Το ρόλο του καλύτερου πολέμιου του μνημονίου διεκδικούν «επίσημοι» και «ανεπίσημοι» υποψήφιοι των κομμάτων του ευρωμονόδρομου, προσπαθώντας όλοι μαζί - την ώρα που κορυφώνεται η προεκλογική μάχη - να εμποδίσουν το λαό να κάνει τη δυσαρέσκειά του δύναμη ψηφίζοντας «Λαϊκή Συσπείρωση», το μόνο συνδυασμό που αποκαλύπτει και αντιμάχεται το σύνολο της πολιτικής που υπηρετεί τα μονοπώλια.
Έτσι, η ΝΔ φτάνει στο σημείο μέχρι και να ισχυρίζεται πως αποτελεί τη ... γνησιότερη έκφραση καταδίκης του μνημονίου, τη στιγμή που όχι μόνο στηρίζει όλα όσα υπαγορεύει το μνημόνιο, αλλά και διαγκωνίζεται με το ΠΑΣΟΚ για την πατρότητά τους. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ καλεί σε ψήφο «ενάντια στο μνημόνιο», υποθηκεύοντας από σήμερα την ψήφο που ζητά στην υπηρεσία του «καλού» ΠΑΣΟΚ, στην εξασφάλιση δηλαδή άλλοθι στην κυβέρνηση για το επόμενο κύμα της σφοδρής επίθεσης. Οι διάφοροι «ανεξάρτητοι» λένε πως οι κάλπες πρέπει να στείλουν μήνυμα καταδίκης του μνημονίου, αλλά όσα αυτό περιλαμβάνει και τα στηρίζουν και τα διαφημίζουν.
Ποια είναι όμως η αλήθεια; Γίνεται για παράδειγμα να λες πως διαφωνείς με το μνημόνιο, αλλά να στηρίζεις την επέκταση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης (όπως κάνει π.χ. η ΝΔ η οποία άλλωστε έχει ξεκαθαρίσει πως αν έλλειπαν ψήφοι για την έγκριση του μνημονίου στη Βουλή θα έτρεχε να τους διαθέσει); Γίνεται να είσαι πολέμιος του μνημονίου, αλλά να στηρίζεις την παράδοση του δημόσιου πλούτου στα μονοπώλια (π.χ. Ενέργεια, Λιμάνια) ή να μην ξεσηκώνεσαι ενάντια σε αυτή; Γίνεται να εμφανίζεσαι ως υπέρμαχος των λαϊκών αναγκών, αλλά να ανέχεσαι τη συνύπαρξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στην Υγεία και την Πρόνοια, που μοιραία οδηγεί σε γιγάντωση των πολυεθνικών σε έναν τέτοιο χώρο, όπως κάνει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ; Όχι, δε γίνεται. Κι όποιος λέει πως γίνεται, εμπαίζει το λαό και βάζει πλάτη στα χειρότερα που έρχονται.
Μα κι από την άλλη πλευρά, την κατάργηση της σταθερής εργασίας το μνημόνιο την «επινόησε»; Η παράδοση των σιδηροδρόμων, των υδάτινων πόρων, των οδικών αξόνων στα μονοπώλια εμφανίστηκε ως ιδέα ...«ξαφνικά», το Μάη, από το ΔΝΤ; Γιατί δε λένε στο λαό πως όλα αυτά προβλέπονται εδώ και χρόνια από τη Συμφωνία του Μάαστριχτ, τη Στρατηγική της Λισαβόνας, υπαγορεύονται σήμερα από τις ανάγκες της «ανταγωνιστικότητας»; Γιατί, όλοι τους, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ΛΑ.Ο.Σ. και όλα τα πολιτικά μορφώματα που ξεπήδησαν απ' την ίδια αντιλαϊκή μήτρα, βάζουν πλάτη σ' αυτή την πολιτική, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Στο όνομα του εφικτού και του ρεαλιστικού που απαιτούν τα μονοπώλια.
Δεν είναι το μνημόνιο η ρίζα των προβλημάτων του λαού που οξύνονται αμείωτα. Ούτε και η γενικά και αόριστα ...αντι-μνημόνια πολιτική είναι αυτή που θα προστατεύσει τα δικαιώματά του. Πηγή των λαϊκών αδιεξόδων είναι η στρατηγική του κεφαλαίου, (ένας) καρπός της οποίας είναι και το μνημόνιο. Γι' αυτό και η μόνη διέξοδος για το λαό είναι η οργάνωση και πάλη ενάντια στη συνολική στρατηγική του κεφαλαίου, με κάθε τρόπο. Με την καθημερινή δράση μέσα από τους μαζικούς φορείς, αλλά και με την ψήφο που στις 7 Νοέμβρη πρέπει να γίνει βόλι που θα σημαδέψει κατευθείαν στην καρδιά του αντιλαϊκού μετώπου, δηλαδή δυνατό ΚΚΕ: Γι' αυτό και πρέπει να είναι ψήφος στη «Λαϊκή Συσπείρωση».
*Γιώργος Καραπάνος Μέλος της Ν.Ε. Ηλείας του Κ.Κ.Ε. Υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης Ν. Ηλείας με την Λαϊκή Συσπείρωση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου