ετυμολογικόν λεξικόν¨. Ο όρος "Αλητεία".

Είναι αλητεία να κόβεις από τα 500 ευρώ του συνταξιούχου. (Είναι αλητεία να κόβεις και από τα 2500 ευρώ του συνταξιούχου. Γιατί τα δούλεψε. Είναι δικά του. Δεν είναι δικά σου. Τα δικαιούται.)

Είναι αλητεία να κόβεις τα αντισταμινικά και ακόμα 250 είδη φαρμάκων πρώτης ανάγκης αναγκάζοντας τον κόσμο από την απλή συμμετοχή στην πλήρη πληρωμή του φαρμάκου (ενώ στα νοσοκομεία έχεις υπερκοστολογήσει τη γάζα 345% πάνω για να φας, να φας, να φας και να μην χορτάσεις.)

Είναι αλητεία να κόβεις το βοήθημα που παίρνουν οικογένειες που έχουν χάσει τον ένα γονέα γιατί ένα ατύχημα, μια αρρώστια, μια πολύ κακή στιγμή τους χτύπησε και τώρα εσύ θες να τους αποτελειώσεις.

Είναι αλητεία να οδηγείς τους καθηγητές και τους δασκάλους σε αυτή την εξαθλίωση. Αυτούς που μορφώνουν τα παιδιά σου (χάρη τους χρωστάς. Δεν σου χρωστάνε. Δεν είναι αυτοί που άδειασαν τα ταμεία. Είναι αυτοί που σκύβουν πάνω από τα προβλήματα του παιδιού σου πριν εσύ ακόμας τα φανταστείς.)

Είναι αλητεία να βάζεις τις τάξεις εργαζομένων να τρώγονται μεταξύ τους. (Δεν είναι αυτοί που έφεραν αυτή την χώρα σε αυτή την κατάντια.)

Είναι αλητεία να προσπαθείς να κερδίσεις τις εντυπώσεις ψάχνοντας από αέρος για πισίνες και στα βυζία της κάθε τραγουδιάρας τις porsche. (Άλλαξε το φορολογικό, άνοιξε παλιές βρώμικες υποθέσεις, κάνε τα κουμάντα σου αθόρυβα αλλά αποτελεσματικά).

Είναι αλητεία, εσύ που μπλέχτηκες με το Χρηματιστήριο το 99, με τη Siemens και με άλλα πολλά να ντύνεσαι από κακός λύκος, κοκκινοσκουφίτσα. Όχι, δεν είναι απλά αλητεία. Είναι και φαιδρότητα.

Κουράστηκα. Θέλω να κοιμηθώ κι όταν ξυπνήσω να μην υπάρχεις. Εσύ που δεν έχεις δουλέψει ποτέ σου. Που αγνοείς πως βγαίνει ο μήνας, πως είναι να τρέχει το δάνειο και οι δόσεις. Που ζεις στο προικώον του μπαμπά σου στο Καστρί και δεν έχεις ποτέ σταθεί σε μια ουρά να πληρώσεις το ρεύμα, το τηλέφωνο, την εφορία. Που αγνοείς πόσο κοστίζει το γάλα, το χαρτί υγείας, το κιλό οι ντομάτες. Που δεν έχεις ζήσει την ανεργία. Που δεν εχεις περάσει για πανω από ένα εξάμηνο να ψάχνεις για δουλειά και να μην βρίσκεις. Που δεν ζεις αυτά που ζω εγώ.

Όταν ξυπνήσω θέλω να έχει γυρίσει το χαμόγελο στους δικούς μου ανθρώπους. Στον πατέρα μου που δουλέυει απ’ τα 15 του. Στη μάνα μου που είναι ηρωίδα. Στους αθώους. Σε μένα
πηγη: http://stokanape.blogspot.com