Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα!

«...κινέζικα μεροκάματα, αυτός είναι τώρα ο σκοπός που επιδιώκει το αγγλικό κεφάλαιο»

Καρλ Μαρξ, «Κεφάλαιο», τόμος 1ος, σελ. 622

 «...η ανάπτυξη της κεφαλαιοκρατικής παραγωγής έριξε τους εργάτες όλου του κόσμου. Δεν πρόκειται πια για το κατέβασμα των αγγλικών μισθών στο επίπεδο των μισθών της ηπειρωτικής Ευρώπης, αλλά για το κατέβασμα στο λίγο - πολύ κοντινό μέλλον των ευρωπαϊκών μισθών στο κινέζικο επίπεδο»

Καρλ Μαρξ, «Κεφάλαιο», Τόμος 1ος, σελ. 885

***

Αυτή η μεγαλοφυής σύλληψη του Καρλ Μαρξ δεν προέκυψε μετά τις ...επισκέψεις του «κυρίου ΔΝΤ» και του «κυρίου Κομισιόν», ούτε μετά το τέλος του... χτεσινού υπουργικού συμβουλίου του Παπανδρέου.

Διατυπώθηκε πριν από περίπου ενάμιση αιώνα, το 1867. Στη θέση της τότε «μητρόπολης» του καπιταλισμού, της Αγγλίας, σήμερα είναι τα κέντρα των ιμπεριαλιστών, που ακόμα και στους πιο αδυσώπητους μεταξύ τους ανταγωνισμούς, όπως οι σημερινοί για το ποιος ιμπεριαλιστής θα βγει λιγότερο λαβωμένος από την κρίση, δεν ξεχνούν το βασικό: Να είναι ενωμένοι, αδυσώπητοι και άτεγκτοι απέναντι στους μισθωτούς σκλάβους.

Το «λίγο - πολύ κοντινό μέλλον» που προέβλεψε ο Μαρξ, η εποχή που οι ευρωπαϊκοί μισθοί (μαζί και του ελληνικού λαού), στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας» των κεφαλαιοκρατών, θα συμπιέζονταν από τους κεφαλαιοκράτες με βάση τα κινέζικα πρότυπα, έφτασε.

Ο καπιταλισμός, αυτό το απάνθρωπο σύστημα, που στερεί από τους εργαζόμενους τους κόπους τους, που σφετερίζεται για λογαριασμό μιας χούφτας κηφήνων τον αμύθητο πλούτο που παράγει το αίμα και ο μόχθος του εργάτη, έχει φτάσει σε κανιβαλικό παροξυσμό.

Οπως επιβεβαιώθηκε η οικονομική «προφητεία» του Μαρξ για τη μετατροπή του βίου του εργαζόμενου λαού σε κόλαση - μια κόλαση που χτες επικυρώθηκε από το υπουργικό συμβούλιο των χορτάτων - έτσι ακριβώς αναδεικνύεται ως ζήτημα ζωής και θανάτου η αναγκαιότητα για την εκπλήρωση και της πολιτικής του «προφητείας».

Ο «πολιτικός» Μαρξ, ενιαίος και αδιαίρετος με τον «οικονομικό» Μαρξ, ο Μαρξ των οδοφραγμάτων και της ταξικής πάλης, απέδειξε ότι το υπερώριμο αίτημα της ανατροπής του σάπιου κεφαλαιοκρατικού καθεστώτος είναι μια υπαρκτή, μια ρεαλιστική δυνατότητα και προοπτική, εφόσον οι εργαζόμενοι αποφασίσουν να την «περπατήσουν».

Ο 21ος αιώνας, μόλις 20 χρόνια από τις ανατροπές που οδήγησαν τον κόσμο σε ένα πρωτοφανές πισωγύρισμα, αποδεικνύεται πολύ νωρίς ότι θα είναι ο αιώνας που θα απαντήσει τελεσίδικα στο δίλημμα: «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα»...

Ο ελληνικός λαός βιώνει ήδη, με τον πιο κτηνώδη τρόπο, το δεύτερο σκέλος του διλήμματος, με το μαύρο μέλλον που του επιβάλλουν οι κυνικοί «γκαουλάιτερ» της πλουτοκρατίας. Σ' αυτόν τον «πόλεμο» η απάντηση είναι μονόδρομος: «Πόλεμος» ταξικός, οργανωμένος, ανυποχώρητος, με πειθαρχία και αποφασιστικότητα. Μέχρι τέλους!

ΠΑΜΕ