ικόνες που θυμίζουν... δεκαετία του '50, διαδραματίζονται καθημερινά στην «νεκρή ζώνη» ανάμεσα στους νομούς Ηλείας και Αχαΐας, με πάνω από 25 μαθητές να διασχίζουν ολόκληρα χιλιόμετρα με τα πόδια, στο πλέον επικίνδυνο σημείο της Εθνικής Οδού, προκειμένου να φτάσουν στην πρώτη στάση του λεωφορείου του ΚΤΕΛ Αχαΐας για να μεταβούν στο σχολείο τους, στο ΕΠΑΛ Κάτω Αχαΐας.
Οπως γράφει η εφημερίδα "Πατρίς" η τελευταία στάση των λεωφορείων του ΚΤΕΛ Ηλείας είναι στην Νέα Μανολάδα, ενώ η πρώτη των λεωφορείων του ΚΤΕΛ Αχαΐας στο Βουπράσιο. Με ζέστη και με κρύο, με ήλιο και βροχή, μέσα στην κίνηση και τα αυτοκίνητα, οι περισσότεροι από τους μαθητές διασχίζουν κάθε μέρα εδώ και χρόνια, αυτή την απόσταση με τα πόδια!
Η ειδικότητα που επέλεξαν οι μαθητές στο ΕΠΑΛ Κάτω Αχαΐας δεν υπάρχει ούτε στο ΕΠΑΛ Λεχαινών αλλά ούτε και στο ΕΠΑΛ Αμαλιάδας. Αυτό όμως που δεν γνώριζαν οι μαθητές επιλέγοντάς της, ήταν ότι πρέπει καθημερινά να παίζουν τη ζωή τους «κορώνα - γράμματα», προκειμένου να φτάσουν στο σχολείο τους... εξαντλημένοι από το περπάτημα και τις καιρικές συνθήκες!
«Ζούμε αυτό το μαρτύριο δύο χρόνια» λέει στην εφ. «Πατρίς» ο κ. Ιωάννης Σπατιώτης από την Βάρδα, που κάθε πρωί πηγαίνει τον γιό του στην στάση του λεωφορείου του ΚΤΕΛ Αχαίας στο Βουπράσιο και κάθε μεσημέρι πηγαίνει και τον παίρνει. Και συνεχίσει:
«Είναι τόσο δύσκολο πια, τα λεωφορεία του ΚΤΕΛ Ηλείας, αφού φτάνουν μέχρι την Νέα Μανολάδα, να κάνουν άλλα 5-6 χιλιόμετρα για να φέρνουν τα παιδιά εδώ; Τόσο εμείς όσο και οι γονείς τα προηγούμενα χρόνια έχουμε κάνει διάφορες κινήσεις, χωρίς κανένα αποτέλεσμα».
Ωστόσο, υπάρχουν και γονείς που δουλεύουν και δεν μπορούν κάθε μέρα να κάνουν δύο «δρομολόγια» στο Βουπράσιο. Έτσι, κάποιοι μαθητές μισθώνουν όλοι μαζί ΤΑΞΙ, ενώ κάποιοι άλλοι, στηρίζονται αποκλειστικά... στα πόδια τους, περπατώντας μέχρι τη Νέα Μανολάδα που είτε εκεί είναι τα σπίτια τους, είτε για να περιμένουν το επόμενο λεωφορείο του ΚΤΕΛ Ηλείας για να πάνε στα σπίτια τους.
Οι μαθητές στο σύνολό τους είναι κάτοικοι Βάρδας, Παλαιάς και Νέας Μανολάδας αλλά και Λεχαινών...
«Είναι η πρώτη χρονιά που ζω αυτό το πράγμα. Και να μου το έλεγαν δεν θα το πίστευα, αν δεν το ζούσα η ίδια» λέει η κα. Γαρυφαλλιά Τζανέτου στην εφ. «Πατρίς» και συνεχίζει: «Τα παιδιά καθημερινά κινδυνεύουν. Περπατούν πάνω στην Εθνική Οδό για να πάνε στα σπίτια τους, ανάμεσα στα αυτοκίνητα και τα φορτηγά. Δεν μπορεί να καταλάβει κανένας ότι κινδυνεύουν ανά πάσα ώρα και ανά πάσα στιγμή;».
Παρέμβαση στις αρμόδιες υπηρεσίες....
Όταν ο δημοτικός σύμβουλος Βουπρασίας Παναγιώτης Καραδήμας πληροφορήθηκε τον καθημερινό αυτό «Γολγοθά» των μαθητών, όπως είναι φυσικό, δεν μπορούσε καν να το πιστέψει. Η επόμενή του κίνηση, ήταν να πάει στο Βουπράσιο, στην στάση του λεωφορείον που επιβιβάζονται και αποβιβάζονται καθημερινά οι μαθητές της περιοχής, για να υποστεί σοκ...
«Το λεωφορείο έρχεται από την Κάτω Αχαΐα, γεμάτο μαθητές κάνει αναστροφή μέσα στην Εθνική Οδό και αφήνει τους μαθητές στη στάση, όπου οι περισσότεροι φεύγουν με τα πόδια, διασχίζοντας κατά μήκος το πιο επικίνδυνο σημείο της Εθνικής Οδού» είπε στην εφ. «Πατρίς» ο κ. Παναγιώτης Καραδήμας και συνέχισε:
«Έκανα παρέμβαση και στα ΚΤΕΛ και σε όλες τις αρμόδιες υπηρεσίες, για να λάβω την αποκαρδιωτική απάντηση ότι δεν μπορεί να γίνει τίποτα και ότι όλα, δουλεύουν με τον νόμιμο τρόπο. Πόσο νόμιμη όμως είναι η διαδικασία τη στιγμή που καθημερινά τα παιδιά κινδυνεύουν να τραυματιστούν από τα διερχόμενα αυτοκίνητα; Το επόμενό μου βήμα είναι μια επιστολή στην Υπουργό Παιδείας κα. Άννα Διαμαντοπούλου».
Αναμφίβολα λύση μπορεί και πρέπει να βρεθεί. Δεν είναι πρόβατα στον δρόμο αλλά παιδιά. Παιδιά που πασχίζουν να χτίσουν το μέλλον τους, παίρνοντας όλα τα απαραίτητα εφόδια από το σχολείο. Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να τους βάζει εμπόδια, αλλά ούτε και να βάζει τις ζωές τους σε κίνδυνο... Αν μπει λοιπόν ένα τέλος σε αυτή την τραγωδία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου