Το ραντεβού ήταν για το πρωί της Τετάρτης. Μαζί με κάποιους αρχαιολόγους και διάφορους τεχνικούς έπρεπε να είμαι στον αρχαιολογικό χώρο των μακρών τειχών στον Πειραιά (για την ακρίβεια στις πύλες των τειχών) όπου θα γινόταν μια πρώτη κουβέντα για την μελλοντική ανάδειξή τους. Μιλάω για την παλιά ανασκαφή που ξεκινάει από το πάνω μέρος της 34ου Συντάγματος και φτάνει έως την Σκυλίτση σε τρία τμήματα και όχι για αυτή που προέκυψε πρόσφατα από τα έργα στον ΗΣΑΠ. Αποφάσισα λοιπόν να πάω νωρίτερα για να περπατήσω λίγο στην περιοχή που ως χθες έβλεπα μόνο μέσα από το αυτοκίνητο.
Τώρα η λέξη σοκ θα φανεί σε κάποιους υπερβολική αλλά αυτό πραγματικά ένιωσα. Σοκ από την κατάσταση του αρχαιολογικού χώρου και της γύρω περιοχής. Από τις φωτογραφίες μπορείτε να πάρετε μια εικόνα αλλά δεν είναι αρκετή γιατί απλά δεν μεταφέρουν τις οσμές. Σκουπίδια παντού, μέσα και έξω από τον περίβολο. Οι δρόμοι ένα υπαίθριο αποχωρητήριο για ανθρώπους και ζώα. Η μυρωδιά ανυπόφορη. Σύριγγες και ρούχα ματωμένα. Παραπήγματα αστέγων, μπάζα, εγκαταλειμμένα αυτοκίνητα.
Και μιλάμε για μια περιοχή στην καρδιά του Πειραιά. Πως λοιπόν αυτοί που ποντάρουν στον τουρισμό ως την “βαριά βιομηχανία” της χώρας επιτρέπουν αυτό το χάλι; Γιατί τέτοιες περιοχές απαξιώνονται με αυτόν τον τρόπο; Μήπως για να πουληθούν ως φιλέτα στους μεγαλοεργολάβους και να χτιστούν τα νέα λοφτ με… θέα τα μακρά τείχη; Κι ο δήμος πως επιτρέπει την ύπαρξη μιας εστίας μόλυνσης στο κέντρο της πόλης;
Κανείς δεν μπορεί να ζητήσει ευθύνες από τους αρχαιολόγους ή τους κατοίκους της περιοχής. Οι πρώτοι δείχνουν να νοιάζονται πραγματικά για τα μνημεία εγκλωβισμένοι όμως σε ένα δαιδαλώδες και αποκρουστικό γραφειοκρατικό σύστημα και μια δημόσια διοίκηση ημετέρων που δεν λειτουργεί. Οι δεύτεροι, φτωχοί άνθρωποι, μετανάστες, άνεργοι, έχουν πολύ πιο ουσιώδη και ζωτικά ζητήματα να αντιμετωπίσουν από την καθαριότητα και τον ευπρεπισμό της περιοχής. Ένας από αυτούς μου ‘λεγε πως πριν λίγο καιρό που ήρθε ένα συνεργείο του BBC για να τραβήξει πλάνα από τον αρχαιολογικό χώρο, τα συνεργεία του δήμου εργάζονταν μέρες πριν εντατικά και δεν υπήρχε κάτω ούτε αποτσίγαρο όταν ήρθαν οι Άγγλοι. Μετά το BBC έφυγε και η εξουσία έδειξε για μια ακόμα φορά που έχει γραμμένους και τους κατοίκους και τον πολιτισμό.
Μην μασάτε λοιπόν από τα παραμύθια που πουλάει ο Γιωργάκης κι ο κάθε Γιωργάκης για τουριστική ανάπτυξη και κουραφέξαλα. Άσχετοι και επικίνδυνοι είναι. Βρίσκονται εκεί για να ξεπουλήσουν κάθε σπιθαμή εκμεταλλεύσιμης γης στους “επενδυτές” του “λίγο κρασί λίγο θάλασσα και τ’ αγόρι μου”, του Costa Navarino, του Βοτανικού, του Mall. Στα αρχίδια τους γραμμένο έχουν και τον πολιτισμό και τα μακρά τείχη και τον Περικλή και τον Θεμιστοκλή, όσο κι αν συνέβαλαν σ’ αυτό που σήμερα ονομάζουμε δυτικό πολιτισμό.
Καταλαβαίνετε για τι κατάντια και για τι καταστροφική πολιτική μιλάμε όταν η καθαριότητα των πόλεων επαφίεται στην φιλανθρωπία και τα ψίχουλα (με το αζημίωτο) τηλεοπτικών σταθμών και διαφόρων ΜΚΟ που ενίοτε λειτουργούν ως προπέτασμα αυτών που εποφθαλμιούν τις συγκεκριμένες περιοχές (σαν τον λύκο που φυλάει τα πρόβατα ένα πράμα).
Οι αρχαιολογικοί χώροι είναι δημόσια περιουσία (ανταλλάξιμη κατά τον Γιωργάκη και τους συν αυτώ) αλλά πέρα από αυτό είναι μια πόρτα στον χωρόχρονο, ένα παράθυρο στο χθες. Αυτά τα γαμωντουβάρια μπορεί να μην έχουν φωνή, όμως κάποιοι λένε πως έχουν μνήμη, κάτι που λείπει από μας. Ούτε αρχαιολάτρης είμαι, ούτε εθνικιστής, ούτε την βρίσκω με τις συνομωσιολογίες. Όμως λαός χωρίς μνήμη δεν έχει μέλλον. Στην απαξίωση και την εγκατάλειψη ενός τόσο σημαντικού μνημείου δεν μπορώ να μην καταλογίσω σκοπιμότητα. Ένα μνημείο που θα αποτελούσε πόλο έλξης θα συνέβαλε αποφασιστικά στην ανάπτυξη της περιοχής και θα χάλαγε τα σχέδια της βιομηχανίας του real estate. Τα χαμόσπιτα κι οι λαϊκές πολυκατοικίες βλέπετε δεν… δένουν τόσο αρμονικά με τα τείχη, όσο τα loft, τα κέντρα διασκέδασης, τα εμπορικά κέντρα. Έτσι η ανάπλαση του χώρου του μνημείου δεν πρέπει να γίνει πριν ο Βωβός, ο Λάτσης, ο Μπόμπολας, ο Αλαφούζος, αγοράσουν για ένα κομμάτι ψωμί όλες τις γύρω ιδιοκτησίες.
Αν οι πέτρες τελικά έχουν μνήμη σίγουρα δεν θα θέλουν να θυμούνται αυτά τα τελευταία χρόνια…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου