακόμα σκλαβωμένη από τον Αττίλα.
Όλα αυτά φοβίζουν και τρομάζουν. Σκέφτομαι ότι ακόμα και αν υπήρχαν αναφορές στον Αλέκο Παναγούλη στα σχολικά βιβλία, σήμερα σιγά σιγά οι «προοδευτικοί» δημοσιογράφοι και πολιτικοί θα άρχιζαν τη συζήτηση για την αφαίρεση των αναφορών γιατί πιθανόν προτρέπουν στην τρομοκρατία…
Για μας πάντα θα υπάρχουν τα λόγια του Αλέξανδρου Παναγούλη: Η Ελευθερία περισσότερο από δικαίωμα, είναι ΚΑΘΗΚΟΝ!
Αντί επιλόγου
"Μην αφήνετε τον εαυτό σας να παρασύρεται από τα δόγματα, τις στολές, τις δοξασίες, μην αφήνετε τον εαυτό σας να εξαπατάται από αυτόν που σας κυβερνά, από αυτόν που σας υπόσχεται, από αυτόν που σας φοβίζει, από αυτόν που θέλει να αντικαταστήσει έναν αφέντη μ’ έναν καινούργιο αφέντη, μην είστε κοπάδι, για το Θεό, μην καλύπτεστε πίσω από τα φταιξίματα των άλλων, να αγωνίζεστε, να σκέφτεστε με το μυαλό σας, να θυμάστε ότι ο καθένας είναι κάποιος, ένα πολύτιμο, υπεύθυνο άτομο, δημιουργός του εαυτού του, να το υπερασπίζεστε το εγώ σας, πυρήνα κάθε ελευθερίας, η ελευθερία είναι καθήκον, περισσότερο από δικαίωμα είναι καθήκον.
Ξέρεις κανέναν τρόπο να κάνει κανείς πολιτική χωρίς να μπει στην πολιτική των πολιτικών; Εγώ θέλω να κάνω πολιτική. Η πολιτική για εμένα είναι ένα καθήκον, είναι ένα μέσο για αγώνα. Σε τί ωφελεί να αγωνίζεσαι για την ελευθερία αν όταν υπάρχει λίγη ελευθερία δεν τη χρησιμοποιήσεις για να κάνεις πολιτική; Επιχείρησα να σκοτώσω έναν άνθρωπο για να μπορούμε να κάνουμε πολιτική, έσπειρα πόνο για να μπορούμε να κάνουμε πολιτική, πήγα στη φυλακή και στην εξορία για να μπορούμε να κάνουμε πολιτική: θα έπρεπε ίσως τώρα να αποτραβηχτώ στην ιδιωτική μου ζωή; .
Η επανάσταση δεν υπαγορεύεται. Υπάρχει μία και μόνο δυνατή επανάσταση κι είναι εκείνη που κάνουμε μόνοι μας, εκείνη που ωριμάζει στο κάθε άτομο, που αναπτύσσεται μέσα του αργά, με υπομονή, με ανυποταξία! Η επανάσταση είναι υπομονή, είναι ανυποταξία, δεν είναι βιασύνη, δεν είναι χάος, δεν είναι αυτό που σας διηγούνται οι δημαγωγοί με τη μαγική ράβδο. Μη δίνετε προσοχή σε όποιον σας υπόσχεται θαύματα, μη δίνετε προσοχή σε όποιον αναλαμβάνει να αλλάζει τα πράγματα ώσπου να πεις τρία σαν μάγος. Οι μάγοι δεν υπάρχουν. Τα θαύματα δεν υπάρχουν. Οι αρχηγοί σας κοροϊδεύουν, ηλίθιοι, που είστε συνηθισμένοι να σας σέρνουν όλοι από τη μύτη, να υποκύπτετε. Αυτή η επίφαση της δημοκρατίας μπορεί να σβήσει με ένα φύσημα αν ακολουθήσετε τις φλυαρίες των ψευτοεπαναστατών! Ας την κρατήσουμε σφιχτά τη λίγη αυτή ελευθερία που μας χαρίστηκε με το αίμα της Κύπρου. Χαρισμένη, ναι, και η χαρισμένη ελευθερία δίνει πάντοτε πικρούς καρπούς"
Αλέκος Παναγούλης
ΠΗΓΗ:http://www.e-hellinas.net(με μικρες δικες μας πινελιες)
Τετάρτη 30 Απριλίου 2008
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΙΑ...... ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΡΓΙΑ
Πριν το 1886 η Πρωτομαγιά ήταν η μέρα των λουλουδιών, Όλα άρχισαν πριν από έναν αιώνα όταν η Αμερικανική Ομοσπονδία Εργαζομένων ενέκρινε ένα ιστορικό ψήφισμα που διακήρυξε ότι «οκτώ ώρες θα αποτελούν τη νόμιμη εργασία μιας ημέρας από την 1η Μαΐου 1886 και μετά». Τους μήνες πριν από αυτή την ημερομηνία χιλιάδες εργάτες συμμετείχαν στον αγώνα για μικρότερο ωράριο. Ειδικευμένοι και ανειδίκευτοι, μαύροι και άσπροι, άνδρες και γυναίκες, ντόπιοι και μετανάστες όλοι ενώθηκαν. Στο Σικάγο μόνο, 400.000 συμμετείχαν στην απεργία, η απόφαση είχε παρθεί δυο χρόνια πριν στο συνέδριο της
Αμερικανικής Ομοσπονδίας Εργασίας. Το σύνθημα ήταν: «Οχτώ ώρες δουλειά, οχτώ ώρες ανάπαυση, οχτώ ώρες ύπνο». Ο δρόμος στο σικαγο με τον κοσμο να διαδηλωνει ειρινικα είχε αποκτήσει ατμόσφαιρα γιορτής. Όμως η εξουσια είχε αντίθετη γνώμη και σε συνεργασία με αστυνομία, εθνοφρουρά και με οπλισμένους μπράβους , Ενώ το συγκεντρωμένο πλήθος στην πλατεία Χεϊμάρκετ παρακολουθούσε τις ομιλίες, ο επικεφαλής της αστυνομικής δύναμης διατάσσει να διαλυθεί η συγκέντρωση. Μια βόμβα σκάει μέσα στην διαδήλωση. Το αίμα αρχίζει να
βάφει το χώρο της συγκέντρωσης. Η αστυνομία και οι ρουφιανοι χτυπάνε στο
ψαχνό προς όλες τις κατευθύνσεις...
Οκτώ άνθρωποι συνελήφθησαν ως οργανωτές της συγκέντρωσης και υπεύθυνοι για το θάνατο αστυνομικού. Ήταν οι αναρχικοί Αύγουστος Σπίες, Αλβέρτος Πάρσονς, Αδόλφος Φίσερ, Γεώργιος Ένγελ, Λουδοβίκος Λινγκ, Μιχαήλ Δουάμπ, Σαμουήλ Φήλντεν και Όσκαρ Νήμπ, δικάστηκαν σε μία στημένη δίκη… Από τους πέντε που επρόκειτο να εκτελεσθούν, εκτελέστηκαν οι τέσσερις. Ο Λινγκ "τους την έφερε", όπως έγραφε και στο σημείωμα που άφησε: άναψε ένα μπαστούνι δυναμίτη σαν τσιγάρο κι αυτοκτόνησε στο κελί του
Η εργατική Πρωτομαγιά, καθιερώθηκε ως ημέρα προβολής των εργατικών διεκδικήσεων και με βασικό αίτημα το οκτάωρο καθημερινής εργασίας με ομόφωνη απόφαση του ιδρυτικού συνεδρίου της Δεύτερης Διεθνούς στις 20 Ιούλη του 1889 στο Παρίσι…. Πολλά χρόνια αργότερα αναγνωρίστηκε κι επίσημα από τις κυβερνήσεις, ενώ ακόμη και σήμερα είναι απαγορευμένες οι εκδηλώσεις των εργατών τη μέρα αυτή σε αρκετά μέρη του κόσμου.
Αμερικανικής Ομοσπονδίας Εργασίας. Το σύνθημα ήταν: «Οχτώ ώρες δουλειά, οχτώ ώρες ανάπαυση, οχτώ ώρες ύπνο». Ο δρόμος στο σικαγο με τον κοσμο να διαδηλωνει ειρινικα είχε αποκτήσει ατμόσφαιρα γιορτής. Όμως η εξουσια είχε αντίθετη γνώμη και σε συνεργασία με αστυνομία, εθνοφρουρά και με οπλισμένους μπράβους , Ενώ το συγκεντρωμένο πλήθος στην πλατεία Χεϊμάρκετ παρακολουθούσε τις ομιλίες, ο επικεφαλής της αστυνομικής δύναμης διατάσσει να διαλυθεί η συγκέντρωση. Μια βόμβα σκάει μέσα στην διαδήλωση. Το αίμα αρχίζει να
βάφει το χώρο της συγκέντρωσης. Η αστυνομία και οι ρουφιανοι χτυπάνε στο
ψαχνό προς όλες τις κατευθύνσεις...
Οκτώ άνθρωποι συνελήφθησαν ως οργανωτές της συγκέντρωσης και υπεύθυνοι για το θάνατο αστυνομικού. Ήταν οι αναρχικοί Αύγουστος Σπίες, Αλβέρτος Πάρσονς, Αδόλφος Φίσερ, Γεώργιος Ένγελ, Λουδοβίκος Λινγκ, Μιχαήλ Δουάμπ, Σαμουήλ Φήλντεν και Όσκαρ Νήμπ, δικάστηκαν σε μία στημένη δίκη… Από τους πέντε που επρόκειτο να εκτελεσθούν, εκτελέστηκαν οι τέσσερις. Ο Λινγκ "τους την έφερε", όπως έγραφε και στο σημείωμα που άφησε: άναψε ένα μπαστούνι δυναμίτη σαν τσιγάρο κι αυτοκτόνησε στο κελί του
Η εργατική Πρωτομαγιά, καθιερώθηκε ως ημέρα προβολής των εργατικών διεκδικήσεων και με βασικό αίτημα το οκτάωρο καθημερινής εργασίας με ομόφωνη απόφαση του ιδρυτικού συνεδρίου της Δεύτερης Διεθνούς στις 20 Ιούλη του 1889 στο Παρίσι…. Πολλά χρόνια αργότερα αναγνωρίστηκε κι επίσημα από τις κυβερνήσεις, ενώ ακόμη και σήμερα είναι απαγορευμένες οι εκδηλώσεις των εργατών τη μέρα αυτή σε αρκετά μέρη του κόσμου.
Πέμπτη 24 Απριλίου 2008
ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ
Με οδηγό το Άγιο Φως της Ανάστασης ας πορευτούμε όλοι μαζί με Αγάπη, Αλληλεγγύη και Σεβασμό για το περιβαλλον και τον συνάνθρωπό μας, και για τα καμένα ειδικά να ανθίσει μαζι με την γη και η ελπίδα των εκει κατοίκων!!!
Κυριακή 20 Απριλίου 2008
Κυριακή των Βαΐων
ΑΓΙΑ ΑΝΝΑ
Την Κυριακή των Βαΐων, σε ανάμνηση της θριαμβευτικής εισόδου του Χριστού στα Ιεροσόλυμα, όλοι οι ναοί στολίζονται με κλαδιά από βάγια, από φοίνικες δηλαδή ή από άλλα νικητήρια φυτά, όπως δάφνη, ιτιά, μυρτιά και ελιά. Μετά τη λειτουργία μοιράζονται στους πιστούς. Η εκκλησία μας καθιέρωσε ήδη από τον 9ο αιώνα το έθιμο αυτό μια και όπως αναφέρει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης «όχλος πολύς...έλαβον τα βαΐα των φοινίκων και εξήλθον εις υπάντησιν αυτώ». Στα πρώτα χριστιανικά χρόνια, στα Ιεροσόλυμα, ο επίσκοπος έμπαινε στην πόλη «επί πώλου όνου», αναπαριστάνοντας το γεγονός, ενώ στα βυζαντικά γινόνταν «ο περίπατος του αυτοκράτορα», από το Παλάτι προς τη Μεγάλη Εκκλησία. Στη διαδρομή αυτή ο αυτοκράτορας μοίραζε στον κόσμο βάγια και σταυρούς και ο Πατριάρχης σταυρούς και κεριά. Με τα βάγια οι πιστοί στόλιζαν τους τοίχους των σπιτιών και το εικονοστάσι τους.
Και σήμερα ακόμα όλες οι εκκλησίες στολίζονται με δαφνόφυλλα ή βάγια. Τα παλιότερα χρόνια τους τα προμήθευαν τα νιόπαντρα ζευγάρια της χρονιάς ή και μόνο οι νιόπαντρες γυναίκες, για το καλό του γάμου τους. Πίστευαν πως η γονιμοποιός δύναμη που κρύβουν τα φυτά αυτά θα μεταφερόταν και στις ίδιες και η μια χτυπούσε την άλλη με τα βάγια. Τα "βαγιοχτυπήματα" σιγά-σιγά άρχισαν να γίνονται και από τις άλλες γυναίκες και τα παιδιά τις μιμούνταν και όπως χτυπιούνταν μεταξύ τους εύχονταν: "Και του χρόνου, να μη σε πιάν' η μυίγα".
Δυνάμεις ιαματικές και αποτρεπτικές, μαζί με τις γονιμοποιές, αποδίδονταν στα βάγια και γι αυτό έπρεπε μετά την εκκλησία όλα να τα "βατσάσουν" για το καλό. Τα δέντρα, τα περβόλια, τα κλήματα, τις στάνες, τα ζώα, τους μύλους, τις βάρκες. Από ένα κλαδάκι κρεμούσαν στα οπωροφόρα, για να καρπίζουν και στα κηπευτικά, για να μην τα πιάνει το σκουλήκι.
"Μέσα βάγια και χαρές,
όξω ψύλλοι, κόριζες !"
‘Ολα εξαφανίζονταν από τα σπίτια μόλις μπαίναν τα βάγια. Κρατούσαν την πρώτη θέση στο εικονοστάσι και μ' αυτά "κάπνιζαν" οι γυναίκες τα παιδιά για το "κακό το μάτι".
Στη Λέσβο τα παιδιά, μετά την εκκλησία, στόλιζαν ένα δεμάτι από κλαδιά δάφνης με κόκκινα ή πράσινα πανάκια από καινούργιο φουστάνι, κρεμούσαν κι ένα κουδούνι και καθώς πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι ψάλλοντας και λέγοντας εξορκισμούς για τους ψύλλους και τα ποντίκια, έδιναν και ένα κλαράκι δάφνης στη νοικοκυρά. Στο τέλος ζητούσαν και το χάρισμά τους: "Χρόνια πολλά, εν ονόματι Κυρίου, δό μ' τ' αυγό να φύγω."
Στην Ανατολική Ρωμυλία, τα κορίτσια έφτιαχναν με τα βάγια στεφάνια, τους έδεναν μια κόκκινη κλωστή και τραγουδώντας όλες μαζί πήγαιναν και τα πέταγαν στο ρέμα κι όπως έπαιρνε τα στεφάνια το νερό, όποιας πήγαινε μπροστά εκείνη θα γινόταν "συντέκνησσα". Πρώτη στο γυρισμό, πρώτη στο χορό και στο δικό της σπίτι η μάνα της θα έφτιαχνε τα φασόλια και θα τις φίλευε όλες, μαζί με ελιές.
Στη Τήνο, την Κυριακή των Βαΐων, τα παιδιά τριγύριζαν στους δρόμους κρατώντας μαζί με το στεφάνι τους την "αργινάρα", μια ξύλινη ή και σιδερένια ροκάνα που τη στριφογύριζαν με δύναμη. Μέσα σε εκκωφαντικό θόρυβο κατέληγαν στη θάλασσα, όπου πετούσαν στο στεφάνι στο νερό.
Το έθιμο της περιφοράς των κλαδιών θυμίζει την "ειρεσιώνη", το στολισμένο με καρπούς κλαδί, που στις γιορτές της άνοιξης περιέφεραν στους δρόμους τα παιδιά, στην αρχαιότητα. Τα βάγια τα έπλεκαν σε πάρα πολλά σχέδια: φεγγάρια, πλοία, γαϊδουράκια, το πιο συνηθισμένο όμως ήταν ο σταυρός. Σε μερικά μέρη τους έδιναν το σχήμα του ψαριού. Ψάρι είχαν σαν σημάδι αναγνώρισης οι πρώτοι χριστιανοί, η λέξη ΙΧΘΥΣ, εξάλλου, προέρχεται από τα αρχικά Ιησούς Χριστός Θεού Υιός Σωτήρ.
Αν και είναι εκόμα σαρακοστή, η εκκλησία την Κυριακή των Βαϊων επιτρέπει το ψάρι. Έτσι και το τραγούδι των παιδιών λέει:
"Βάγια, Βάγια των βαγιών,
τρώνε ψάρι και κολιό,
κι ως την άλλη Κυριακή
με το κόκκινο αυγό ! "
ΠΗΓΗ:ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ
Την Κυριακή των Βαΐων, σε ανάμνηση της θριαμβευτικής εισόδου του Χριστού στα Ιεροσόλυμα, όλοι οι ναοί στολίζονται με κλαδιά από βάγια, από φοίνικες δηλαδή ή από άλλα νικητήρια φυτά, όπως δάφνη, ιτιά, μυρτιά και ελιά. Μετά τη λειτουργία μοιράζονται στους πιστούς. Η εκκλησία μας καθιέρωσε ήδη από τον 9ο αιώνα το έθιμο αυτό μια και όπως αναφέρει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης «όχλος πολύς...έλαβον τα βαΐα των φοινίκων και εξήλθον εις υπάντησιν αυτώ». Στα πρώτα χριστιανικά χρόνια, στα Ιεροσόλυμα, ο επίσκοπος έμπαινε στην πόλη «επί πώλου όνου», αναπαριστάνοντας το γεγονός, ενώ στα βυζαντικά γινόνταν «ο περίπατος του αυτοκράτορα», από το Παλάτι προς τη Μεγάλη Εκκλησία. Στη διαδρομή αυτή ο αυτοκράτορας μοίραζε στον κόσμο βάγια και σταυρούς και ο Πατριάρχης σταυρούς και κεριά. Με τα βάγια οι πιστοί στόλιζαν τους τοίχους των σπιτιών και το εικονοστάσι τους.
Και σήμερα ακόμα όλες οι εκκλησίες στολίζονται με δαφνόφυλλα ή βάγια. Τα παλιότερα χρόνια τους τα προμήθευαν τα νιόπαντρα ζευγάρια της χρονιάς ή και μόνο οι νιόπαντρες γυναίκες, για το καλό του γάμου τους. Πίστευαν πως η γονιμοποιός δύναμη που κρύβουν τα φυτά αυτά θα μεταφερόταν και στις ίδιες και η μια χτυπούσε την άλλη με τα βάγια. Τα "βαγιοχτυπήματα" σιγά-σιγά άρχισαν να γίνονται και από τις άλλες γυναίκες και τα παιδιά τις μιμούνταν και όπως χτυπιούνταν μεταξύ τους εύχονταν: "Και του χρόνου, να μη σε πιάν' η μυίγα".
Δυνάμεις ιαματικές και αποτρεπτικές, μαζί με τις γονιμοποιές, αποδίδονταν στα βάγια και γι αυτό έπρεπε μετά την εκκλησία όλα να τα "βατσάσουν" για το καλό. Τα δέντρα, τα περβόλια, τα κλήματα, τις στάνες, τα ζώα, τους μύλους, τις βάρκες. Από ένα κλαδάκι κρεμούσαν στα οπωροφόρα, για να καρπίζουν και στα κηπευτικά, για να μην τα πιάνει το σκουλήκι.
"Μέσα βάγια και χαρές,
όξω ψύλλοι, κόριζες !"
‘Ολα εξαφανίζονταν από τα σπίτια μόλις μπαίναν τα βάγια. Κρατούσαν την πρώτη θέση στο εικονοστάσι και μ' αυτά "κάπνιζαν" οι γυναίκες τα παιδιά για το "κακό το μάτι".
Στη Λέσβο τα παιδιά, μετά την εκκλησία, στόλιζαν ένα δεμάτι από κλαδιά δάφνης με κόκκινα ή πράσινα πανάκια από καινούργιο φουστάνι, κρεμούσαν κι ένα κουδούνι και καθώς πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι ψάλλοντας και λέγοντας εξορκισμούς για τους ψύλλους και τα ποντίκια, έδιναν και ένα κλαράκι δάφνης στη νοικοκυρά. Στο τέλος ζητούσαν και το χάρισμά τους: "Χρόνια πολλά, εν ονόματι Κυρίου, δό μ' τ' αυγό να φύγω."
Στην Ανατολική Ρωμυλία, τα κορίτσια έφτιαχναν με τα βάγια στεφάνια, τους έδεναν μια κόκκινη κλωστή και τραγουδώντας όλες μαζί πήγαιναν και τα πέταγαν στο ρέμα κι όπως έπαιρνε τα στεφάνια το νερό, όποιας πήγαινε μπροστά εκείνη θα γινόταν "συντέκνησσα". Πρώτη στο γυρισμό, πρώτη στο χορό και στο δικό της σπίτι η μάνα της θα έφτιαχνε τα φασόλια και θα τις φίλευε όλες, μαζί με ελιές.
Στη Τήνο, την Κυριακή των Βαΐων, τα παιδιά τριγύριζαν στους δρόμους κρατώντας μαζί με το στεφάνι τους την "αργινάρα", μια ξύλινη ή και σιδερένια ροκάνα που τη στριφογύριζαν με δύναμη. Μέσα σε εκκωφαντικό θόρυβο κατέληγαν στη θάλασσα, όπου πετούσαν στο στεφάνι στο νερό.
Το έθιμο της περιφοράς των κλαδιών θυμίζει την "ειρεσιώνη", το στολισμένο με καρπούς κλαδί, που στις γιορτές της άνοιξης περιέφεραν στους δρόμους τα παιδιά, στην αρχαιότητα. Τα βάγια τα έπλεκαν σε πάρα πολλά σχέδια: φεγγάρια, πλοία, γαϊδουράκια, το πιο συνηθισμένο όμως ήταν ο σταυρός. Σε μερικά μέρη τους έδιναν το σχήμα του ψαριού. Ψάρι είχαν σαν σημάδι αναγνώρισης οι πρώτοι χριστιανοί, η λέξη ΙΧΘΥΣ, εξάλλου, προέρχεται από τα αρχικά Ιησούς Χριστός Θεού Υιός Σωτήρ.
Αν και είναι εκόμα σαρακοστή, η εκκλησία την Κυριακή των Βαϊων επιτρέπει το ψάρι. Έτσι και το τραγούδι των παιδιών λέει:
"Βάγια, Βάγια των βαγιών,
τρώνε ψάρι και κολιό,
κι ως την άλλη Κυριακή
με το κόκκινο αυγό ! "
ΠΗΓΗ:ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ
Τετάρτη 16 Απριλίου 2008
ΚΑΜΕΝΑ ΧΩΡΙΑ: 8 ΜΗΝΕΣ ΜΕΤΑ «ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ» Η ΝΕΟΠΛΟΥΤΗ ΕΛΛΑΣ
Μια φωτογραφία στην ΑΥΓΗ ΠΥΡΓΟΥ λίγες μέρες μετά τις φονικές πυρκαγιές του περασμένου Αυγούστου, έδειχνε μια χαροκαμένη αγρότισσα, σε ένα από τα πυρπολημένα χωριά μας. Φορούσε μαυρόρουχα. Τα μαλλιά της ανέμιζαν στους πέντε ανέμους. Τα ματιά της βουρκωμένα, ένα δάκρυ κατρακυλούσε στα χαρακωμένα από τις δεκαετίες μαγουλά της. Σταυροκοπιοταν ευθύστερνη. Τα χέρια της ήταν ικετευτικά σηκωμένα προς τον ουρανό, ακολουθώντας το τραγικό βλέμμα της. Η φωνή της ακουγόταν σαν επιθανάτιος ρόγχος, “γιατί; Γιατί θεέ μου πήρες την οικογένεια μου; Γιατί τους έκανες κάρβουνο; Τι σου έφταιγα η έρμη και καψερή; Γιατί;” Ήταν μια φωτογραφία όσο χίλιες λέξεις. Εικόνα συνταρακτική και οι λέξεις να αποπνενουν δέος. Η υλική της ύπαρξη έδειχνε πως δεν γνώριζε ηθικά, αισθητικά η λογικά όρια. Τότε, βλέποντας τη φωτογραφία στην ΑΥΓΗ πύργου και τη λεζάντα που τη συνόδευε, σκεφτόμουνα : “ποτέ δεν θα ήθελα να ήμουν στη θέση της”. Από τότε πέρασαν οκτώ ολάκεροι μήνες. Εκατοντάδες φωτογραφίες ξαναδημοσιευτηκαν, χιλιάδες άρθρα γράφτηκαν, οι τηλεοράσεις εξακολουθούν να ασχολούνται καθημερινά με το “θέμα” και υπό την εποπτεία κάποιου πρώην νεοδημοκράτη υπουργού, μαζευτήκαν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ! Αυτές τις 230 μέρες οι θύμισες των 68 νεκρών δεν σβήστηκαν, τα καψαλιασμένα κορμιά των δέντρων παραμένουν στη θέση τους σαν φαντάσματα, το αίσθημα του πόνου ξαναγυρίζει καθημερινά. Και η πολιτεία να παρακολουθεί ως θεατής, ζητώντας τριάντα τόσα δικαιολογητικά από τον κάθε πυρόπληκτο, για να του χορηγήσει τα αυτονόητα: μια στέγη κι ένα κομμάτι ψωμί. Όμως η πίκρα για το οργανωμένο έγκλημα σιωπής και απάθειας της κυβερνητικής απραξίας συνεχίζεται, χωρίς ιδεολογικές αποχρώσεις. Ο θρήνος της γυναίκας με την μαύρη μαντίλα στο εικονοστάσι συνεχίζεται ακαταπαυστα . Τα χωριά μας έγιναν χωματερές και κάδοι απορριμμάτων της κρατικής αδιαφορίας. Αντιμετωπίζουμε μια, διαχρονικά, αυτιστική πολιτεία. Τα θύματα της φωτιάς έγιναν μηχανές χωρίς ανταλλακτικά. Το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα στη ζωή, τη στέγη, οχτώ μήνες μετά, έπιασε πάτο. «ένα πιάτο άδειο στο τραπέζι» είναι η συντροφιά των πυροπαθών. Η αδικία είναι ατελείωτη και ο φόβος για το αύριο υπαρκτός. Το κόστος της τραγωδίας τεράστιο. Η μεγαλύτερη μέρα στα καμένα χωριά είναι η νύχτα της κρατικής αδιαφορίας. Λεηλατούνται οι ψυχές των πεθαμένων. Η φτώχεια πουλιέται δωρεάν και ανασφάλιστα. Τα σκάνδαλα ευημερούν και οι τσαρλατάνοι παγώνουν τις «λαμογιες» τους. Οι πυρόπληκτοι κουράστηκαν να είναι άνθρωποι, οδεύουν για τα νεκροταφεία, αφού τα σώματα καταβλήθηκαν, οι ταυτότητες εκμηδενίστηκαν. Απόλυτος κυρίαρχος στα καμένα χωριά είναι η απάθεια του κράτους και ο φρενιασμένος νεοφιλελευθερισμός. Η νοσταλγία της ανθρώπινης συμπαράστασης παραμένει όνειρο απατηλό. Ο καινόδοξος, φρικαλέος και ανεγκέφαλος κρατικός παρεμβατισμός, γίνεται αποκρουστικός. Τι κι αν βομβαρδίζεται η κυβέρνηση από φωτογραφίες, δελτία ειδήσεων, ραδιοφωνικά σχόλια, τραγικές εικόνες της τηλεόρασης, τι κι αν διατυμπανίζετε το δράμα των χιλιάδων πυρόπληκτων της Ηλείας ….κανείς πλέον δεν ακούει, όσο και να επισημαίνεται η πολιτική και ανθρώπινη χροιά του προβλήματος.
«κρίμα που εμπιστευτήκαμε την τραγωδία μας σε αυτούς…» κραυγάζει, ακόμη γονατισμένη στο εικονοστάσι της ερημιάς, η γυναίκα της φωτογραφίας. «φωτιά και τσεκούρι στα λαμόγια, τους κουμπάρους και τους νταβατζήδες της ζωής μας» , φωνάζει με λυγμούς.
Στην σκέψη μου έρχεται ο τίτλος από το σκίτσο τού φίλου και συνδημότη μου ΣΤΑΘΗ στην ελευθεροτυπία του Σαββάτου 14/4/2008: ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ Η ΝΕΟΠΛΟΥΤΗ ΕΛΛΑΣ
Το αρθρο ειναι του ποινικολογου κ. ΚΩΣΤΑ Γ. ΚΟΥΤΡΑ προέδρου της οργανωσης "ΔΙΚΗΓΟΡΟΙ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ" και δημοσιευτηκε στην εφημεριδα ΑΥΓΗ ΠΥΡΓΟΥ.
Τρίτη 15 Απριλίου 2008
Απίστευτο και όμως ιταλικό για τρίτη φορά ο Μπερλουσκόνι πρωθυπουργός τής Ιταλίας !!!
Η νίκη του Μπερλουσκόνι είναι ένα σύμβολο της αδυναμίας και της αμηχανίας στην οποία βρίσκεται η ιταλική κεντροαριστερά εδώ και χρόνια.
ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι είναι ένας δισεκατομμυριούχος, ιδιοκτήτης μέσων μαζικής ενημέρωσης, της ποδοσφαιρικής ομάδας Μίλαν και δεκάδων άλλων επιχειρήσεων , φανταστείτε δηλ στην Ελλάδα πρωθυπουργός να γινόταν ο Βαρδινογιάννης η ο Κοκκαλης, ευτυχώς ακόμη δεν έχουμε φτάσει σε αυτό το σημείο. Ο ηγέτης της ιταλικής Δεξιάς, Σίλβιο Μπερλουσκόνι, του οποίου οι μικρές σωματικές διαστάσεις αποτελούν το αγαπημένο θέμα των γελοιογράφων, δήλωσε την Τρίτη ότι είναι «πολύ ψηλότερος» από τους προέδρους της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί και της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν. «Είμαι ψηλότερος από τους Πούτιν και Σαρκοζί. Είμαι το ίδιο ψηλός με τον Πρόντι, στο 1,71 μ. Δεν γνωρίζω γιατί οι γελοιογράφοι με παριστάνουν ως νάνο, τη στιγμή που οι άλλοι έχουν δικαίωμα να αναπαρίστανται με κανονικές διαστάσεις» ειρωνεύτηκε ο Μπερλουσκόνι στη διάρκεια προεκλογικής ομιλίας του στα βόρεια της χώρας.
Ο Ντάριο Φο, που γεννήθηκε το 1926 σε ένα μικρό χωριό της Βόρειας Ιταλίας, δεν είναι ωστόσο μόνο αυτό. Βραβευμένος με Νόμπελ το 1997, είναι αρχιτέκτονας, ζωγράφος, πολιτικός ακτιβιστής, καθηγητής στη Σορβόννη, ιστορικός τέχνης και φυσικά θεατρικός συγγραφέας, τα έργα του οποίου έχουν μεταφραστεί σε πάρα πολλές γλώσσες και έχουν παιχτεί σε όλον τον κόσμο. Επίσης, είναι από το 1951 σύζυγος της βουλευτίνας και ηθοποιού Φράνκα Ράμε. Ειπε για την πολιτικη κατασταση στην ιταλια ««Είναι εντελώς απελπιστική. Υπάρχει μια πολιτική τάξη που δεν ασχολείται με τα προβλήματα που έχουμε. Μιλώ για σήμερα που έχει παρέλθει η εποχή κατά την οποία τα εργατικά κινήματα, το κομμουνιστικό κόμμα, το σοσιαλιστικό, οι αναρχικοί, οι φιλελεύθεροι ήταν ισχυρά. Τότε ήταν μια λαμπρή εποχή σε επίπεδο συλλογικής έκφρασης. Τώρα, η όποια προσπάθεια επικεντρώνεται στο να αποκτήσουν εξουσία, όχι στις ανάγκες των ανθρώπων, στην προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ή στην επανάκτηση εκείνων των λαμπερών στιγμών του παρελθόντος. Πού και πού εμφανίζεται κάποιος που θέλει να αλλάξει τα πάντα, αλλά γενικώς το μόνο που υπάρχει είναι μια δυσπιστία προς την πολιτική. Ακόμη και στο περιθώριο της Δεξιάς, η οποία είναι απαίσια, βλέπεις τι έχει γίνει. Ο Μπερλουσκόνι ψήφισε νόμους για λογαριασμό του, ακυρώνοντας άλλους και χρησιμοποιώντας την τηλεόραση για να κάνει προπαγάνδα... Τι υποκριτής, τι ψεύτης!...».
πρόσφατα δε Στον όμιλο Μπερλουσκόνι (Ωπα της μεγαλεία!) πέρασε η πιο παλιά ροκ συχνότητα της πόλης, ο «Rock 96,9». Οι «γείτονες» διαθέτουν και στην Ιταλία «Rock FM», οπότε πιθανότατα δεν θα επιδιώξουν αλλαγή φυσιογνωμίας του ελληνικού «αδελφού» του. Ετσι τουλάχιστον διαβεβαίωσαν τους τωρινούς εργαζόμενους. Άλλωστε, με ποσοστό γύρω στο 6 % δεν υφίσταται λόγος για πειράματα.
Ο μπερλουσκονι μέσα από την ηλιθιότητα του, καθρεφτίζει την κοινωνια της γειτονικης μας χωρας….
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)